สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1463

ความเจ็บปวดจากไฟฟ้า ทำให้เย่จิ่งหลานกลับมามีสติอีกครั้ง

หลี่ไห่ตงซ่อนตัวอยู่ข้างหลังเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย เขาไออย่างบ้าคลั่ง และมองไปที่เย่จิ่งหลานด้วยสีหน้าแห่งความเกลียดชัง

“ทุบตีมัน ทุบตีมันให้ตาย ตีมันตายแล้วฉันจะรับผิดชอบเอง”

เมื่อเห็นว่าเย่จิ่งหลานไม่ขัดขืน เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยก็ยิ่งมีความสุขมากขึ้น กระแสไฟฟ้าสีฟ้าพุ่งใส่ร่างของเย่จิ่งหลาน ทำให้ห้องรังสีวินิจฉัยที่มืดมิดสว่างไสวขึ้นมา

เย่จิ่งหลานหลับตา ใช้ประสาทสัมผัสตรวจสอบอย่างระมัดระวัง และยกมุมริมฝีปากขึ้นเล็กน้อย

เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับร่างกายของตัวเอง แต่สัมผัสได้ ความรุนแรงเท่านี้ไม่สามารถเอาชีวิตเขาได้เลย รู้สึกเหมือนกับถูกแมลงต่อยสองครั้ง ถ้าเขาจะโดนฟ้าผ่า ก็ถือว่าเป็นการได้สัมผัสประสบการณ์ล่วงหน้า

เป็นเวลาสิบวินาทีเต็มๆ เขาค่อยๆ ลืมตาขึ้น ดวงตาเรียวแคบของเขาเหมือนถูกรายล้อมไปด้วยงูทองคำพ่นไฟ ดุดันน่าเกรงขาม แม้ในความมืดมิดเช่นนี้ ก็สามารถมองเห็นใบหน้าอันน่าเกลียดของทุกคนได้ชัดเจน

เขาอาจจะฆ่าคนไม่ได้ แต่สามารถทุบตีพวกเขาได้ และตราบใดที่พวกเขายังหายใจอยู่ ก็ไม่ถือว่าตาย

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เขาก็ค่อยๆ ยกมือขึ้น แล้วโบกมือออกไปด้านนอก

แขนนั้นดูเหมือนจะมีพลังทำลายล้างโลก ทำให้ทุกคนกระเด็นและอัดกระแทกเข้ากับกำแพง

หลี่ไห่ตงรู้สึกหวาดกลัว

คนนี้เป็นใคร

เขามีพลังพิเศษอย่างนั้นหรือ?

หรือว่า...เขาถูกวิญญาณบางอย่างสิงสู่ร่าง?

คนเราจะมีพลังที่น่ากลัวเช่นนี้ได้อย่างไร

เย่จิ่งหลานเมินเฉยต่อเขา เขาใช้กำลังดึงเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเข้ามา คนเหล่านี้ก็เหมือนกับถูกมัดด้วยเชือก แล้วถูกโยนลงพื้นซ้ำๆ จนกระทั่งพวกเขาไม่มีแรงจะลุกขึ้นมาได้เลย เย่จิ่งหลานจึงยอมรามือ

ทันทีที่เขาก้าวไปข้างหน้า ร่างนั้นก็เคลื่อนมาอยู่ตรงหน้าหลี่ไห่ตงแล้ว

หลี่ไห่ตงกรีดร้องออกมา นิ้วมือผิดรูป

“เจ็บมั้ย?”

เย่จิ่งหลานก้มมองเขาอย่างผู้ที่อยู่สูงกว่า

“เจ็บ ผมสำนึกผิดแล้ว ตราบใดที่คุณไว้ชีวิตผม อยากให้ผมชดใช้อย่างไรก็ได้”

เมื่อมองดูเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่นิ่งงันไปหมด หลี่ไห่ตงก็สิ้นหวังอย่างยิ่ง คนตรงหน้าเขาไม่ใช่มนุษย์เลย!

“แต่เดิมฉันมีอนาคตที่ดี แต่ฉันสูญเสียทุกอย่างเพราะแก แกจะชดเชยให้ฉันยังไง แกจะชดเชยฉันยังไง!”

เย่จิ่งหลานกางนิ้วออก ร่างอันอ้วนท้วนของหลี่ไห่ตงก็ถูกดูดเข้าไปในมือของเขาอีกครั้ง จากนั้นก็กระแทกพื้นอย่างแรง

จนกระทั่งหลี่ไห่ตงกระอักเลือด ร่างกระตุก เย่จิ่งหลานก็ก้มลง กระซิบที่หูของหลี่ไห่ตงด้วยกระแสเสียงแหบต่ำราวกับปีศาจ “ไอ้สารเลว จำชื่อของฉันไว้ ฉันชื่อ เย่จิ่งหลาน!”