“โอ๊ย พ่องเอ๊ย ตกลงมาเกือบตาย”
ชายคนหนึ่งสวมกางเกงยีน เสื้อยืดสีขาว กำลังนวดหลังตัวเองอยู่ จากนั้นก็คลานลุกขึ้นจากพื้นด้วยสีหน้าเจ็บปวด
“เย่จิ่งหลาน...เจ้าจะกลับไปจริงๆ หรือ”
เย่จิ่งหลานปีนขึ้นมาจากหลุม ตะโกนซ้ำแล้วซ้ำเล่า “อย่าเพิ่งฆ่าคน นางคือลั่วสุ่ยชิงจริงๆ”
อินชิงเสวียนหยุดทันที นางไม่ไว้ใจคนอื่น แต่กลับไม่สงสัยในตัวเย่จิ่งหลานแม้แต่น้อย
“เกิดอะไรขึ้นกันแน่”
เย่จิ่งหลานก็เดินตามหลังลั่วสุ่ยชิง ช่วยนางรักษาอาการบาดเจ็บของนาง
“เรื่องมันยาวนะ ยัยบ้า เจ้ายังมีน้ำอีกไหม รีบเอาน้ำมาให้จอมยุทธ์หญิงลั่วดื่มเร็ว”
“อ้อ”
อินชิงเสวียนหยิบขวดพุวิญญาณออกมาหนึ่งขวด เย่จิ่งหลานก็เอื้อมมือไปหยิบมัน และส่งให้ลั่วสุ่ยชิงดื่ม
ลั่วสุ่ยชิงนั่งขัดสมาธิทันที ปรับลมปราณ หลังจากนั้นไม่นาน สีหน้าของนางก็ดีขึ้น
ลิ่นเซียวกางนิ้ว กิ่งไม้ก็กลับมาอยู่ในมือของเขาอีกครั้ง
“แม่หนูน้อย ข้าให้เวลาเจ้าพักแล้ว มาสู้กันใหม่!”
เมื่อเห็นกิ่งไม้หลอมรวมเป็นปราณกระบี่ในมือของเขา อินชิงเสวียนก็รีบคว้าเขาไว้
“อาจารย์ นี่คือมิตร”
ลิ่นเซียวส่ายผมสีขาว แล้วมองดูนาง “มิตร?”
อินชิงเสวียนดึงเขาออกไป
“ก็คือพวกเราเอง อาจารย์ ท่านดื่มน้ำพุวิญญาณ ปรับลมปราณก่อน”
ลิ่นเซียวไม่ได้โง่งมทั้งหมด เขารู้ว่าน้ำพุวิญญาณเป็นสิ่งที่ดี จึงยกดื่มรวดเดียวหมด แล้วถามว่า “แล้วคนที่นิ่งอยู่เช่นนั้นควรทำอย่างไร”
เขายกนิ้วขึ้น พลังกลุ่มหนึ่งก็ไหลเข้าสู่ร่างกายของเฮ่อยวน จากนั้นก็ขมวดคิ้ว
“ไม่ใช่การจี้สกัดจุด”
“ไม่ใช่จริงๆ พวกเขาโดนคนอื่นควบคุม จอมยุทธ์หญิงคนนี้อาจจะแก้ไขได้ ท่านพักสักครู่ก่อนเถิด ข้าจะไปถามดูว่ามีวิธีใดบ้าง”
“ดีมาก ลั่วสุ่ยชิง ในที่สุดวิญญาณที่เหลืออยู่ของเจ้าก็กลับมาแล้ว ในเมื่อเจ้าไม่ต้องการมีชีวิตอยู่ ข้าจะช่วยเจ้าเอง!”
ไม่นานต่อมา ตาดำของลั่วสุ่ยชิงก็จางหายไปอย่างรวดเร็ว เผยให้เห็นตาขาว
นางพูดด้วยเสียงต่ำ “อินชิงเสวียน ฆ่าข้าซะ แก่นวิญญาณของข้าไม่แข็งแกร่งเท่าเขา ตราบใดที่ข้าตายลง ทุกอย่างก็จะจบลง”
อินชิงเสวียนชื่นชมสตรีที่ไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใดและกล้าหาญอยู่แล้ว หากไม่จำเป็นจริงๆ นางเองก็ไม่อยากให้ลั่วสุ่ยชิงตายเว้นแต่นางจะต้องตาย
“มีวิธีอื่นอีกไหม”
ลั่วสุ่ยชิงพูดอย่างกังวล “ไม่มี เร็ว ลงมือซะ!”
เย่จิ่งหลานกุมอกคลานลุกขึ้นจากพื้น หายใจหอบแล้วพูดว่า “ลั่วสุ่ยชิง เจ้าไม่ต้องห่วง ต้องมีวิธีอื่นแน่”
ไม่ว่าจะความสัมพันธ์ทางจิตใจหรือแก่นวิญญาณ ทั้งสองคนต่างก็มีความสัมพันธ์แบบแนบเนื้อกันแล้ว นางยังเป็นผู้หญิงคนแรกของเย่จิ่งหลานอีกด้วย จะปล่อยให้นางตายได้อย่างไร
“ไม่มีทางอื่นแล้ว ถ้าไม่อยากให้ผู้คนล้มตายทรมาน ก็รีบลงมือซะ”
ทันทีที่ลั่วสุ่ยชิงพูดจบ ดวงตาก็เปลี่ยนเป็นสีดำทั้งหมดอีกครั้ง เป็นเหมือนหลุมดำสองหลุม มืดมนและน่ากลัว
“เจ้าคิดจะช่วยพวกเขาจริงๆ ลั่วสุ่ยชิง เจ้าทำให้ข้าผิดหวังมาก!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์
น่าจะต้องมีเล่มต่อรึเปล่าคะ เหมือนยังไม่จบเพราะตอนสุดท้ายเห็นว่ามีชนเผ่ามาเยือนโดยไม่ได้นัดหมาย...
สนุกมากค่ะ ขอบคุณที่ลงจนจบค่ะ❤️❤️...
แย่จิ่งหลานเอ๋ย ในมิติไม่มียาสลบหรือ เอามาแทงคอตอนเผลออะไรอย่างนี้ให้หลับไป...
ขอบคุณแอดมากๆค่ะที่อัพจนจบ 🙏👍สนุกมากเรื่องนี้ happy ending สุขสันต์วันสงกรานต์ หยุดพักผ่อนได้แล้วนะแอด555 ยังไงเรื่องถัดไปขอเรื่องฮองเฮาสุดที่รักด้วยนะคะ...
รออัพต่อนะคะ ใกล้จะจบแล้ว...
เศร้าเลย แอดมินไม่มาต่อ พลีสสสส...
รอๆๆ กลับมาอัพต่อค่ะ น่าจะใกล้จบแล้ว...
ไม่อัพต่อแล้วเหรอคะ กำลังสนุกเลย อินชิงเสวียนถูกจับแบบนี้จะมีใครมาช่วยได้บ้าง...
ตัวโกงเก่งกว่าคนดีแถมคนชั่วร้ายก็มีอยู่มากมายทั้งนอกทั้งในแบบนี้จะสู้ศึกไหวเหรอ...
มันเป็นพวกไหนกันแน่นะที่บ่อนทำลายชาติ ที่สำคัญจะเป็นคุณชายใหญ่ตระกูลอินด้วยหรือเปล่า...