สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 888

ในเวลานี้ การเข่นฆ่าสังหารในค่ายกลยังคงดำเนินต่อไป

ศัตรูอยู่ในที่ลับเราอยู่ในที่แจ้ง เหล่าศิษย์ถูกควบคุมทุกฝีก้าว คนตงหลิวเชี่ยวชาญในการลอบโจมตี เสียงร้องอันน่าเวทนาจึงดังระงม

เจ้าสำนักดาบเดือดและยอดฝีมืออีกสองคนจากสำนักกระบี่สังหารถูกสังหารด้วยดาบ คนอื่นก็พอจะรู้แล้ว

เก่อหงยวนหมดสตินอนแน่นิ่งไปนานแล้ว พื้นดินตรงหน้ากลายเป็นสีแดงเข้ม ไม่รู้ว่านางยังมีชีวิตอยู่หรือตายไปแล้ว

ผู้อาวุโสสวีเรียกชื่อนาง พลางต่อต้านอย่างสุดกำลัง ร่างกายก็เหนื่อยล้า เต็มไปด้วยบาดแผลและเลือด

ตอนนี้เสียใจไปก็ไม่มีประโยชน์ ได้แต่หวังว่าตาเฒ่าเซี่ยวจะสามารถหาวิธีทำลายค่ายกลบ้าๆ นี้ได้

ครึ่งชั่วยามผ่านไปในชั่วพริบตา เจ้าสำนักเซี่ยวยังคงอับจนหนทาง

เฮ่ออวิ๋นทงนำค่ายกลสามประสานฟ้าดินบุกเข้าไปข้างหน้า แต่ก็ยังไม่สามารถเปิดช่องว่างได้ และในครึ่งชั่วยามนี้ ค่ายกลก็เปลี่ยนไปหลายครั้ง กลับทำให้คนในสำนักกระบี่สังหารสิ้นเปลืองพลังไปไม่น้อย และเกือบจะถูกดูดเข้าไปในค่ายกลหลายครั้ง

“หยุดก่อนเถอะ”

เจ้าสำนักเซี่ยวเดินมาจากอีกด้านหนึ่งด้วยใบหน้าที่มืดมน คิ้วขาวโพลนคู่นั้นแทบจะขมวดจนชนกัน

เฮ่ออวิ๋นทงให้ทุกคนล่าถอยก่อนชั่วคราวทันที

“ในเมื่อตงหลิวมีค่ายกลที่ทรงพลังเช่นนี้ ทำไมก่อนหน้านี้ถึงไม่ยอมใช้ล่ะ หรือว่านี่คือวิธีที่เพิ่งค้นพบเพื่อมาต่อกรกับพวกเรา?”

เจ้าสำนักเซี่ยวส่ายหัว

“ค่ายกลแปดทิศซับซ้อนมาก ไม่สามารถเรียนรู้ได้ในชั่วข้ามคืน คงมียอดฝีมือสำนักพรตอยู่ในหมู่คนตงหลิวแน่ แต่น่าเสียดายที่นักพรตเทียนจีไม่อยู่ที่นี่ ไม่เช่นนั้น การทำลายค่ายกลนี้คงไม่เป็นปัญหาแบบนี้”

เฮ่ออวิ๋นทงก็รู้ว่านักพรตเทียนจีอยู่ไกลจากที่นี่ การเดินทางไปกลับต้องใช้เวลากว่าสิบวันหรือไม่ก็ครึ่งเดือน

“ค่ายกลนี้ไม่สามารถทำลายได้จริงหรือ”

โมริตะคาวาสึบาเมะก็ค่อนข้างประหลาดใจเช่นกัน เห็นๆ อยู่ว่าดาบนี้สามารถฆ่าอินชิงเสวียนได้ แต่กลับพลาดเป้าไปเสีย

ยิ่งไปกว่านั้นช่วงนี้ลงมือทำงานได้ไม่น่าพอใจ อาจเป็นเพราะการหลอมรวมจิตวิญญาณ เมื่อเข้าสู่เป่ยไห่ได้แล้ว เขาค่อยหาเวลาแก้ไขก็ได้

ทั้งสองต่างคิดกันคนละอย่าง และในพริบตาก็เคลื่อนไหวมาประมือกันหลายครั้ง

โมริตะคาวาสึบาเมะเป็นเหมือนหนอนที่ติดอยู่กับกระดูก นางพยายามเร่งความเร็วเต็มที่แต่ก็ไม่สามารถสลัดให้หลุดได้ สิ่งที่แย่กว่านั้นคือสุสานกระบี่ที่ไม่ได้ถูกสะกดด้วยเพลงหมื่นกระบี่เศษดารา ก็เริ่มเคลื่อนไหวอีกครั้ง

อินชิงเสวียนขมวดคิ้ว จู่ๆ ก็นึกถึงวิชาเนตรที่ตัวเองช่วงชิงมาจากเถียนเซินหลิน เอามาลองใช้กับเด็กเปรตนี่ได้พอดี

นางทำตามวิธีที่เย่จิ่งอวี้สอน รวบรวมกำลังภายในทั้งหมดไปที่จุดตันเถียน ดวงตาทั้งคู่ของนางก็ส่องประกายด้วยแสงแปลกๆ

โมริตะคาวาสึบาเมะเห็นเช่นนั้นก็แค่นเสียงหัวเราะอย่างโมโห นังเด็กบ้านี่รู้เคล็ดวิชานี้ด้วย เช่นนั้นก็จะแสดงให้นางเห็นว่าใครกันแน่ที่เป็นบรรพบุรุษแห่งวิชาเนตรลวงตาที่แท้จริง!