สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 823

นอกมโนภาพ

ทั้งสองอาเจียนเป็นเลือด ล้มอยู่ท่ามกลางสายฝน

โมริตะคาวาสึบาเมะหัวเราะลั่น

“เจ้าเด็กเปรตไม่รู้จักฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ ด้วยความสามารถอย่างพวกเจ้าน่ะ อย่าฝันว่าจะจับตัวชาวตงหลิวได้ วันนี้ ข้าจะใช้เลือดของเจ้าสังเวยวันปีใหม่”

เขางอนิ้ว คว้าคอของทั้งสองคนคนละข้าง

ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงลมแปลกๆ มาจากด้านหลัง มีคนตะโกนว่า “พวกผิดทำนองคลองธรรม กล้าดีอย่างไรมาทำร้ายคนที่นี่!”

โมริตะคาวาสึบาเมะตกใจมาก

เสียงฝนตกโปรยปรายรบกวนการได้ยินของเขา จึงไม่สังเกตว่ามีใครเข้าใกล้ตัว

เขารีบหันหลังกลับและซัดฝ่ามือออกไป ถือโอกาสถอยหลังครึ่งก้าว แล้วมองดูคนที่อยู่ข้างหลัง

คนผู้นั้นร่างกายสูงใหญ่ เป็นชายในวัยสามสิบถึงสี่สิบปี ในเวลานี้ เขาดึงแถบผ้าผืนหนึ่งออกมาปิดตาของตัวเอง

คนผู้นี้สามารถมองวิชาเนตรของเขาออก โมริตะคาวาสึบาเมะอดไม่ได้ที่จะระแวดระวังตัว

รูปลักษณ์ในตอนนี้ของเขา ใช้พลังโจมตีไปมาก วิชาเนตรก็อยู่ได้อีกไม่นาน ฉะนั้นต้องจัดการคนผู้นี้โดยเร็ว

“พวกหนูที่ไม่กล้าแม้แต่จะสบตา ยังกล้าตะโกนใส่ข้า ตายซะเถอะ”

หูของชายคนนั้นกระตุกเล็กน้อย แล้วร่างนั้นก็ทะยานไปเตะเขาอย่างรวดเร็วปานสายฟ้าแลบ กระหน่ำฟาดแข้งไปหลายครั้ง

ซึ่งคนผู้นี้คือฮั่วเทียนเฉิงผู้ที่อยู่ในโรงเตี๊ยม ซึ่งมาที่เมืองนี้เพื่อค้นหาพลังวิญญาณ

เขามาจากสำนักซ่อนเร้นที่ชื่อว่าตำหนักเทพหอทองคำ จุดประสงค์ของการลงจากภูเขาในครั้งนี้คือการหาผู้ที่มีพลังวิญญาณ และพาตัวฉุยอวี้กับเฟิงอวิ๋นลี่ศิษย์น้องสองคนกลับตำหนักเทพ

ขณะที่เขากำลังมุ่งความสนใจไปที่การสืบหาฝนที่ตกอย่างกะทันหัน ทันใดนั้นก็ได้กลิ่นคาวเลือด จากนั้นเห็นเย่จิ่งอวี้และอินชิงเสวียนอาเจียนเป็นเลือด ทรุดลงกับพื้น ซึ่งได้รับผลกระทบเล็กน้อยจากวิชาเนตร

โชคดีที่เขาอยู่ห่างไกล จึงถอดหาผ้ามาปิดตาทันที และมาช่วยเหลือคนที่นี่

สองผัวเมียคู่นี้เคยพบเขาครั้งหนึ่งในเหลาสุรา โดยเฉพาะรูปโฉมของอินชิงเสวียน ดูคล้ายกับเพื่อนเก่ามาก ย่อมไม่อาจทนมองนางตายอยู่ที่นี่โดยไม่ทำอะไรได้

เพื่อไม่ให้สองคนผัวเมียเป็นอะไรไปก่อน จู่ๆ เขาก็เพิ่มพลังลมปราณ แสงสีม่วงจางๆ สองดวงก็ปรากฏอยู่ในฝ่ามือ และปล่อยพลังมหาศาลพุ่งเข้าใส่โมริตะคาวาสึบาเมะ

สีหน้าของโมริตะคาวาสึบาเมะเปลี่ยนไปพลัน นี่คือวิทยายุทธ์ของตำหนักเทพไม่ใช่รึ

คนของพวกเขามาที่เป่ยไห่จริงๆ ครั้นนึกถึงความน่ากลัวของตาเฒ่าในตำหนักเทพ โมริตะคาวาสึบาเมะด็กัดฟันกรอด

เกรงว่าวันนี้คงสังหารสองคนนี้ได้ยาก แต่โชคดีที่ยังมีเด็กเปรตเย่จิ่งหลาน

จึงสับขาหลอก แล้วหลบหนีไปไกล

ในเวลานี้ ฝนได้หยุดอย่างกะทันหัน

ฮั่วเทียนเฉิงไม่ได้ไล่ตามคนไป เขาหิ้วร่างของทั้งสองคนเดินตรงไปยังโรงเตี๊ยมที่เขาอาศัยอยู่

ขณะเดียวกัน คนในถ้ำก็ลงมือแล้ว

ชาวตงหลิวสองคนเงื้อดาบ เอ็นร้อยหวายของเย่จิ่งหลานและหวังซุ่นถูกตัดออกทันที มีเลือดไหลออกมาจากข้อเท้าของพวกเขา ความเจ็บปวดรวดร้าวทำให้พวกเขาตื่นขึ้นมาทันที