สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 974

อินชิงเสวียนรู้สึกว่าบริเวณอกถูกดันอย่างแรง รู้สึกเจ็บปวดไปทั้งทรวงอก หายใจลำบาก

เหงื่อกาฬหยดจากหัวลงมา นางเป็นเหมือนปลาใกล้ตาย หายใจเฮือกๆ อย่างเหนื่อยหอบ

“ว่าอย่างไร เจ้าคิดได้แล้วหรือไม่”

ผู้อาวุโสหันถามอย่างเนิบช้า

อินชิงเสวียนกำนิ้วอย่างอดไม่ได้ นางควรทำอย่างไรดีนะ

หรือจะตามตาเฒ่าท่าทางแปลกๆ คนนี้ไปจริงๆ?

เขาดูไม่ใช่คนดีชัดๆ

วรยุทธ์ของเขาแข็งแกร่งมากขนาดนี้ ต่อให้เย่จิ่งอวี้จะมาก็ไม่มีประโยชน์อะไร มีแต่จะเพิ่มจำนวนผู้เสียชีวิตเท่านั้น

ในใจยิ่งรู้สึกเสียใจมากขึ้น ถ้ารู้แต่แรก ไม่ว่าอย่างไรนางก็จะไม่นำน้ำพุวิญญาณออกมา

นางมองคนในโลกนี้เรียบง่ายเกินไป คิดเสมอว่าพวกเขาคงไม่เชื่อเรื่องลึกลับพิสดารเช่นนี้ แต่ยังมีคนที่รู้จักอยู่ด้วย

ความสิ้นหวังพลันปะทุขึ้นในใจของนาง จู่ๆ อินชิงเสวียนรู้สึกท้อแท้ทันที

ดูเหมือนว่านางถูกกำหนดให้ไร้วาสนากับต้าโจว!

ในเวลานี้ เสียงนุ่มนิ่มแบบเด็กๆ ของเสี่ยวหนานเฟิงดังมาจากด้านบน

“เสด็จแม่ๆ ลูกอยากไปหาเสด็จแม่”

หลังจากรอมาตั้งนาน เสด็จแม่ก็ไม่มาอุ้มตัวเองเสียที เสี่ยวหนานเฟิงก็เริ่มร้อนใจ เตะเท้าเล็กๆ อย่างกระสับกระส่าย

เสียงของลูกชาย ทำให้อินชิงเสวียนฮึดสู้อีกครั้งในทันที

นางเป็นแม่คนแล้ว จะยอมแพ้ไม่ได้เด็ดขาด ใต้โลกหล้าแห่งนี้ ไม่มีแม่คนไหนที่ยอมทอดทิ้งลูกของตัวเองได้

นางค่อยๆ เงยหน้าขึ้น ดวงตาสีเข้มทั้งคู่พลันเปลี่ยนเป็นสีทอง ดูเหมือนจะมีแรงดึงดูดแปลกๆ อยู่ในตัว

เมื่อเห็นดวงตาคู่นี้ ผู้อาวุโสหันก็ตกใจเล็กน้อย

“นี่คือ...”

ผู้อาวุโสหันพูดคำว่าดีสี่คำติดๆ กัน แล้วแค่นเสียงหัวเราะด้วยความโกรธ

“แม่หนูน้อย งั้นข้าต้องชี้แนะสักหน่อยแล้ว ดูซิว่าเจ้าจะมีวิธียอดเยี่ยมเช่นไรกันแน่”

อินชิงเสวียนไม่อยากพูดพร่ำทำเพลง ต่อให้ต้องล้มเหลว แต่นางก็ได้พยายามอย่างสุดความสามารถแล้ว!

ถ้านางไม่ทำอะไรเลย แล้วปล่อยให้ตาเฒ่าแปลกประหลาดผู้นี้พาเจ้าของร่างเดิมไปตามใจชอบ แม้จะตายไป นางก็ไม่มีหน้าไปพบเจ้าของร่างเดิมได้

ใช้ทักษะห้าสิบห้าสิบจนถึงขีดจำกัด อินชิงเสวียนซัดฝ่ามือใส่ผู้อาวุโสหัน

ผู้อาวุโสหันสะบัดเสื้อแขนยาว ผ้าหนักๆ ก็กระแทกโดนมือของอินชิงเสวียน พลังที่แข็งแกร่งราวกับขุนเขาถล่มได้กระแทกใส่แขนเสื้อ อินชิงเสวียนรู้สึกเจ็บปวดอย่างรุนแรงที่แขน ราวกับว่ามันกำลังจะหัก อดไม่ได้ที่จะถอยกลับไปสามก้าว แล้วจึงจะปรับร่างกายให้มั่นคงได้

ผู้อาวุโสหันก็ถอยกลับไปสามก้าว นัยน์ตาฉายแววประหลาดใจมากยิ่งขึ้น

“คิดไม่ถึงว่าเจ้าอายุยังน้อย จะมีกำลังภายในเพียงนี้ ข้าชักจะสนใจเจ้ามากขึ้นเรื่อยๆ แล้วสิ”

อินชิงเสวียนขมวดคิ้วอย่างเย็นชา มองผู้อาวุโสหันด้วยแววตามืดมน

“อย่าพูดมาก ถ้าวันนี้ท่านไม่คืนลูกให้ข้า พวกเราต้องสู้ตายกันไปข้างหนึ่ง!”