สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 948

“ทำเสียงดังรบกวนเจ้าหรือเปล่า”

เย่จิ่งอวี้นั่งลงข้างๆ กล่าวด้วยเสียงอ่อนโยน

“เปล่า มีข่าวดีอะไรหรือ”

อินชิงเสวียนเลิกคิ้วถาม

“ข้าได้แก้ไขสถานะของเสวียนเอ๋อร์ให้ถูกต้องแล้ว เมื่อโหราจารย์หาฤกษ์งามยามดีได้แล้ว ข้าจะจัดพิธีสถาปนาฮองเฮาให้เสวียนเอ๋อร์อย่างยิ่งใหญ่”

เย่จิ่งอวี้จับมือเล็กนุ่มนิ่มของอินชิงเสวียน สีหน้าแววตาเต็มเปี่ยมไปด้วยความสุข

อินชิงเสวียนมองไปยังเรียวตาหงส์ที่ลูกตาดำตัดกับตาขาวชัดเจนคู่นั้น แล้วพูดด้วยสายตาอ่อนโยน “ขอบคุณอาอวี้ ความจริงจะชื่ออะไรล้วนไม่สำคัญ จะเป็นฮองเฮาหรือไม่ข้าก็ไม่สนใจ ข้าแค่หวังว่าจะได้อยู่ครองคู่กับอาอวี้ไปตลอดชีวิต ไม่ทอดทิ้งกัน!”

เย่จิ่งอวี้พูดอย่างอบอุ่น “ข้ารู้ ข้าแค่ทำสิ่งที่ข้าควรทำ”

เขาหยิบหนังสือบนโต๊ะขึ้นมา แล้วพลิกดูหน้าสองหน้า

“นี่คืออะไร”

อินชิงเสวียนยักไหล่

“เย่จิ่งหลานให้ข้าไว้ ภาพวาดบนนั้นคือสิ่งที่หวังซุ่นเห็นในถ้ำบนเกาะตงหลิว ก็ดูน่าสนใจดี”

“โอ้? มีสิ่งที่น่าสนใจแบบนี้ด้วย?”

เย่จิ่งอวี้หยิบขึ้นมาเปิดดูอย่างละเอียด

อินชิงเสวียนเท้าคางแล้วพูดว่า “มีหลายสิ่งที่ดูเหมือนจะเกี่ยวข้องกับลัทธิเต๋า”

“ลัทธิเต๋า? เสวียนเอ๋อร์คิดเห็นว่าอย่างไรรึ”

เย่จิ่งอวี้ถามอย่างสงสัย

อินชิงเสวียนชี้ไปที่ท่าฝ่ามือด้านบนแล้วพูดว่า “สิ่งเหล่านี้ในบ้านเมืองของข้าก็มี คล้ายกับเวทมนตร์ที่ใช้ในการขับไล่วิญญาณชั่วร้าย คิดไม่ถึงว่าพวกเขาจะสามารถฝึกฝนสิ่งเหล่านี้ให้กลายเป็นวรยุทธ์ มีความสามารถจริงๆ”

เย่จิ่งอวี้เหลือบมองดูอีกหลายครั้ง แล้วขมวดคิ้วพูดว่า “บรรพบุรุษดั้งเดิมของชาวตงหลิวก็มาจากจงหยวน หรือว่าที่คนเหล่านี้ฝึกฝนล้วนเป็นวิชาเต๋า?”

“มีความเป็นไปได้มาก ไม่อย่างนั้นพวกเขาคงไม่แกะสลักสิ่งเหล่านี้ไว้ในถ้ำ แต่สิ่งหนึ่งที่ข้าสงสัยคือทำไมพวกเขาถึงถูกเนรเทศไปยังเกาะตงหลิว ใครเป็นคนเนรเทศพวกเขาออกไป”

ตอนที่อยู่เป่ยไห่อินชิงเสวียนก็เคยขบคิดปัญหาข้อนี้ แต่เจ้าสำนักเซี่ยวก็ไม่รู้เหมือนกัน จึงต้องล้มเลิกความคิดนั้นเสีย

เย่จิ่งอวี้ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “บางทีอาจเกี่ยวข้องกับลัทธิเต๋าจริงๆ คนที่ถูกเนรเทศออกไปต้องทำอะไรบางอย่างที่เป็นความผิดร้ายแรง ดูพวกผีแคระตงหลิวในตอนนี้สิ ก็สามารถมองเห็นรากเหง้าที่ไม่ดีของพวกเขาได้”

“ในเมื่อเสวียนเอ๋อร์คิดไว้อยู่แล้ว ไม่จำเป็นต้องคิดถึงอีก ช่วงนี้เจ้าต้องพักผ่อนให้เต็มที่ วันสถาปนาฮองเฮา เจ้าต้องเหนื่อยมากแน่นอน”

อินชิงเสวียนคลี่ยิ้มละไม

“เรามีน้ำพุวิญญาณ ยังกลัวว่าจะเหนื่อยอีกงั้นหรือ”

เมื่อได้ยินคำว่า “น้ำพุวิญญาณ” เย่จิ่งอวี้ก็นึกถึงเรื่องเมล็ดพันธุ์การเพาะปลูกที่หานสือพูดขึ้นมาทันที

“ไม่รู้ว่าเสวียนเอ๋อร์จะทำให้ฝนน้ำพุวิญญาณตกได้อีกหรือไม่ เมล็ดพืชถูกปลูกไว้ในเขตชานเมืองของเมืองหลวงแล้ว หากน้ำพุวิญญาณสามารถเร่งให้เกิดได้ ในปีนี้ก็สามารถเก็บเกี่ยวเมล็ดพืชได้มากขึ้น ถึงฤดูใบไม้ร่วง ความเป็นอยู่ราษฎรจะเปลี่ยนไปจากเดิมอย่างมาก”

“ไม่มีปัญหา”

ยังมีคะแนนเหลืออยู่บ้าง ดังนั้นอินชิงเสวียนจึงตอบตกลงทันที

จึงแลกสามร้อยคะแนนในมิติทันที ครู่ต่อมา เมฆฝนก้อนใหญ่ก็ลอยอยู่เหนือท้องฟ้าสดใส เสียงฟ้าคำรามกระหึ่ม ฝนก็ตกเทลงมา

นักพรตเต๋าหลายคนกำลังเทศน์อยู่ในศาลาหิน มีน้ำฝนตกลงมาจากท้องฟ้า และตกลงสู่ฝ่ามือของหนึ่งในนั้น

คนผู้นั้นมองลงไปที่เม็ดฝนบนมือของเขา นัยน์ตาฉายแววครุ่นคิด

ฝนนี้...