สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1351

สีหน้าของชิงลั่วเย็นชาทันที

“เบื่อชีวิตแล้วกระมัง?”

เย่จิ่งหลานเท้าคางด้วยมือข้างหนึ่ง มองดูชิงลั่วแล้วพูดว่า “ได้ตายใต้ต้นโบตั๋น แม้นเป็นผีก็สุขสม อย่างไรก็ได้เห็นหน้าแล้ว เจ้าก็อย่าสวมผ้านี้อีกเลย”

เขาเอื้อมมือไปยกหมวกไม้ไผ่ของชิงลั่วขึ้น แต่ถูกชิงลั่วปัดมือออก

มือซ้ายของเย่จิ่งหลานเร็วกว่า มาอยู่ตรงหน้าชิงลั่วแล้ว

“แม่นางไม่จริงใจแบบนี้ ไม่น่ารักเลย”

ชิงลั่วแค่นเสียงหึอย่างเย็นชา

“เจ้าประเมินตัวเองสูงเกินไป”

“ไม่ เป็นเจ้าที่ประเมินข้าต่ำไป”

ทั้งสองลงมืออย่างรวดเร็วปานสายฟ้า และในชั่วพริบตาก็ต่อสู้กันไปหลายสิบกระบวนท่า

เย่จิ่งอวี้ยืนอยู่ชั้นบน แอบมองผ่านรอยแยกของประตู

“สังเกตเห็นอะไรหรือไม่”

อินชิงเสวียนถามด้วยเสียงแผ่วต่ำ

“มองไม่ออก ตอนนี้นางอยู่ในร่างมนุษย์ แต่ราชาของแคว้นเฟยเหยานั้นเป็นหมอกสีดำ ยากที่จะเปรียบเทียบ แล้วเสวียนเอ๋อร์คิดอย่างไร”

เย่จิ่งอวี้ก้าวถอยหลัง หลีกทางให้นาง

อินชิงเสวียนมองดูครู่หนึ่งและพูดว่า “แม่นางคนนี้อายุไม่เกินสิบเจ็ดหรือสิบแปดปี แต่นางสามารถต่อกรกับเย่จิ่งหลานได้นานโดยไม่มีเพลี่ยงพล้ำ ไม่ใช่คนธรรมดาจริงๆ ในตัวนางจะต้องเป็นเหมือนกับเราแน่ๆ ที่ไปประสบพบเจอกับเรื่องราวที่น่าตื่นเต้นและไม่คาดคิดมา”

ในบรรดาผู้ที่มีอายุเท่ากันกับพวกเขา ผู้ที่เก่งกาจเป็นพิเศษคือต่งจื่ออวี๋ แต่ก็จำกัดเฉพาะในเมืองหลวง หากเปรียบเทียบกับพวกเขาในตอนนี้ ต่งจื่ออวี๋ยังด้อยกว่ามาก

สำหรับเก่อหงยวนแม้จะถือได้ว่าเป็นที่โดดเด่น แต่นางก็มีความสามารถและฉลาดกว่าคนอื่นบ้าง ไม่เหมือนพวกเขาทั้งสามคน ถ้าใช้ภาษาในยุคปัจจุบันมาจำกัดความก็คือ การโกงนั่นแหละ

เย่จิ่งหลานไปที่ตงหลิว รับสืบทอดกำลังภายในทั้งหมดของโมริตะคาวาสึบาเมะ และยังได้เห็นวิทยายุทธ์ลึกลับจากผนังที่พังถล่ม ซึ่งไม่สามารถเปรียบเทียบได้กับคนในวัยเดียวกัน

“แม่นางชิงมาในฐานะแขก จิ่งหลาน เจ้าอย่าซุกซนนักสิ”

กระแสความอบอุ่นไหลเข้าจากไหล่ของเขา ระงับเลือดลมที่พลุ่งพล่านของเย่จิ่งหลาน และในที่สุดเขาก็หายใจราบรื่นขึ้น

เขาประกบมือคำนับและพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ล่วงเกินไปแล้ว ข้าแค่ล้อแม่นางชิงเล่น ไม่ได้ตั้งใจจะหยาบคาย หวังว่าแม่นางจะยกโทษให้ด้วย”

ส่วนด้านอินชิงเสวียนได้ยกกุ้งมังกรน้อยจานใหญ่เดินออกจากห้องครัวมาแล้ว กลิ่นหอมเผ็ดร้อนของกุ้งมังกรน้อยโชยกรุ่นกระทบฆานประสาท ท้องของชิงลั่วร้องโครกคราก จึงถือโอกาสนี้เลิกต่อสู้

“เป็นข้าที่ลงมือหนักไป ทำให้สหายน้อยเย่คนนี้บาดเจ็บ ต้องขออภัยจริงๆ”

“ทุกคนล้อกันเล่นนั้น อย่าคิดจริงจังเลย มาลองกุ้งมังกรน้อยเร็วเข้า สิ่งนี้อร่อยมากๆ แม่นางชิงมีลาภปากแล้ว”

เย่จิ่งหลานหยิบสุราออกมา และรินสุราแจกจ่ายทุกคนราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น

อินชิงเสวียนได้นำปูเลี้ยงที่แลกในร้านค้าคะแนนสะสมออกมาอีกหลายตัว รวมถึงหอยและหอยนางรมชนิดต่างๆ ทำอาหารทะเลรวมมิตรจานใหญ่

“แม่นางชิง รีบมาลองชิมฝีมือของข้าดูสิ”