สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1493

ในช่วงที่เกิดวิกฤติในต้าโจว ฝ่ายของเย่จิ่งหลานก็ตกอยู่ในอันตรายเช่นกัน

หลังอาหารเย็น เขาได้พูดคุยกับชิงผิงชิงอาน แต่กลับไม่สามารถหาสาเหตุได้ จึงเข้าสู่สมาธิอีกครั้งเข้าสู่ห้วงทะเลแห่งจิต แต่ก็ต้องตกใจกับเหตุการณ์ที่อยู่ตรงหน้า

ทั่วทั้งห้วงทะเลแห่งจิตเต็มไปด้วยหมอกสีดำ ลั่วสุ่ยชิงร่างเปลือยเปล่า นั่งขัดสมาธิอยู่ในค่ายกล ขยับมืออยู่ตลอดเวลา ลมปราณแข็งแกร่งขึ้นหลายเท่าในทันที!

“แม่นาง เจ้ากำลังทำอะไรอยู่?”

เย่จิ่งหลานถามอย่างครอบงำมาก

ลั่วสุ่ยชิงยังคงหลับตาแน่น มีเม็ดเหงื่อเม็ดเล็กๆ ผุดขึ้นเต็มหน้าผาก

“นี่ ลั่วสุ่ยชิง เจ้าไม่เป็นไรนะ?”

เมื่อเห็นนางมีท่าทางแบบนี้ เย่จิ่งหลานก็ตื่นตระหนกเล็กน้อย

ในเวลานี้ เสียงสะท้อนที่ชัดเจนฟังดูเหมือนน้ำใสในห้วงทะเลแห่งจิตก็ตอบกลับมา

“เย่จิ่งหลาน มาช่วยข้าที ข้าไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในต้าโจว แต่รู้สึกได้ว่าร่างกายของชิงฮุยอ่อนแอ แก่นวิญญาณของข้าได้กลับมาควบคุมร่างกายบางส่วนแล้ว เสี้ยววิญญาณนี้คือกุญแจสำคัญ ว่าเจ้าและข้าจะสามารถกลับไปได้หรือไม่”

เย่จิ่งหลานได้ยินเสียงของลั่วสุ่ยชิงเป็นครั้งแรก จึงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกตื่นเต้น

“เจ้าพูดได้แล้ว?”

ลั่วสุ่ยชิงหลับตาลง

“ไม่ได้”

เย่จิ่งหลานรู้สึกประหลาดใจ

“แต่เมื่อครู่เจ้าส่งเสียงออกมา”

หางเสียงของลั่วสุ่ยชิงเริ่มหงุดหงิดเล็กน้อย

“ทำไมเจ้าถึงพูดมากนักนะ นี่คือประเด็นสำคัญหรืออย่างไร ยังไม่รีบไสหัวมาอีก ใช้วรยุทธ์เฟยเหยาในร่างกายของเจ้าช่วยข้าอีกแรง!”

“ข้าน้อยน้อมรับบัญชา!”

เย่จิ่งหลานรีบนั่งลงด้านหลังลั่วสุ่ยชิง ฝ่ามือสัมผัสกับผิวที่เรียบเนียนและละเอียดอ่อนของนาง ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกฟุ้งซ่าน

เสียงของลั่วสุ่ยชิงดังขึ้นอีกครั้ง

“หลักการพื้นฐานของสิ่งทั้งปวง อย่าคิดเหลวไหล เมื่อใดที่ธาตุไฟเข้าแทรก ไม่เพียงแต่จิตวิญญาณของข้าจะดับลงเท่านั้น แต่เจ้ายังจะตายด้วย!”

หัวใจของเย่จิ่งหลานไหววูบ รีบสำรวมสติสัมปชัญญะ

“กิ่งไม้จะผิดหลักคุณธรรมกะผีนะสิ ท่านอยากเห็นศิษย์เพียงคนเดียวของท่านตายอย่างอนาถที่นี่งั้นรึ”

ลิ่นเซียวพยักหน้า

“เจ้าพูดถูก”

แล้วกล่าวเสริมว่า “เจ้าเป็นลูกศิษย์เพียงคนเดียวของข้า ปล่อยให้ตายไม่ได้อยู่แล้ว”

ทันใดนั้นเขาก็ก้าวไปข้างหน้า เตะกิ่งไม้ออกไป เสียงดังอั่ก มันกระแทกที่อกของชิงฮุยพอดีหน้าอก

ชิงฮุยอุทานลั่น ถ่มเลือดออกมาเต็มปาก คนที่โจมตีอินชิงเสวียนก็นิ่งงันไปอีกครั้ง

อินชิงเสวียนใช้โอกาสถอนตัวออกมา ใช้กำลังทั้งหมดซัดฝ่ามือโจมตีชิงฮุย

ตึง

ชิงฮุยกูกซัดฝ่ามือใส่จนล้มกลิ้ง เลือดทะลักออกมาจากปาก อินชิงเสวียนยกมือขึ้นอีกครั้ง และชิงฮุยก็เงยหน้าขึ้น คว้าข้อมือของนางไว้

“อินชิงเสวียน ข้าเอง!”

ทันทีที่พูดจบ ก็มีเสียงดังแหวกอากาศ ร่างหนึ่งตกลงมาจากท้องฟ้า กลายเป็นรูปคน และกระแทกพื้นอย่างแรงทำให้เกิดหลุมมนุษย์ขนาดยักษ์!