อินชิงเสวียนถามย้ำอีกครั้ง “เจ้าแน่ใจหรือ”
หมอหลวงหนุ่มเช็ดเหงื่อแล้วพูดว่า “กระหม่อมแน่ใจ”
“งั้นก็ไปเขียนใบสั่งยา”
“พ่ะย่ะค่ะ”
เนื่องจากถูกวางยาพิษ จึงจัดการได้ง่าย
อินชิงเสวียนตักน้ำพุวิญญาณมาอีกแก้ว แล้วบังคับให้ซูฉ่ายเวยดื่ม
“น้ำนี้สามารถช่วยชีวิตเจ้าได้ รีบดื่มเร็ว ข้ามีอะไรให้ทำมากมาย ไม่มีเวลาช่วยเจ้าดูแลครอบครัวหรอกนะ”
บางทีความปรารถนาที่จะเอาชีวิตรอดที่เป็นแรงบันดาลใจให้กับซูฉ่ายเวย หรือไม่ก็เป็นเพราะความเป็นห่วงครอบครัว ทำให้นางอ้าปาก ดื่มน้ำอึกๆ จนสำลักออกมา
เซียงหลานและนางกำนัลหลายคนยืนอยู่ข้างๆ ไม่กล้าปริปากพูด
ประมาณสิบห้านาทีต่อมา ซูฉ่ายเวยลืมตาขึ้น ใบหน้าซีดเซียวก็เริ่มมีสันขึ้น
หมอหลวงหนุ่มก็ถือยากลับมาพอดี อินชิงเสวียนลุกขึ้นยืนแล้วพูดว่า “เจ้าช่วยตรวจชีพจรให้พระสนมอีกครั้ง ดูว่าตอนนี้นางเป็นอย่างไรบ้าง”
หมอหลวงหนุ่มคุกเข่าลงอีก ซึ่งเมื่อตรวจดูแล้วก็ไม่วายประหลาดใจ
“แปลกมาก พิษของพระสนม...ดูเหมือนจะถูกถอนออกไปแล้ว”
อินชิงเสวียนถามว่า “จริงหรือ”
หมอหลวงหนุ่มพยักหน้าแล้วพูดว่า “จริงพ่ะย่ะค่ะ ชีพจรของพระสนมเต้นสงบ ไม่มีสัญญาณว่าถูกวางยาพิษ”
“ดี เจ้ากลับไปเถอะ”
หลังจากที่หมอหลวงหนุ่มจากไปแล้ว ซูฉ่ายเวยก็ลุกขึ้นนั่ง แต่ก็ไม่ได้รู้สึกอ่อนไร้เรี่ยวแรงอย่างที่นางคิด กลับรู้สึกมีเรี่ยวแรงมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ นางอดไม่ได้ที่จะมองหน้าอินชิงเสวียน
นางยังจำได้ว่า อินชิงเสวียนเหมือนจะให้นางดื่มอะไร บอกนางว่าถอนพิษได้
เซียงหลานพูดขึ้นทันควัน “พระสนม เป็นกุ้ยเฟยที่ช่วยชีวิตท่าน ให้ยาถอนพิษแก่ท่าน”
ซูฉ่ายเวยรีบลุกจากพื้น ยกกระโปรงขึ้นแล้วคุกเข่าลง
“ขอบพระทัยกุ้ยเฟยที่ช่วยชีวิต”
อินชิงเสวียนเอื้อมมือออกไปพยุงนางลุกขึ้น แล้วพูดเสียงอ่อนโยน “ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว ทำไมจู่ๆ เจ้าถึงถูกวางยาพิษได้ ไปกินอะไรมา”
“มิได้ ข้าแค่ดื่มชาเท่านั้น”
จู่ๆ ก็เกิดความอบอุ่นในใจ
“เจ้าไม่ต้องห่วง ข้ามีวิธีจัดการกับสตรีพวกนี้อยู่แล้ว อย่าลืมมอบน้ำที่ข้าส่งมาให้คนในตำหนักเจ้าดื่มด้วย ข้าเป็นห่วงจ้าวเอ๋อร์ ต้องรีบกลับแล้ว”
ซูฉ่ายเวยรู้สึกขอบคุณอย่างยิ่ง
“ขอบพระทัยพระสนม”
นางรู้ว่าอินชิงเสวียนมีความสามารถอย่างมหัศจรรย์ จะเอาอะไรออกมาก็ไม่น่าแปลกใจ
“ไม่ต้องเกรงใจ”
อินชิงเสวียนคลี่ยิ้มบางๆ แล้วเดินออกมาจากหอฉงฮวา
เมื่อนางออกไป หอซีอวิ๋นได้รับข่าวว่า ซูฉ่ายเวยกระอักเลือดหมดสติ อาการร่อแร่เต็มทีแล้ว
อย่างไรก็ตาม ยังไม่ทันที่จูอวี้เหยียนจะยินดีปรีดาได้นาน ก็ได้ยินว่าพระสนมแห่งหอฉงฮวากลับมามีชีวิตอีกครั้ง
ดูเหมือนว่าอินชิงเสวียนจะให้นางดื่มอะไรบางอย่าง
จูอวี้เหยียนอดไม่ได้ที่จะโกรธจนใบหน้าบิดเบี้ยว แววตาวาวโรจน์พลางผรุสวาทสาปแช่ง “อินชิงเสวียน เจ้านังสารเลว ข้าจะทำให้เจ้าไม่ตายดี!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์
น่าจะต้องมีเล่มต่อรึเปล่าคะ เหมือนยังไม่จบเพราะตอนสุดท้ายเห็นว่ามีชนเผ่ามาเยือนโดยไม่ได้นัดหมาย...
สนุกมากค่ะ ขอบคุณที่ลงจนจบค่ะ❤️❤️...
แย่จิ่งหลานเอ๋ย ในมิติไม่มียาสลบหรือ เอามาแทงคอตอนเผลออะไรอย่างนี้ให้หลับไป...
ขอบคุณแอดมากๆค่ะที่อัพจนจบ 🙏👍สนุกมากเรื่องนี้ happy ending สุขสันต์วันสงกรานต์ หยุดพักผ่อนได้แล้วนะแอด555 ยังไงเรื่องถัดไปขอเรื่องฮองเฮาสุดที่รักด้วยนะคะ...
รออัพต่อนะคะ ใกล้จะจบแล้ว...
เศร้าเลย แอดมินไม่มาต่อ พลีสสสส...
รอๆๆ กลับมาอัพต่อค่ะ น่าจะใกล้จบแล้ว...
ไม่อัพต่อแล้วเหรอคะ กำลังสนุกเลย อินชิงเสวียนถูกจับแบบนี้จะมีใครมาช่วยได้บ้าง...
ตัวโกงเก่งกว่าคนดีแถมคนชั่วร้ายก็มีอยู่มากมายทั้งนอกทั้งในแบบนี้จะสู้ศึกไหวเหรอ...
มันเป็นพวกไหนกันแน่นะที่บ่อนทำลายชาติ ที่สำคัญจะเป็นคุณชายใหญ่ตระกูลอินด้วยหรือเปล่า...