สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 436

ณ สำนักหมอหลวง

เย่จั้นฟื้นคืนสติเต็มที่แล้ว อินชิงเสวียนได้ปรุงน้ำแกงที่ใส่น้ำพุวิญญาณให้เขาเป็นพิเศษ ถือเป็นการชดเชยความผิดพลาดของตัวเอง

น้ำแกงมีรสกลมกล่อมถูกปากมาก เย่จั้นจึงกินได้มาก ซดน้ำแกงไปชามใหญ่ และกินเนื้อไก่ด้วย

หลี่เต๋อฝูป้อนอาหารด้วยตัวเอง แต่เมื่อเห็นว่าเย่จั้นหยุดกิน เขาก็เก็บชามออกไป

เย่จั้นไม่สามารถลุกขึ้นได้ จึงพยักหน้าให้อินชิงเสวียนแทน

“ขอบคุณหวงกุ้ยเฟย”

อินชิงเสวียนผลิยิ้มบางๆ

“ท่านอ๋องเกรงใจไปแล้ว”

ที่นั่งอยู่ข้างเตียงคือเย่‍จิ่ง‍อวี้ที่สวมเสื้อคลุมสีฟ้าคราม

ปกกว้างปักลายเมฆามงคลสีเข้ม สีสะอาดตา ขับเน้นให้ผิวขาวดูราวกับหยก ยิ่งหล่อเหลายิ่งขึ้น

“ดูสีหน้าของเสด็จอา เหมือนจะดีขึ้นกว่าเมื่อวานมาก”

เย่‍จิ่ง‍อวี้กล่าวด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา

“ดีขึ้นมากจริงๆ ต้องขอบคุณหมอหลวงเหลียงด้วย ถ้าเขาไม่มาช่วย กระหม่อมคงจากฮ่องเต้ไปแล้ว”

เย่จั้นไม่รู้ว่าใครเป็นคนช่วยชีวิตเขา และคิดว่าเป็นหมอหลวงเหลียงที่มีทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยม ทำการผ่าตัดเพื่อกำจัดกู่ออกจากเขา

เย่‍จิ่ง‍อวี้ส่ายศีรษะ

“ผู้ที่ช่วยชีวิตเสด็จอาไม่ใช่หมอหลวงเหลียง แต่เป็นเสวียน‍เอ๋อร์”

“โอ้?”

เย่จั้นหันไปหาอินชิงเสวียน

ทุกครั้งที่เขามองใบหน้าที่คล้ายกับอินหลี ก็จะรู้สึกเจ็บปวดในใจอย่างไม่อาจบรรยายได้

ในไม่ช้า เย่จั้นก็ถอนสายตาออกไป

“หรือว่าที่หวงกุ้ยเฟยก็มีทักษะทางการแพทย์เช่นกัน”

“มิใช่ เป็นเสวียน‍เอ๋อร์ที่ใช้พิณการเวกทำข้อตกลงแลกเปลี่ยน ให้คนของหอแห่งเสียงศักดิ์สิทธ์ช่วยเสด็จอา”

หลังจากได้ยินคำพูดของเย่‍จิ่ง‍อวี้ ดวงตาของเย่จั้นก็เปล่งประกายด้วยความประหลาดใจ

“หอแห่งเสียงศักดิ์สิทธิ์อยู่ที่ไหน”

เย่จั้นพักหายใจครู่หนึ่ง และพูดว่า “ไม่ใช่ กู่พิษของกระหม่อมเป็นฝีมือของอาซือหลาน ที่กระหม่อมต้องตามหาหอแห่งเสียงศักดิ์สิทธิ์ก็เพราะธุระเรื่องอื่น เรื่องนี้จะมัวชักช้าอยู่ไม่ได้”

เย่‍จิ่ง‍อวี้หรี่ตาถามว่า “อาซือหลานรู้วิธีใช้กู่พิษด้วย หรือว่าเขายังไม่ตายจริงๆ?”

“กระหม่อมก็ไม่ทราบ แต่เขาพูดถึงกู่กินหัวใจจริงๆ ตอนนั้นยังคิดว่าเขาพูดข่มขวัญเท่านั้น ไม่นึกว่าจะเป็นจริง”

เย่จั้นผ่อนลมหายใจช้าๆ แล้วพูดว่า “กระหม่อมทำให้เขาตกหน้าผาแล้ว ถ้าไม่มีเหตุไม่คาดฝัน เขาก็น่าจะตายแล้ว”

เย่‍จิ่ง‍อวี้และอินชิงเสวียนต่างมองหน้ากัน ทั้งคู่ต่างก็ไม่มีใครพูดว่าไม่พบศพของอา‍ซือ‍หลาน

เย่จั้นพูดอย่างเหนื่อยอ่อน “กระหม่อมขอร้องให้ฝ่าบาทช่วยตรวจสอบหอแห่งเสียงศักดิ์สิทธิ์ด้วย!”

เมื่อเห็นว่าเขายังคงยืนกราน เย่‍จิ่ง‍อวี้ก็พยักหน้าและพูดว่า “เอาล่ะ ในเมื่อเป็นเรื่องของเสด็จอา ก็เป็นเรื่องของข้าเช่นกัน ข้าจะส่งคนไปสืบหาหอแห่งเสียงศักดิ์สิทธิ์เดี๋ยวนี้”

เย่จั้นซาบซึ้งใจ

“ขอบพระทัยฝ่าบาท!”

“เสด็จอาไม่จำเป็นต้องสุภาพกับข้า นี่ก็ดึกมากแล้ว เสด็จอารีบพักผ่อนเถิด”

เย่‍จิ่ง‍อวี้ยืนขึ้น แล้วขยิบตาให้อินชิงเสวียน

หลังจากออกจากสำนักหมอหลวง อินชิงเสวียนเหลือบมองข้างๆ แล้วถามว่า “ฝ่าบาทตั้งใจจะไปตามหาหอแห่งเสียงศักดิ์สิทธิ์จริงๆ หรือ”