สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1445

ลั่วสุ่ยชิงขมวดคิ้ว

“เรื่องนี้ตอนนี้ข้ายังทำไม่ได้”

“ในเมมื่อชิงฮุยไม่ใช่เชื้อสายราชวงศ์ เช่นนั้นวิชาอาคมทั้งหมดของเขา เจ้าก็ควรรู้ทั้งหมดสิ?”

อินชิงเสวียนรู้สึกสับสนกับสิ่งนี้มาก

ลั่วสุ่ยชิงจิบน้ำพุวิญญาณ

“ในทางทฤษฎีก็เป็นจริงเช่นนั้น แต่ในทางปฏิบัติกลับมีความคลาดเคลื่อนบางอย่าง ข้าไม่เคยเห็นวรยุทธ์หลายอย่างของชิงฮุย และมีบางส่วนที่พบได้ในเคล็ดวิชาลับของราชวงศ์เท่านั้น ข้าไม่รู้ว่าเขาเรียนจากที่ไหน และ...”

ลั่วสุ่ยชิงลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า “เย่จิ่งหลานยังได้เรียนรู้วรยุทธ์ที่เป็นเอกลักษณ์ของบิดาข้าด้วยซ้ำ ซึ่งจุดนี้ทำให้ข้าสงสัยยิ่งนัก”

อินชิงเสวียนคิดอยู่ครู่หนึ่ง

“ชิงฮุยอาจใช้วิธีการบางอย่างเพื่อถ่ายทอดให้เขา ในเมื่อเขาสามารถควบคุมจิตสำนึกทั้งหมดของเย่จิ่งหลานได้ การถ่ายทอดวรยุทธ์จึงไม่น่าจะเป็นเรื่องยาก”

จากความเข้าใจของอินชิงเสวียน มันก็เหมือนกับคอมพิวเตอร์สองเครื่องที่อยู่ในเครือข่ายเดียวกัน การถ่ายโอนไฟล์ถึงกัน ก็คงค่อนข้างง่าย

“แต่เป็นไปไม่ได้ที่ชิงฮุยจะได้รู้วรยุทธ์นี้”

ยิ่งลั่วสุ่ยชิงคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้มากเท่าใด นางก็ยิ่งสงสัยมากขึ้นเท่านั้น นางยังมีความคิดที่ไร้สาระผุดขึ้นมาในใจด้วยซ้ำ แต่เพียงชั่วครู่ก็ถูกนางทำลายความคิดนั้นเสีย

มันเป็นไปไม่ได้เลย!

อินชิงเสวียนตบไหล่นางเบาๆ

“สิ่งที่เจ้าไม่เข้าใจก็อย่าไปคิดถึงมัน จะได้ไม่เปลืองสมอง เจ้าอยู่ที่นี่เพื่อฟื้นฟูกำลังภายในก่อน หากพบค่ายกล หวังว่าแม่นางจะช่วย”

ลั่วสุ่ยชิงพยักหน้า “แน่นอนยู่แล้ว ในเมื่อข้าได้ตัดสินใจที่จะยุติสงครามนี้แล้ว ข้าจะไม่นั่งเฉยโดยไม่ไยดีแน่นอน”

“ขอบคุณมาก แล้วเรื่องเข้าฝัน...หลังจากที่เจ้าหายดีแล้ว สามารถใช้มันกับเย่จิ่งหลานอีกครั้งได้หรือไม่ ในเมื่อมันสามารถส่งผลต่อจิตวิญญาณของเขา บางทีเราอาจจะหาทางปลุกเขาให้ตื่นได้”

เมื่อเห็นว่าลั่วสุ่ยชิงไม่ได้พูด อินชิงเสวียนก็ถอนหายใจและพูดว่า “ถ้าไม่ได้ผลจริงๆ เราก็ทำได้เพียงปล่อยให้เขากลายเป็นคนธรรมดา”

ลั่วสุ่ยชิงปฏิเสธทันที

“ไม่ได้ สำหรับยอดฝีมือวรยุทธ์ กำลังภายในถูกทำลาย ทนได้ยากเสียยิ่งกว่าการฆ่าเขาให้ตายมากนัก”

อินชิงเสวียนคิดในใจว่า เย่จิ่งหลานจะต้องเสียใจอย่างแน่นอน ถึงอย่างไรผู้ชายทุกคนต่างก็มีความฝันในด้านวรยุทธ์ แต่ก็คงไม่ถึงขั้นทนไม่ได้ เขาคงจะสามารถหาวิธีแก้ไขมันได้หลายร้อยวิธี

“ไม่จำเป็น อาวุธวิเศษชนิดนี้ ไม่สามารถรักษาได้โดยคนธรรมดาทั่วไป”

ชิงฮุยพยายามควบคุมเสียงของตัวเองให้สงบ แต่มันก็ยังคงน่ากลัว

“เช่นนั้นจะทำอย่างไรดี”

“จะเป็นอันตรายถึงชีวิตหรือเปล่า”

“ไม่หรอก พวกเจ้าออกไปให้หมด อย่าส่งเสียงดัง”

ชิงฮุยพูดลอดไรฟัน โบกแขนเสื้อ ทุกคนก็ถูกบังคับให้ถอยออกไปหลายจั้ง

เขาเงยหน้าขึ้น มองไปที่เย่จิ่งหลาน

หากสามารถช่วงชิงร่างของเขาได้ ก็ไม่ต้องทนทุกข์ทรมานจากความเจ็บปวดของกายเนื้ออีกต่อไป...

เดิมทีเขาไม่คิดที่จะลงมือกับอินชิงเสวียน ในตัวนางยังซ่อนความลับมากมายที่เขาอยากรู้ ทว่าวันนี้ ยัยเด็กบ้านั่นทำให้เขาหงุดหงุดใจอย่างสิ้นเชิง

คราวหน้าเมื่อเจอกัน ต้องเป็นวันตายของนางแน่นอน!