สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1348

ชิงลั่ววางตะเกียบลง แล้วถามด้วยรอยยิ้มคล้ายไม่ยิ้มว่า “เจ้าไม่กลัวว่าข้าจะทำอะไรไม่ดีกับเจ้าหรือ”

อินชิงเสวียนยักไหล่

“อะไรจะน่ากลัวขนาดนั้น ถ้าแม่นางอยากทำอะไรไม่ดีกับข้า มีโอกาสตั้งเยอะ ทำไมต้องออกไปข้างนอกด้วย”

ชิงลั่วพูดอย่างตรงไปตรงมาครึ่งหนึ่ง “หลังจากที่เจ้าออกจากโรงเตี๊ยม จะไม่มีใครปกป้องเจ้า ข้าจะประหยัดแรงได้มากขึ้น”

อินชิงเสวียนหัวเราะเบาๆ “ถ้าแม่นางชิงมีความสามารถนี้ ข้าอินชิงเสวียนถึงตายก็ไม่เสียใจ”

ครั้นแล้วก็ก้มหน้ากินบะหมี่ แล้วก็รู้สึกเปรี้ยวในปาก แป้งที่ทำมาจากแป้งขาวโพดนั้นไม่อร่อยจริงๆ คราวนี้ถ้ากลับไป ต้องทำให้แป้งหมี่แพร่หลายโดยทั่วกัน

“ไม่ถูกปากแม่นางอินหรือ”

ชิงลั่วถาม แล้วพูดกับตัวเองว่า “มื้ออาหารเหล่านี้ไม่อร่อยเท่าเมื่อวานของแม่นางอินจริงๆ”

“ถ้าแม่นางชิงชอบ ก็แวะมาได้ตลอดเวลา เราเดินทางมาคราวนี้พกของกินมาเยอะมาก”

“ไม่ต้องแล้ว ถ้าแม่นางอินไม่อยากกิน ก็ออกไปเดินเล่นกันเถอะ”

“ดีเลย”

อินชิงเสวียนยืนขึ้น และตะโกนขึ้นไปชั้นบน “อาอวี้ ข้าจะไปเดินเล่น ท่านกับจิ่งหลานรอข้าอยู่ที่นี่นะ”

ห้องพักของเย่จิ่งหลานอยู่ชั้นบน ทั้งสองคนในห้องได้ยินชัดเจน

“ไม่ทราบฐานะของบุคคลนี้ วรยุทธ์ดูเหมือนจะค่อนข้างดี พี่ใหญ่อย่าปล่อยให้พี่สะใภ้ไปกับนางนะ”

เย่จิ่งหลานยืนอยู่ที่ประตู และมองลงไปชั้นล่างตามรอยแตกรอยแยก

เย่จิ่งอวี้ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “เสวียนเอ๋อร์ไม่เคยทำสิ่งที่ไร้ประโยชน์ ในเมื่อนางอยากออกไปข้างนอกกับผู้หญิงคนนั้น นางคงค้นพบอะไรบางอย่าง ข้าจะให้ไป๋เสวี่ยติดตามไปอีก”

จากนั้นก็เปิดประตูแล้วพูดว่า “ได้ รีบกลับมาเร็วๆ นะ”

อินชิงเสวียนยิ้มให้เย่จิ่งอวี้ ทำมือเป็นรูปโอเค และออกไปพร้อมกับชิงลั่ว

หลังจากออกจากประตู ชิงลั่วก็หยุด

“มีของสนุกมากมาย เช่น เล่นไพ่นกกระจอก โป๊กเกอร์ เล่นสนุกเกอร์ สามารถเพลิดเพลินกับดอกไม้ในฤดูใบไม้ผลิ หิมะในฤดูหนาว สามารถเห็นผลไม้ในฤดูใบไม้ร่วง และมีต้นไม้สีเขียวในฤดูร้อน มอง ที่แม่น้ำและภูเขามีทิวทัศน์สวยงามทุกที่”

ชิงลั่วแค่นเสียงหึเบาๆ พวกเขาสมควรที่จะเป็นเจ้าของภูเขาและแม่น้ำได้อย่างไร อย่างไรก็ตาม นางไม่เคยได้ยินสิ่งที่อินชิงเสวียนพูดมาก่อน

“ไพ่นกกระจอก โป๊กเกอร์ กับสนุกเกอร์คืออะไร”

แน่นอนว่าทั้งหมดนี้เป็นเรื่องเหลวไหลที่อินชิงเสวียนพูดขึ้นมาเรื่อยเปื่อย สิ่งเหล่านี้จะได้รับความนิยมในเมืองหลวงได้อย่างไร ตอนนี้ใกล้จะถึงฤดูใบไม้ร่วงแล้ว และการสอบบุ๋นบู๊ก็ใกล้เข้ามาแล้ว เกรงว่าทุกคนคงกำลังยุ่งกันอยู่

“ล้วนเป็นสิ่งที่น่าสนใจมาก หากแม่นางชิงชอบ ข้าสามารถสอนเจ้าได้”

ชิงลั่วพูดเบาๆ “ได้ยินมาว่าเกมฟุ่มเฟือยเหล่านี้ได้รับความนิยมในหมู่ราชวงศ์ แม่นางอินคงไม่ใช่ราชวงศ์หรอกกระมัง”

อินชิงเสวียนกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “แม่นางมีสายตาดีมาก ข้าเป็นราชวงศ์จริงๆ ตอนนี้ต้าโจวสงบสุข ผู้คนอยู่อาศัยและทำงานอย่างสงบสุข ฮ่องเต้ปกครองบ้านเมืองอย่างดี และได้รับการยกย่องจากทุกคน หรือว่าแม่นางคิดว่าไม่ถูกต้อง หรือว่า แม่นางมีความคับข้องใจใดๆ ข้าก็ยินดีที่จะช่วยแม่นางให้ได้รับความยุติธรรม”

ชิงลั่วตกตะลึงเล็กน้อย คิดไม่ถึงว่าอินชิงเสวียนจะยอมรับอย่างเปิดเผยทันที นางพูดไม่ออกและไม่รู้ว่าจะพูดอะไร

ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผู้หญิงตรงหน้านี้ไร้เดียงสา หรือซุกซ่อนเจตนาไว้ลึกซึ้ง