สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 710

“เชื่อว่าทุกท่านคงรู้อยู่แล้วว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อคืนนี้ วันนี้ที่เชิญทุกคนมาที่นี่ ด้วยหวังว่าทุกคนจะรวมตัวกันเป็นหนึ่ง ตามหาตัวสายลับที่ซ่อนอยู่บนชายฝั่งทะเลเป่ยไห่มาให้ได้”

เฮ่ออวิ๋นทงเป็นคนแรกที่เอ่ยขึ้น สำนักกระบี่สังหารเป็นสำนักกระบี่อันดับหนึ่งในใต้หล้า ได้รับความเคารพยำเกรงอย่างสูง เป็นที่เข้าใจได้ว่าเขารับผิดชอบสถานการณ์โดยรวม

ทุกคนพยักหน้าทันที วิธีการของเมื่อวานโหดร้ายและเลวทรามอย่างยิ่ง ดูเหมือนฝีมือของชาวตงหลิวจริงๆ

ผู้อาวุโสสวีกล่าวว่า “ข้าเห็นด้วยกับเรื่องนี้ หากไม่กำจัดสายลับ เหล่าลูกศิษย์ก็จะตกอยู่ในอันตรายที่ไม่อาจคาดเดาได้ เรารอนแรมมาไกลถึงที่นี่ แม้ว่าจะตาย ก็ต้องตายอย่างคุ้มค่า”

เจ้าสำนักเซี่ยวเห็นด้วย “ใช่แล้ว”

ซูถูเหลือบมองเจ้าสำนักเซี่ยว พูดกระทบกระแทกแดกดัน “ตามความเห็นของข้า อาจไม่ใช่คนตงหลิวก็ได้ อาจจะเป็นลูกศิษย์คนหนึ่งในสำนักบางสำนัก ใช้ประโยชน์จากน่านน้ำที่มีปัญหา เพื่อตกปลาในเวลาลำบาก ทำร้ายเพื่อนด้วยกัน”

เจ้าสำนักเซี่ยวอารมณ์ร้อนอยู่แล้ว อีกทั้งยังไม่ชอบซูถูที่ใช้วิธีการไม่ชอบเพื่อให้ได้มาซึ่งชื่อเสียงเกียรติยศ จึงตบโต๊ะอย่างอดไม่ได้

“ซูถู เจ้ากำลังกล่าวหาใคร”

ซูถูไม่ได้หลบ เขาหัวเราะเบาๆ พูดอย่างสงบ “เรื่องการตายของหมอเทวดาหนิงยังไม่ได้ข้อสรุป เรื่องนี้ หอแห่งเสียงศักดิ์สิทธิ์จะต้องเกี่ยวข้องด้วยแน่”

เจ้าสำนักเซี่ยวพูดด้วยความโกรธ “ไร้สาระ เจ้าหมายความว่าข้าฆ่าหนิงจงเจ๋องั้นหรือ”

“การตายของหมอเทวดาหนิงเป็นเพราะฝ่ามือทลายเสียง เป็นสิ่งประจักษ์ชัดแก่สายตาของทุกคน เจ้าสำนักเซี่ยวลำพังแค่ประโยคเดียวก็จะบอกปัดปฏิเสธ ค่อนข้างไม่มีเหตุผลเลย”

ซูถูยังคงมีรอยยิ้มบนใบหน้า แต่ภายใต้รอยยิ้มซ่อนคมมีดไว้ในนั้น

“เจ้าสำนักเซี่ยวบอกว่าจะให้คำตอบแก่เรา แต่บัดนี้ยังไม่เห็น แม้ว่าเราจะไม่เอ่ยถึง เกรงว่าหมอเทวดาหนิงก็คงตายไม่สงบ”

เซี่ยวอิ๋นหวนรู้อารมณ์ของชายชรา กลัวว่าเขาจะไม่สามารถทนได้ จึงชิงพูดก่อนว่า “สหายชาวยุทธ์ทุกท่าน เจ้าสำนักได้ส่งซื่อเมี่ยวอินกลับไปสืบที่สถานที่ตั้งหลักของสำนักแล้วเมื่อสองวันก่อน เชื่อว่าจะได้รับข่าวเร็วๆ นี้ การตายของหมอเทวดาหนิง หอแห่งเสียงศักดิ์สิทธิ์ก็เสียใจพอกัน ไม่ว่าอย่างไรก็จะคำตอบแก่ทุกท่าน จะไม่ยอมให้หมอเทวดาหนิงตายอย่างไม่ยุติธรรม”

น้ำเสียงของเซี่ยวอิ๋นหวนอ่อนโยน ให้ความรู้สึกสนิทชิดเชื้อ ทุกคนก็พยักหน้าทันที

แต่กลับพูดด้วยรอยยิ้ม “เป็นเช่นนี้นี่เอง คิดไม่ถึงว่าผู้คุมตราเซี่ยวจะมีลูก เป็นข้าที่โง่เขลา”

เจ้าสำนักเซี่ยวรำคาญแล้ว พูดอย่างเย็นชา “เจ้ามาที่นี่เพื่อพูดคุยธุระ หรือจะถามเรื่องครอบครัวของคนอื่น”

เมื่อเห็นว่าใกล้จะถึงเวลาแล้ว อาซือหลานก็เลียนแบบเสียงของฉุยอวี้ พูดเสียงแหบแห้ง “เจ้าสำนักเซี่ยวระงับโทสะก่อน เรามาที่นี่เพื่อคุยธุระแน่นอน สำนักเซียวเหยาของเราได้ส่งลูกศิษย์ยี่สิบคนไปยืนเฝ้านอกประตู ต้องตามหาหัวโจรร้ายให้ได้”

ซูถูอดไม่ได้ที่จะมองไปที่อาซือหลาน

ทำไมฉุยอวี้ถึงคล้อยตามตาแก่เซี่ยวเช่นนี้ เขาคิดจะทำอะไรกันแน่

เมื่อคืนนี้ซูถูไปหาฉุยอวี้ แต่ได้รับแจ้งว่าเขาไม่ได้อยู่ในสำนักเซียวเหยา หรือว่าเขาแอบไปพบกับตาแก่เซี่ยว ทำข้อตกลงที่ลับตาคนงั้นหรือ

อาซือหลานกระแอมไอเล็กน้อย แล้วพูดว่า “ยังมีอีกอย่างหนึ่ง ไม่ทราบว่าเจ้าสำนักเซี่ยวจะให้ยืมตัวแม่นางอินแก่สำนักของเราเป็นเวลาหนึ่งวันหรือไม่”