สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 942

อินชิงเสวียนกระซิบ “พูดยากเหมือนกัน แต่ว่า เป็นเรื่องเท็จเจ็ดในสิบส่วน”

ฟางรั่วพยักหน้า

“ข้าน้อยก็คิดแบบเดียวกัน”

ฉินเทียนกับหลี่ชีต่างก็เอียงหูฟัง ท่าทางใฝ่หามาก

ไม่ว่าจะเป็นสุดยอดวรยุทธ์ หรือเงินทองที่ใช้จ่ายไม่หมดจนชั่วชีวิต ล้วนเป็นสิ่งที่บุรุษใฝ่ฝัน ไม่ว่าใครๆ ต่างก็รู้สึกว่าน่าสนใจ

อินชิงเสวียนเหลือบมองพวกเขา แล้วก้มหน้าก้มตากินข้าวต่อ

แต่ในใจกลับคิดว่าทำไมข่าวนี้ถึงดูบังเอิญจัง?

สงครามในเป่ยไห่เพิ่งสิ้นสุดลง เรื่องของหนังสือสวรรค์ไร้อักษรก็ได้แพร่กระจายไปทั่ว หากมีสมบัติล้ำค่าเช่นนี้จริงๆ ผู้ที่รู้ข่าวจะต้องไปตามหาด้วยตัวเอง เป็นไปไม่ได้ที่จะทำให้รู้กันถ้วนทั่วเช่นนี้

ดังคำกล่าวที่ว่า เมื่อเกิดเรื่องผิดปกติ จะต้องมีบางอย่างแปลกๆ แน่นอน ต้องมีใครบางคนจงใจวางแผนให้เกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้น

แต่ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายมีจุดประสงค์อะไร

แต่พอนึกดูอีกที ตัวเองก็ออกมาจากยุทธภพแล้ว คิดเรื่องพวกนี้ไปจะมีประโยชน์อะไร รังแต่จะเสียเวลาเปล่าเท่านั้น

อินชิงเสวียนยิ้มเยาะตัวเอง แล้วก้มหน้าก้มตากินต่อ

ระหว่างทางไปโรงเรียนสอนการต่อสู้ ฉินเทียนอดไม่ได้ที่จะถาม “ระหว่างทางที่พระสนมเดินทางไปจัดการน้ำ เคยได้ยินเรื่องนี้หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ”

สายตาของอินชิงเสวียนกวาดมองพวกเขาทั้งสอง

“ไม่เคย คิดว่าคงเป็นแค่เรื่องเหลวไหลที่นักแต่งเรื่องว่างไม่มีอะไรทำก็เลยแต่งเรื่องขึ้นมา พวกเจ้าคงไม่ได้คิดจริงจังใช่ไหม”

หลี่ชีรีบพูดว่า “ไม่ใช่อยู่แล้ว แค่รู้สึกสงสัยนิดหน่อย”

อินชิงเสวียนยิ้มบางๆ พูดว่า “ความอยากรู้อยากเห็นฆ่าแมวขี้สงสัยได้ เรื่องที่ไม่ควรคิด ก็อย่าไปคิดส่งเดชดีกว่า”

รอยฟันบนริมฝีปากของฟางรั่วก็ชัดขึ้นอีก

อินชิงเสวียนยิ้มบางๆ พูดว่า “ทุกสิ่งไม่สามารถสรุปได้แต่เพียงด้านเดียว การรู้ข้อผิดพลาดสามารถปรับปรุงสิ่งต่างๆ ได้อย่างมาก ข้ามาที่นี่ในครั้งนี้ เพื่อแนะนำคนผู้หนึ่งให้จอมพลเฒ่ารู้จัก”

นางชี้ไปทางด้านหลัง

“คนผู้นี้ชื่อฟางรั่ว เป็นนางกำนัลคนสนิทของตัวข้า ในอนาคต นางจะอยู่ในโรงเรียนสอนการต่อสู้ เรียนร่วมกับผู้อื่น หวังว่าจอมพลเฒ่าจะให้ความยุติธรรมที่เพียงพอแก่นาง”

เมื่อได้ยินชื่อฟางรั่ว จู่ๆ จอมพลเฒ่ากวนก็เบิกตากว้าง มองไปยังสตรีที่อยู่ด้านหลังอินชิงเสวียน

ในเวลาเดียวกัน เขาก็ฟังออกว่าอินชิงเสวียนใช้สรรพนามแทนตัวเปลี่ยนไป ซึ่งหมายความว่า สิ่งที่นางพูดตอนนี้ คือเรื่องงานส่วนรวมทั้งหมด

แต่จอมพลผู้เฒ่าไม่เข้าใจ ทำไมตัวหายนะอย่างฟางรั่ว จึงกลายเป็นนางกำนัลคนสนิทของอินชิงเสวียนได้?

เขาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดอย่างไม่พอใจ “นี่...ในโรงเรียนสอนการต่อสู้ไม่เคยมีการสอนสตรีมาก่อน อีกทั้งชายหญิงมิควรถูกเนื้อต้องตัวกัน จะอยู่ในห้องเดียวกันได้อย่างไร ไม่เพียงแต่ไร้เหตุผลเท่านั้น แต่ยังขัดจารีตประเพณีด้วย”