สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1349

“แม่นางชิง?”

อินชิงเสวียนร้องออกมาเบาๆ

ชิงลั่วพูดเบาๆ “ไม่ถึงกับขุ่นเคืองใจนัก แค่รู้สึกเศร้าใจที่เห็นการเปลี่ยนแปลงของราชวงศ์ต่างๆ ที่ขึ้นๆ ลงๆ มาตลอดประวัติศาสตร์เท่านั้นเอง”

“เป็นเช่นนี้เอง”

อินชิงเสวียนถอนหายใจเบาๆ

“ที่ใดมีคน ย่อมเกิดการทะเลาะวิวาทกันอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ตราบใดยังมีความโลภ ก็ย่อมเกิดการนองเลือดและสงครามอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เป็นการยากที่จะวิจารณ์ว่าสิ่งนั้นถูกหรือผิด และไม่จำเป็นต้องวิพากษ์วิจารณ์ ราษฎรเรียบง่าย ไม่แยกแยะผิดถูกมากนัก พวกเขาจดจำแต่ความดีและความชั่วของเบื้องบนเท่านั้น หากผู้ครองเมืองมีเมตตา ก็จะคำนึงถึงชีวิตความเป็นอยู่ของพวกเขา ให้พวกเขามีอาหารและเครื่องนุ่งห่มโดยไม่ต้องกังวล ถ้าหากว่าไฟสงครามลุกโชนขึ้นมาอีกครั้ง ประชาชนย่อมจะต้องได้รับความเดือดร้อนเป็นอันดับแรก ช่างน่าเวทนายิ่งนัก!”

อินชิงเสวียนเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า สายตาที่เห็นอกเห็นใจ ราวกับว่ามีราษฎรอยู่ที่นั่น

ชิงลั่วเหลือบมองนางแล้วพูดว่า “แน่นอนว่าไม่มีใครอยากจุดชนวนสงคราม แต่ในการจัดตั้งกองทัพก็ต้องมีเหตุผล”

อินชิงเสวียนพยักหน้าเห็นด้วย

“เป็นเช่นนี้จริง เพียงแต่จะไม่เกิดขึ้นตอนนี้”

ชิงลั่วหัวเราะเยาะ

“โอ้? เจ้าแน่ใจหรือ”

อินชิงเสวียนหยิบก้อนหินขึ้นมา โยนมันลงไปในลำธาร แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “แน่นอน เพราะฮ่องเต้มีพวกเขาอยู่ในใจ ถ้าเป็นเช่นนี้ ยังจะมีกบฏอีก เช่นนั้นเขาคนนั้นก็ต้องไร้ความเมตตาและไม่ยุติธรรม จะต้องถูกลงโทษจากสวรรค์อย่างแน่นอน”

ชิงลั่วแค่นเสียงหึ ไม่แสดงความคิดเห็นอย่างชัดเจน

อินชิงเสวียนกล่าวว่า “แม่นางชิงไม่จำเป็นต้องฟังข้า อย่างไรที่นี่ก็ไม่มีข้าราชสำนัก เราสามารถแสดงความคิดเห็นของตัวเองได้”

ชิงลั่วแค่นเสียงและพูดว่า “ในเมื่อเจ้าเป็นคนของราชวงศ์ ยังจะพูดอะไรอีกล่ะ ต้องฝักใฝ่ฝ่ายราชวงศ์ของเจ้าอยู่แล้ว”

“อย่างไรก็ตาม ถ้าทำร้ายสามีที่ฉลาดเช่นนั้น ข้าย่อมทำไม่ได้อยู่แล้ว และข้าจะไม่ยอมให้คนอื่นทำร้ายเขาแม้แต่น้อย”

อินชิงเสวียนก็ยืนขึ้นเช่นกัน คำพูดสุดท้ายของนางก็ดังกังวานและทรงพลัง

ชิงลั่วมีสีหน้าหน้าเฉยชา หัวเราะเบาๆ “แม่นางอินพูดคำนี้ด้วยสีหน้าจริงจังเช่นนั้น เหมือนจะพูดกับข้า”

อินชิงเสวียนเม้มริมฝีปากยิ้มๆ แล้วพูดว่า “แม่นางคิดมากเกินไป ข้าแค่พูดไปเรื่อยเปื่อย จะมีคุณสมบัติเป็นฮองเฮาได้อย่างไร เอะ ตรงนั้นมีปลา ทำไมไม่จับปลามาสักสองสามตัว เย็นนี้ให้เสี่ยวเอ้อร์ทำเป็นอาหารเย็นล่ะ”

นางโคจรกำลังภายในไปที่ฝ่ามือขวา มีหมอกสีม่วงหนาๆ ปรากฏขึ้นบนฝ่ามือ ราวกับมีแรงดูดมหาศาล ปลาตัวใหญ่ที่มีน้ำหนักประมาณสามกิโลกรัมก็กระโดดขึ้นจากน้ำ และเข้ามาอยู่ในมือของนางตรงๆ

ชิงลั่วหรี่ตาลงเล็กน้อย

คิดไม่ถึงว่าฮองเฮาของต้าโจวจะมีกำลังภายในที่ลึกซึ้งเช่นนี้ หรือบางทีนี่อาจเป็นเพียงส่วนยอดของภูเขาน้ำแข็ง นางยังมีทักษะพิเศษอื่นซ่อนอยู่?

อินชิงเสวียนจับปลาในลักษณะเดียวกัน ได้ปลาตัวใหญ่สามตัว นางโบกมือก็มีถุงตาข่ายปรากฏขึ้นในมือของนาง อินชิงเสวียนใส่ปลาเข้าไป แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “คืนนี้ เราไม่เมาไม่กลับ”