สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1328

นักพรตเทียนชิงตกใจเล็กน้อย

“ดวงตะวัน?”

อินชิงเสวียนหัวเราะแห้งๆ แล้วพูดว่า “ผู้เยาว์เห็นสิ่งนี้ในหนังสือบันทึกเรื่องเหนือธรรมชาติ รู้สึกว่ามหัศจรรย์ยิ่งนัก ไม่ทราบว่านี่คือสัญญาณบ่งบอกว่าอะไร”

นักพรตเทียนชิงคิดอยู่ครู่หนึ่ง

“ข้าไม่รู้เรื่องนี้ และข้าไม่เคยได้ยินเรื่องแก่นวิญญาณในลักษณะนี้มาก่อน”

เย่จิ่งหลานกำลังจะถามว่าต้องทำอย่างไรถึงจะฝึกฝนให้มีแก่นวิญญาณขึ้นได้ แต่ก็ได้ยินเสียงสุนัขเห่ามาแต่ไกล ชายหนุ่มรูปงามสวมเสื้อคลุมสีเขียวเข้มก็ปรากฏตัวขึ้นในสายตา

“อาอวี้!”

เมื่อเห็นเย่จิ่งอวี้ สีหน้าของอินชิงเสวียนก็เบิกบานด้วยความดีใจ นางโบกมือไปทางเขา

ไป๋เสวี่ยรีบวิ่งไปหานาง แล้วกอดเอวของอินชิงเสวียนและถูไถไปมา วนเจ้าขาวนั่งอยู่ข้างๆ ดวงตาสีเขียวคู่นั้นมองดูนักนักพรตเทียนชิงอย่างระมัดระวัง

“เสวียนเอ๋อร์ ทำไมเจ้าลงจากเขาล่ะ”

เย่จิ่งอวี้มองดูหญิงสาวด้วยความกังวล เมื่อเห็นว่านางไม่ได้รับบาดเจ็บก็รู้สึกโล่งใจเล็กน้อย

เมื่อหันกลับมา ก็เห็นนักพรตเทียนชิง ทันใดนั้นดวงตาก็แสดงความประหลาดใจ

“เหตุใดท่านนักพรตจึงมาที่นี่ได้”

หลังจากถามจบ ก็นึกถึงเย่จิ่งหลานทันที ในใจพลันเข้าใจขึ้นทันที จึงก้าวออกมา เอาตัวบังเย่จิ่งหลานไว้

โค้งคำนับแล้วพูดว่า “ไม่ขอปิดบัง จิ่งหลานเป็นน้องชายของผู้เยาว์ รอยแดงระหว่างคิ้วของเขาไม่ใช่อย่างที่ท่านนักพรตคิด ทั้งหมดนี้มีความเป็นมาซับซ้อน หวังว่าท่านนักพรตจะตรวจสอบให้ชัดเจน”

แม้ว่าพี่ชายคนนี้จะอายุน้อยกว่าอายุจริงของเขามาก แต่ก็ต้องยอมรับว่าเย่จิ่งอวี้ดูเหมือนพี่ชายคนโตจริงๆ

ในยุคปัจจุบัน เขาอยู่คนเดียวลำพังมาโดยตลอด เมื่อมาถึงต้าโจวก็สัมผัสได้ถึงความรักของครอบครัวที่ปรารถนามาโดยตลอด การข้ามภพครั้งนี้คุ้มค่าจริงๆ

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เย่จิ่งหลานก็หยิบขวดสุราออกมา เงยหน้าขึ้นจิบ แล้วพูดด้วยใบหน้าภูมิใจว่า “ดี ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ถึงแม้จะเป็นถ้ำเสือรังมังกร พวกเราพี่น้องก็ต้องบุกบั่นเข้าไป ข้าก็อยากเห็นว่าศิลาเส็งเคร็งนั่น จะเจ๋งขนาดไหน”

อินชิงเสวียนกลอกตามองเขา รู้สึกว่าโรคโอ้อวดกำเริบอีกแล้ว

“แก้ไขปัญหาตรงหน้ากันก่อนเถอะ อาอวี้ ท่านมีเบาะแสเกี่ยวกับนักพรตเทียนจีหรือไม่”

ทันทีที่พูดจบ ไป๋เสวี่ยก็ถีบขาหลัง แล้วกระโดดขึ้นไปบนผนังตรงข้ามโรงเตี๊ยม และเห่าอย่างดุเดือดเข้าไปด้านใน

เย่จิ่งอวี้พูดทันทีว่า “ไป๋เสวี่ยอาจค้นพบอะไรบางอย่าง ตามไปดูกันเถอะ”