สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1410

อินชิงเสวียนแค่นเสียงหึอย่างเย็นชา

“วิธีที่ผิดทำนองคลองธรรม มีอะไรน่าภาคภูมิใจ”

ชิงฮุยหันหน้าไปทางภูเขา มีเสียงดังกังวาน

“จะใช้วิธีไหนไม่สำคัญ ที่สำคัญคือใครเป็นผู้ชนะ”

ทันใดนั้นเขาก็ลงมือ แต่ถูกหยุดโดยฝ่ามือของเย่จิ่งอวี้

“เสวียนเอ๋อร์ เจ้ายับยั้งจิ่งหลาน ข้าจะจัดการกับเขาเอง”

“ได้”

อินชิงเสวียนรู้ว่าตัวเองไม่ใช่คู่ต่อสู้ของชิงฮุย จึงไม่ได้แสดงท่าทีใดๆ แลกเปลี่ยนคู่ต่อสู้กับเย่จิ่งอวี้ทันที

ชิงฮุยดูเหมือนจะไม่มีความตั้งใจที่จะต่อสู้กับเย่จิ่งอวี้ ชายเสื้อคลุมกระพือพลิ้ว ก้าวถอยหลังไปหลายจั้ง ลั่วสุ่ยชิงซึ่งนั่งอยู่บนพื้นดูเหมือนจะถูกดึงดูด นางลอยไปที่ฝ่ามือของเขา

“ไปล่ะ”

เขาส่งเสียงคำรามยาวๆ และลอยลงไปตามภูเขา เย่จิ่งอวี้หันกลับมาหมายจะจับเย่จิ่งหลาน แต่จับได้เพียงความว่างเปล่า เมื่อหันกลับมา เย่จิ่งหลานก็เหมือนกับถูกเคลื่อนย้ายทันที คนคนนั้นก็ปรากฏตัวอยู่ห่างออกไปหนึ่งร้อยก้าวแล้ว

“อย่าเดินมั่ว อาจมีค่ายกลอยู่ที่นี่”

อินชิงเสวียนเอื้อมมือออกไปจับเย่จิ่งอวี้ไว้ ทั้งสองก้าวไปข้างหน้าสหลายก้าว และทิวทัศน์ตรงหน้าก็เปลี่ยนไป

เย่จิ่งอวี้ขมวดคิ้วเล็กน้อย

“จริงด้วย เช่นนั้นข้าจะลองกระหน่ำพลังดู”

อินชิงเสวียนไม่รู้วิธีทำลายค่ายกลได้ ทำได้เพียงพยักหน้าอย่างช่วยไม่ได้

เย่จิ่งอวี้ค่อยๆ ยื่นมือออกช้าๆ ราวกับว่ากำลังกุมท้องฟ้า พลังงานบริสุทธิ์ก็พุ่งออกมาจากท้องฟ้าและพื้นโลกในเวลาเดียวกัน ราวกับมังกรสีน้ำเงินคำรามที่ยังคงวนเวียนอยู่รอบๆ เย่จิ่งอวี้ หลักการแห่งเต๋าก็ปรากฏออกมาเป็นแนวกั้นธรรมชาติ

จากนั้นก็ตะโกนเสียงทุ้มลึก ทันใดนั้นก็กดฝ่ามือลง แล้วผลักออกไปทุกทิศทาง

พลังอันยิ่งใหญ่หนึ่งกระแสทะลุผ่านฝ่ามือออกมา ในทันใดนั้น ทรายและก้อนหินก็ลอยขึ้นไป ต้นไม้ใบหญ้านกกากระจัดกระจาย ทุกสิ่งในค่ายกลถูกถอนออกในทันที ท้องฟ้าและแผ่นดินพลันแจ่มใส

นางนึกในใจ ครั้นแล้วคนทั้งคนก็เข้าไปในมิติ

เสี่ยวหนานเฟิงกำลังนั่งไขว่ห้างอยู่บนโซฟา มองดูหน้าจอขนาดยักษ์ที่เชื่อมต่อกับโลกภายนอก ปรบมือเล็กๆ แล้วพูดว่า “เสด็จแม่ เสด็จพ่อสุดยอดมาก!”

“ขอรับ แต่อาจิ่งหลาน...”

อินชิงเสวียนถอนหายใจ

“อาเจ้าถูกมนต์สะกดของคนอื่น จำเราไม่ได้แล้ว แม่จะไปช่วยเขาเอง”

เสี่ยวหนานเฟิงกล่าวว่า “ลูกรู้ มันอยู่ระหว่างคิ้วของท่านอา”

“เอ๊ะ?”

อินชิงเสวียนมีสีหน้าประหลาดใจ

“เจ้ารู้ได้อย่างไร”

เสี่ยวหนานเฟิงยืดหน้าอกเล็กๆ ขึ้นอย่างภาคภูมิใจเล็กน้อย โบกมือเล็กๆ แล้วพูดว่า “ลูกมองเห็น ลูกยังรู้ด้วยว่าที่กักขังเสด็จแม่กับเสด็จพ่อไว้ก็คือก้อนหินแปดก้อน แค่ย้ายพวกมันพร้อมกัน ก็สามารถเดินได้อย่างอิสระแล้ว!”

ทันใดนั้นอินชิงเสวียนก็อ้าปากเป็นรูปตัวโอ เรื่องพวกนี้ยังมองออก?

ดูเหมือนว่าครอบครัวของพวกเขาจะปรากฏยอดอัจฉริยะด้านค่ายกลขึ้นมาแล้ว?