สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1396

เมื่อเห็นคนผู้นี้ นักพรตเทียนชิงก็ตกใจเล็กน้อย

“ชิงฮุย?”

ชิงฮุยโค้งคำนับ

“ศิษย์คารวะท่านอาจารย์”

นักพรตเทียนชิงรับชาไว้ ในใจพอจะเข้าใจแล้ว

เขาถอนหายใจเบาๆ

“คิดไม่ถึงว่าเจ้าจะสามารถรอดพ้นการทดสอบของศิลาตอบสวรรค์ได้ แคว้นเฟยเหยาไม่ธรรมดาจริงๆ”

ชิงฮุยก้มลงและพูดว่า “ศิษย์ขอบคุณอาจารย์ที่อบรมสั่งสอนมาหลายปี”

นักพรตเทียนชิงยกถ้วยชาขึ้น ดื่มหมดในอึกเดียว

“ชาถ้วยนี้ มิตรภาพระหว่างอาจารย์และศิษย์ระหว่างเจ้ากับข้าจบลงแล้ว บอกมาให้หมด ที่เจ้าหลอกข้ามาที่นี่ มีเจตนาใดกันแน่”

ชิงฮุยกล่าวอย่างสงบ “ชิงฮุยไม่กล้าหลอกลวงอาจารย์ แค่อยากเชิญให้อาจารย์พักอยู่ที่นี่สักระยะหนึ่ง หลังจากนั้นไม่กี่วัน ศิษย์จะส่งอาจารย์ลงจากภูเขาด้วยตัวเอง”

นักพรตเทียนชิงพูดอย่างสงบ “หากข้าไม่ยอมล่ะ”

ชิงฮุยยังคงพูดเนิบช้า “หากอาจารย์สามารถเดินลงจากภูเขานี้ได้ เช่นนั้นก็เป็นพระประสงค์ของสวรรค์ ศิษย์จะไม่กล้าขัดขวาง”

“ดีมาก!”

นักพรตเทียนชิงยกมือขึ้น ถ้วยชาในมือก็กลายเป็นผงทันที แล้วเดินลงภูเขาโดยไม่หันกลับมามอง

จนกระทั่งเขาเดินจากไป ลั่วสุ่ยชิงขมวดคิ้วและถามว่า “ทำไมเจ้าถึงเปิดเผยตัวตน?”

ชิงฮุยกล่าวว่า “แน่นอนว่าเพื่อประโยชน์ในการฟื้นฟูแคว้น”

ลั่วสุ่ยชิงพูดอย่างไม่พอใจ “เจ้าควรปกปิดตัวตน ไปนำศิลาตอบสวรรค์กลับมา”

ชิงฮุยพูดอย่างนิ่งๆ “ข้าอยู่ในแดนศักดิ์สิทธิ์มาหลายปีแล้วก็ยังนำสิ่งนั้นออกมาไม่ได้ ซึ่งเห็นได้ชัดอยู่แล้ว โชคดีที่ข้ารู้ทางเข้าสู่แดนศักดิ์สิทธิ์ รอให้ฟื้นฟูแคว้นได้ก่อน จากนั้นค่อยไปเอาศิลาตอบสวรรค์”

“ตอนนี้ชาวยุทธ์กำลังรวมตัวกันที่เทือกเขาเชื่อมเมฆา เจ้าแน่ใจมากน้อยเพียงใดว่าจะสำเร็จ อาศัยแค่ลูกหลานชาวเฟยเหยา จะมีสักกี่คนที่เต็มใจเสี่ยงชีวิตเพื่อบรรลุเป้าหมายนี้”

เมื่อเผชิญกับคำถามของลั่วสุ่ยชิง ชิงฮุยก็ยังคงสงบ

ไม่เพียงแต่ความเห็นอกเห็นใจต่อกันในฐานะผู้หญิงเท่านั้น แต่ยังรวมถึงความเคารพในฐานะผู้ที่อยู่เบื้องบนด้วย

“เจ้าไม่ควรใช้วิธีการที่น่าอับอายเหล่านั้นเพื่อจัดการกับนาง”

ชิงฮุยเอาไพล่หลังแล้วพูดว่า “จะจับโจรต้องจับหัวหน้าโจรก่อน ฐานะของนางมีความสำคัญมากในอิ๋นเฉิงและตำหนักเทพ หากสามารถจับนางไว้ในกำมือได้ ทั้งสองสำนักจะไม่กล้ากระทำการหุนหันพลันแล่น”

“ตอนนี้นางอยู่ที่ไหน ข้าอยากเจอนาง”

“สายๆ ค่อยพบก็ได้ ขอให้ท่านราชาพักผ่อนให้เต็มที่ ข้าน้อยขอตัวก่อน”

ร่างของชิงฮุยวูบวาบ และหายตัวไปจากจุดนั้น

“ชิงฮุย!”

ลั่วสุ่ยชิงตะโกน ทว่าร่างของชิงฮุยก็หายไปแล้ว

บนถนนบนภูเขา นักพรตเทียนชิงรู้ว่ามีค่ายกลอยู่ที่นี่ เขาเดินไปพลางคำนวณไปพลาง แต่พบว่าค่ายกลนี้ไม่ใช่ทั้งค่ายกลห้าธาตุหรือแปดทิศ ซึ่งค่อนข้างรับมือได้ยากจริงๆ

เขายืนนิ่งอยู่บนถนนบนภูเขา กวาดสายตามองไปรอบๆ จากนั้นทำจิตใจให้ปลอดโปร่ง ปล่อยให้ตัวเองเข้าสู่มุมมองใหม่อีกครั้ง