สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 863

“ได้สิ ขอแค่เจ้าบอกมา ข้าก็ทำให้เจ้าได้”

หลังจากที่อินชิงเสวียนพูดจบ นางก็อดไม่ได้ที่จะบ่น

“ทำไมพวกเจ้าแซ่เย่ถึงชอบกินนัก มีแต่พวกตะกละ”

เย่จิ่งหลานเบะปาก

“จริงๆ แล้วข้าแซ่โค่วสือเย่ ยกไปเทียบกับพวกเขาไม่ได้”

เขายืดเส้นยืดสายพูดว่า “วันนี้ทำได้พอสมควรแล้ว กลับกันเถอะ ส่วนที่เหลือให้ช่างฝีมือเหล่านั้นติดตั้งก็เสร็จแล้ว”

พอดีกับที่เป่าเล่อเอ่อร์ก็เล่นสนุกจนพอใจแล้ว ทั้งหมดจึงกลับไปที่หอแห่งเสียงศักดิ์สิทธิ์

ทันทีที่เข้าประตู เขาก็ได้ยินเสียงหัวเราะเบิกบานของเจ้าสำนักเซี่ยว

ฮวาเชียนยกชามอาหารมาถึงลานบ้านพอดี อินชิงเสวียนถามทันทีว่า “เจ้าสำนักเฮ่อมาที่นี่หรือ”

ฮวาเชียนยิ้มและพูดว่า “เป็นท่านฮั่ว กำลังดื่มสุรากับท่านตาของเจ้าแหนะ”

หัวใจของอินชิงเสวียนเต้นเล็กน้อย

หรือว่าที่เขามาที่นี่ มีเจตนาแอบแฝงจริงๆ?

“อาอวี้ล่ะ?”

“ออกไปลาดตระเวนกับคุณชายอิน”

ฮวาเชียนพูดจบก็เดินเข้าไป

อินชิงเสวียนส่งเป่าเล่อเอ่อร์กลับไปที่ห้อง กำลังจะไปดูที่ห้องโถง ทันใดนั้นนางก็ได้ยินเสียงคนตะโกนที่ประตู “แม่นางอิน!”

อินชิงเสวียนหันกลับมา ก็เห็นว่าเฮ่อฉางเฟิงเดินเข้ามาจากประตูพร้อมกับหยวนเป่า

ในมือของเสี่ยวหยวนเป่าถือปูตัวใหญ่ไว้หลายตัว

เขาประสานมือคารวะอินชิงเสวียนอย่างสุภาพต่อ พูดเสียงใส “นี่เป็นน้ำใจเล็กน้อยจากคุณชายของข้า แม่นางโปรดรับไว้ด้วย”

“คุณชายเฮ่อเกรงใจไปแล้ว เชิญทางนี้”

อินชิงเสวียนรีบหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาเช็ดให้เฮ่อฉางเฟิง เฮ่อฉางเฟิงตกใจ รีบหลบไปอีกด้านอย่างลนลาน

“ข้าน้อยทำเองได้”

อินชิงเสวียนก็รู้สึกว่าตัวเองทำเลยเถิด ถึงอย่างไรก็อยู่ในยุคโบราณ ภายใต้สถานการณ์บางอย่าง ควรปฏิบัติตามกฎเกณฑ์ของพวกเขาดีกว่า ยิ่งไปกว่านั้นตัวเองได้แต่งงานแล้ว ถ้าเย่จิ่งอวี้มาเห็นเข้า นางต้องโดนลงโทษอีกแน่นอน

จึงรีบส่งผ้าเช็ดหน้าให้หยวนเป่าทันที พูดอย่างกระดากอาย “ต้องขอโทษจริงๆ”

เฮ่อฉางเฟิงพูดด้วยรอยยิ้ม “ไม่เป็นไร ข้าเอาเสื้อผ้าติดมาด้วย กลับไปแล้วค่อยเปลี่ยนก็ได้ แม่นางมีอะไรในใจหรือเปล่า”

อินชิงเสวียนไอแห้งๆ พูดว่า “เมื่อครู่จู่ๆ ก็คิดถึงเรือลำนั้น เหม่อลอยไปชั่วขณะ หวังว่าคุณชายจะไม่โกรธเคือง”

เฮ่อฉางเฟิงพูดอย่างปลงๆ “แม่นางอินใช้เงินของตัวเองเพื่อสร้างเรือไว้ต่อสู้กับตงหลิว นับเป็นการกุศลที่ยิ่งใหญ่จริงๆ ข้าน้อยเพียงเกลียดที่ตัวเองไม่มีกำลังจะช่วยเหลือ ไม่เช่นนั้นจะพยายามทำให้ดีที่สุด”

“คุณชายเฮ่อถ่อมตัวเกินไป กำลังเพียงอย่างเดียวไม่พอที่จะปกครองโลกได้ ความรู้ทางอักษรถึงสามารถให้ความรู้แก่คนได้”

อินชิงเสวียนเทชาอีกถ้วยให้กับเฮ่อฉางเฟิงอีกครั้ง แล้วนั่งตรงข้ามเขาด้วยกิริยาสง่างาม

แต่กลับเห็นเงาสีขาวมาแต่ไกล พุ่งเข้าใส่เฮ่อฉางเฟิง!