สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1443

ทันทีที่ชิงฮุยก้าวไปข้างหน้า คนก็ถอยหลังไปหลายก้าวแล้ว ในแววตาลึกลับคู่นั้น ปรากฏความเคร่งเครียดที่เกิดขึ้นได้ยาก

นี่มันวิทยายุทธ์อะไรกัน

มีเจตนาฆ่าท่วมท้นเช่นนี้ ชั่วครู่หนึ่งก็รู้สึกขนลุกซู่ เสียวสันหลังวาบ

ความกลัวนี้มาจากส่วนลึกของหัวใจ ทำให้ยากจะระงับมันได้!

“หากเจ้ามีความสามารถขนาดนี้ ข้าก็ไม่มีอะไรจะบ่น”

ทันทีที่ชิงฮุยพูดจบ ร่างของเย่จิ่งหลานก็หายวับ และมาปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าเขาแล้ว

“จิ่งหลาน!”

เย่จิ่งอวี้รู้ถึงอานุภาพของใบมีดดำทะมึน ตะโกนลั่น

อย่างไรก็ตามเย่จิ่งหลานยังคงไม่ไหวติง ค่อยๆ ยกมือขึ้น แสดงท่าทีที่พร้อมจะโจมตี

“ชิงเสวียน! อย่าเพิ่งวู่วาม!”

เมื่อมองไปที่ใบมีดดำทะมึนที่กำลังค้นหาทิศทางที่เหมาะสมบนท้องฟ้าไม่หยุด เย่จิ่งอวี้ก็อดไม่ได้ที่จะตื่นตระหนก!

อินชิงเสวียนย่อมไม่อาจลงมือได้อยู่แล้ว หากไม่นับความสัมพันธ์ที่เป็นคนบ้านเดียวกัน เย่จิ่งหลานก็ช่วยนางไว้มากมาย ถ้าฆ่าเขา ตัวเองจะไม่กลายเป็นคนใจคอเหี้ยมโหดหรอกหรือ

แต่ใบหน้ายังคงเย็นชา “เพื่อความปลอดภัยของต้าโจว จะเสียสละใครสักคนก็ไม่ใช่เรื่องสำคัญ ถ้าเย่จิ่งหลานที่อยู่ในยมโลกรู้เข้า ก็คงจะยิ้มได้อย่างมีความสุขในหลุมฝังศพ!”

ชิงฮุยเลิกคิ้ว เย่จิ่งหลานได้ซัดฝ่ามือออกไปแล้ว

วินาทีต่อมา ใบมีดดำทะมึนปะปนไปกับลมแรง ฟันไปทางเย่จิ่งหลานอย่างรวดเร็ว

อินชิงเสวียนสะดุ้งเฮือก รีบควบคุมใบมีดดำทะมึนทันที บังคับให้โจมตีไปทางอื่น

เสียงดังปัง ภูเขาทั้งลูกถูกผ่าออกเป็นร่องลึก หินและต้นไม้ทั้งหมดถูกสับเป็นผุยผง ซึ่งแสดงให้เห็นว่ามันทรงพลังแค่ไหน

ชิงฮุยถอยหลังไปหลายก้าว รู้สึกตกใจมาก

ชิงฮุยหัวเราะเบาๆ พูดเจือแววล้อเล่น

“ที่สุดแล้วเจ้าก็ไม่กล้าลงมือ เพียงแค่ยอมรับคำขอของข้า ข้าจะคืนคุณชายน้อยเย่ให้พวกเจ้าโดยไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆ”

“ฝันไปเถอะ!”

ทันใดนั้นเย่จิ่งอวี้ก็ออกแรง ซัดฝ่ามือไปทางเย่จิ่งหลาน พยายามบังคับเขาให้หลบไป เพื่อที่อินชิงเสวียนจะได้ฉวยจังหวะนี้ลงมือ

ทว่าชิงฮุยกลับเป็นเหมือนกับหนอนฝังติดกระดูก ซ่อนตัวอยู่ข้างหลังเย่จิ่งหลานอย่างไร้ยางอายอยู่ตลอดเวลา

อินชิงเสวียนอดเป็นกังวลเสียมิได้ ใบมีดดำทะมึนสามารถใช้ได้ทุกๆ สามวันเท่านั้น จะว่าช้าก็ไม่ช้า ว่าเร็วก็ไม่เร็ว หากไม่มีโอกาสในครั้งนี้ ชิงฮุยต้องเพิ่มการป้องกันที่เข้มงวดอย่างแน่นอน

ขณะที่กำลังวิตกกังวล ฝีเท้าของเย่จิ่งหลานก็หยุดลงครู่หนึ่ง ดวงตาเริ่มสับสนมากขึ้น ร่างกายหยุดนิ่งราวกับตกอยู่ในความฝัน

เมื่อเห็นเช่นนี้ เย่จิ่งอวี้ก็เปลี่ยนทิศทางของฝ่ามือทันที หันไปโจมตีชิงฮุย

“เสวียนเอ๋อร์ ลงมือ!”