สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 815

เย่จิ่งอวี้ก้าวไปข้างหน้า มองดูอย่างละเอียดถี่ถ้วน

“เขาตายแล้วจริงๆ หรือ”

จากประสบการณ์เรื่องของอาซือหลาน ทำให้เย่จิ่งอวี้ไม่กล้ายืนยันใดๆ

เจ้าสำนักเซี่ยวพยักหน้ากล่าวว่า “ตายแล้วจริงๆ”

“ท่านตาฆ่าเขาหรือขอรับ”

เย่จิ่งอวี้จ้องเขม็งที่ศพ รู้สึกว่าการตายของตู้เยี่ยนนั้นออกจะปุบปับไปหน่อย

“มิได้”

เจ้าสำนักเซี่ยวจึงค่อยๆ เล่าสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อครู่นี้

“หรือเป็นคนที่พาตู้เยี่ยนออกไป?”

เย่จิ่งอวี้สับสนอยู่ครู่หนึ่ง

อยู่ที่นี่ตู้เยี่ยนคงไม่มีผู้สมรู้ร่วมคิด แล้วคนผู้นั้นเป็นใคร

เจ้าสำนักเซี่ยวครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “คิดว่าคงไม่ใช่ คนที่ต่อสู้กับข้ามีวรยุทธ์ไม่เลวเลยทีเดียว เป่ยไห่เล็กๆ แห่งนี้ เป็นที่ที่เสือหมอบมังกรซ่อนจริงๆ”

เย่จิ่งอวี้พยักหน้ากล่าวว่า “ในเป่ยไห่มีสำนักต่างๆ หลายสำนัก จะต้องมียอดฝีมือเร้นกายในหมู่พวกเขาอยู่มากแน่ ในเมื่อตู้เยี่ยนตายไปแล้ว ทุกอย่างก็ยุติลง พวกเราจะได้มีความสุขในปีใหม่ได้ เสวียนเอ๋อร์ยังเตรียมเสื้อคลุมตัวใหม่ไว้ให้ท่านตาด้วย กำลังรอให้ท่านตาไปลองสวมใส่อยู่ขอรับ”

ครั้นได้ยินดังนี้ ใบหน้าของเจ้าสำนักเซี่ยวก็แสดงรอยยิ้มขึ้นมาทันที

นี่เป็นของขวัญจากหลานสะใภ้ เจ้าสำนักเซี่ยวย่อมยินดีอยู่แล้ว เขาใช้ให้ศิษย์สองคนให้ฝังร่างของตู้เยี่ยน และตามเย่จิ่งอวี้ไปที่ห้องโถง

มองไกลๆ ก็เห็นเซี่ยวอิ๋นหวน ฮวาเชียน ซื่อเมี่ยวอิน อินชิงเสวียน และคนอื่นๆ ยืนอยู่ที่ประตู นอกจากนี้ยังมีกลุ่มศิษย์ระดับต่ำคุกเข่าอยู่ข้างๆ มีคนมากถึงร้อยคน ดูยิ่งใหญ่อลังการมาก

อินชิงเสวียนก็เปลี่ยนจากชุดเรียบสง่าตามปกติ เป็นชุดกระโปรงคาดอกสีชมพู บนศีรษะประดับด้วยปิ่นระย้าดอกท้อ ดูสุภาพหรูหรา และสง่างามยิ่งนัก

ในมือของนางถือเสื้อคลุมที่ปักตัวอักษรสีเข้มคำว่าฝูร้อยตัวที่หมายถึงความโชคดีมีสุข ฝีมือละเอียดประณีตมาก ชุดสีแดงเข้มดูหรูหราเป็นพิเศษ

เมื่อเห็นสองตาหลานเดินเข้ามา อินชิงเสวียนก็ก้าวไปข้างหน้า พูดอย่างนอบน้อม “ขอให้ท่านตามีสุขภาพแข็งแรงและสมปรารถนาทุกเรื่องตลอดปีใหม่นี้”

เจ้าสำนักเซี่ยวสบายอกสบายใจ หัวเราะเสียงดังว่า “ดี! ปีใหม่บรรยากาศใหม่ เชื่อว่าอีกไม่นาน พวกเราก็สามารถไปจากเป่ยไห่ และกลับสู่ชีวิตที่สงบสุขอีกครั้ง”

เจ้าสำนักเซี่ยวเหลือบมองสองคนผัวเมียแวบหนึ่ง แล้วพูดอย่างอารมณ์ดี “เอาเถอะ ในเมื่อพวกเจ้าเตรียมการไว้แล้ว ข้าจะทำตามก็ได้”

เซี่ยวอิ๋นหวนยิ้ม ชิงเสวียนรู้นิสัยของชายชราเป็นอย่างดี

“เช่นนั้นลูกจะพาพวกนางไปทำอาหารนะเจ้าคะ พวกเรากินข้าวเร็วหน่อย จะได้เริ่มต้นใหม่ตั้งแต่เนิ่นๆ”

เจ้าสำนักเซี่ยวตอบรับด้วยรอยยิ้ม พูดกับเหล่าศิษย์ที่อยู่ข้างๆ “ไปเชิญเฮ่ออวิ๋นทงกับผู้อาวุโสสวีมาที่นี่ ข้าจะให้พวกเขาได้เปิดหูเปิดตารสชาติปีใหม่ของหอแห่งเสียงศักดิ์สิทธิ์เรา”

“ขอรับ”

ศิษย์รับคำสั่งและถอยออกไป อินชิงเสวียนก็ตามเซี่ยวอิ่นหวนไปทำงานเช่นกัน

เย่จิ่งอวี้ไม่มีอะไรทำ จึงอุ้มเสี่ยวหนานเฟิงที่สวมหมวกสิงโตไปหาเย่จิ่งหลาน

โมริตะคาวาสึบาเมะที่แกล้งทำเป็นกวาดพื้นก็ยกยิ้มมุมปากขึ้น

คืนนี้สองคนผัวเมียจะไปเฝ้ากะกลางคืน ถือเป็นโอกาสที่สวรรค์ประทานให้จริงๆ!

แต่ก่อนหน้าอื่น เขาต้องจับเด็กเปรตเย่จิ่งหลานเอาไว้ก่อน...