ชิงลั่วตกใจอีกครั้ง สิ่งนี้มาจากไหน
หรือว่าอินชิงเสวียนถือของวิเศษติดตัวไปด้วย หรือบำเพ็ญตบะถึงขอบเขตสูงสุดแล้ว มีถุงวิเศษเฉียนคุนอยู่ในตัวของนาง?
อินชิงเสวียนเหลือบมอง ก็เห็นกุ้งมังกรน้อยชอีกตัวหนึ่ง นี่เป็นของล้ำค่า อินชิงเสวียนน้ำลายแทบไหลออกมา
“ชิงลั่ว มาจับกันเร็ว เจ้านี้อร่อยมาก ประเดี๋ยวกลับไปแล้ว ข้าจะปรุงให้กินเอง”
นางพับกระโปรงขึ้น กระโดดขึ้นไปบนก้อนหิน ก้มศีรษะลงแล้วจับไว้
ชิงลั่วยืนอยู่ข้างลำธาร นางขมวดคิ้ว
ฮองเฮาจะรู้จักแมลงชนิดนี้ได้อย่างไร แมลงชนิดนี้กินได้จริงหรือ
นางคงไม่ได้วางยาพิษตัวเองกระมัง
ไม่ ด้วยกำลังภายในของนาง พิษเพียงแค่นี้ไม่สามารถทำอะไรนางได้
แล้วทำไมเมื่อครู่นางถึงพูดคำพวกนั้น พยายามทดสอบ หรือเป็นคำพูดที่ไม่ได้ตั้งใจ?
ขณะที่คิดถึงเรื่องนี้ อินชิงเสวียนโบกมือให้นางอีกครั้ง
“ชิงลั่ว มานี่เร็ว!”
ชิงลั่วลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วเดินลงไปตามริมลำธาร
“แมลงตัวนี้กินได้จริงหรือ”
อินชิงเสวียนพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ไม่เพียงกินได้ แต่ยังอร่อยอีกด้วย”
ชิงลั่วคิดว่าสิ่งนี้ดูเหมือนแมงป่อง แต่ก็ยังเคลื่อนหินออกไป แล้วก็พบอีกตัว
“แม่นางชิงสุดยอดจริงๆ”
หลังจากที่อินชิงเสวียนพูดจบ นางก็ตะโกนด้วยความประหลาดใจ “ฮ่า ข้าเจออีกตัวแล้ว”
ชิงลั่วพูดว่า “ข้าก็เหมือนกัน”
พวกเขาทั้งสองเริ่มช่วยกันลงมือ และในไม่ช้าก็จับกุ้งมังกรน้อยได้เกือบร้อยตัว ไม่มีใครใช้กำลังภายในใดๆ ราวกับว่าพวกนางกำลังเพลิดเพลินกับความสุขที่หายากนี้
จนกระทั่งอินชิงเสวียนบอกว่ามากพอแล้ว ชิงลั่วก็ยืดตัวขึ้น มองไปที่กระเป๋าตาข่าย ในใจเต็มไปด้วยความรู้สึกไม่พอใจอย่างอธิบายไม่ถูก
เห็นได้ชัดว่าตัวเองต้องการหาโอกาสที่จะฆ่านาง แต่กลับมาทำเรื่องที่น่าเบื่อเช่นนี้
อินชิงเสวียนหิ้วของเดินเข้าไปในห้องครัว ดวงตาของชิงลั่วยังคงมองตามนาง
แม้แต่ฮองเฮาแห่งแคว้นเฟยเหยา ก็ไม่ใกล้ชิดสนิทกับผู้คนขนาดนี้ หากตัวตนของเย่จิ่งอวี้และอินชิงเสวียนไม่ได้รับการยืนยันจากเซี่ยอานซื่อและชิงฮุย นางคงไม่เชื่อว่าชายหญิงที่อยู่ข้างหน้านาง จะเป็นผู้ที่อยู่สูงสุดในใต้หล้า
“ฝีมือการปรุงอาหารของภรรยาข้าดีมากจริงๆ แม่นางชิงเชิญนั่งดื่มชาก่อนเถอะ รออยู่ที่นี่สักครู่ ข้าจะไปดูว่ามีอะไรให้ช่วยไหม”
เย่จิ่งอวี้บอกชิงลั่ว แล้วเดินไปที่ห้องครัว
ชิงลั่วไม่เกรงใจ นั่งลงตรงข้ามเย่จิ่งหลาน มองไฝสีแดงระหว่างคิ้วของเขา
“ได้ยินมาว่าหน้าที่สองมังกรเล่นลูกแก้วมีลักษณะอันเป็นมงคล แต่ก็มีข่าวลือเรื่องการฆาตกรรมด้วย ไม่ทราบว่าคุณชายคิดอย่างไร”
เย่จิ่งหลานรินชาให้นาง แล้วพูดอย่างสบายๆ ว่า “นั่นคือสิ่งที่โลกได้ยินมา ข้าไม่ได้สร้างศัตรูกับใคร แล้วทำไมข้าถึงอยากฆ่าคนด้วย”
ชิงลั่วจิบชา
“เจ้าไม่มีความแค้นอยู่ในใจบ้างหรือ”
เย่จิ่งหลานพูดด้วยรอยยิ้มแต่ตาไม่ยิ้ม “ใช่แล้ว เพราะไม่เคยได้คนสวยอย่างเจ้ามาเป็นเมียข้าเลย ข้าก็รู้สึกอัดอั้นตันใจยิ่งนัก”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์
น่าจะต้องมีเล่มต่อรึเปล่าคะ เหมือนยังไม่จบเพราะตอนสุดท้ายเห็นว่ามีชนเผ่ามาเยือนโดยไม่ได้นัดหมาย...
สนุกมากค่ะ ขอบคุณที่ลงจนจบค่ะ❤️❤️...
แย่จิ่งหลานเอ๋ย ในมิติไม่มียาสลบหรือ เอามาแทงคอตอนเผลออะไรอย่างนี้ให้หลับไป...
ขอบคุณแอดมากๆค่ะที่อัพจนจบ 🙏👍สนุกมากเรื่องนี้ happy ending สุขสันต์วันสงกรานต์ หยุดพักผ่อนได้แล้วนะแอด555 ยังไงเรื่องถัดไปขอเรื่องฮองเฮาสุดที่รักด้วยนะคะ...
รออัพต่อนะคะ ใกล้จะจบแล้ว...
เศร้าเลย แอดมินไม่มาต่อ พลีสสสส...
รอๆๆ กลับมาอัพต่อค่ะ น่าจะใกล้จบแล้ว...
ไม่อัพต่อแล้วเหรอคะ กำลังสนุกเลย อินชิงเสวียนถูกจับแบบนี้จะมีใครมาช่วยได้บ้าง...
ตัวโกงเก่งกว่าคนดีแถมคนชั่วร้ายก็มีอยู่มากมายทั้งนอกทั้งในแบบนี้จะสู้ศึกไหวเหรอ...
มันเป็นพวกไหนกันแน่นะที่บ่อนทำลายชาติ ที่สำคัญจะเป็นคุณชายใหญ่ตระกูลอินด้วยหรือเปล่า...