สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 973

“ท่านผู้อาวุโสเจ้าคะ เด็กเป็นผู้บริสุทธิ์ โปรดวางจ้าวเอ๋อร์ลงด้วย หากเสียงร้องของเด็กดึงดูดเหล่าทหารองครักษ์ วันนี้คงไม่จบลงด้วยดีอย่างแน่นอน ในเมื่อผู้อาวุโสมาจากสำนักสันโดษ คิดว่าประจักษ์แจ้งในวิถีทางแห่งสวรรค์แล้ว คงรู้ว่าการเข่นฆ่าจี้ปล้นเป็นภัยต่อการบำเพ็ญตน คิดว่าผู้อาวุโสคงไม่ต้องการให้กลายเป็นเช่นนั้น ตราบใดที่ท่านเต็มใจมอบจ้าวเอ๋อร์คืนให้ผู้เยาว์ ผู้เยาว์จะให้คำตอบแก่โดยเร็วที่สุดแน่นอน”

ร่างของอินชิงเสวียนหายวับ แล้วมาปรากฏอยู่ตรงหน้าผู้อาวุโสหัน

ชายชราเจอตำหนักจินหวูได้อย่างไรนั้น อินชิงเสวียนไม่อยากถามให้มากความอีกแล้ว ในเมื่อเขามีวรยุทธ์ยอดเยี่ยมเช่นนี้ การจะถามตำแหน่งที่อยู่ของตัวเองจากขันทีหรือนางกำนัลนั้น ย่อมไม่ใช่เรื่องยากเลย

แต่ว่า เหตุใดเขาถึงรู้เรื่องพวกนี้

อินชิงเสวียนนึกสงสัยอยู่ครามครัน

สีหน้าของผู้อาวุโสหันอ่อนลงชั่วขณะ รอยยิ้มปรากฏบนริมฝีปากอีกครั้ง

“เจ้าพูดถูก ข้าไม่สังหารโดยไม่เลือกหน้าอยู่แล้ว แต่ทั้งนี้ต้องขึ้นอยู่กับเงื่อนไขความมีเหตุมีผลของเจ้า ผลลัพธ์จะดีหรือไม่นั้น ขึ้นอยู่กับว่าเจ้าเลือกอย่างไร”

อินชิงเสวียนสะกดอารมณ์ความโกรธแล้วถามว่า “ในเมื่อผู้อาวุโสรู้ว่าข้าเป็นบุตรสาวของธิดาเทพของสำนักท่าน เหตุใดถึงเพิ่งมาตามหาวันนี้”

ผู้อาวุโสหันลูบเครา ถอนหายใจเฮือก

“ก่อนหน้าที่จะมาที่นี่ ข้ายังไม่รู้ เป็นฮั่วเทียนเฉิงที่บอกข้า ว่าในตัวเจ้ามีพลังวิญญาณ ข้าจึงลองมาเสี่ยงดูที่เมืองหลวง ตลอดหลายปีที่ผ่านมาตำหนักเทพได้คัดเลือกคนที่มีความสามารถ เพื่อที่จะเปิดทางขึ้นสู่วิถีแห่งสวรรค์ พลิกแพลงโชคลาภให้เหล่าราษฎร จนกระทั่งได้เห็นรูปร่างหน้าตาของเจ้า ข้าถึงได้นึกสงสัยความสัมพันธ์ระหว่างเจ้ากับเหมยชิงเกอ ดูท่าแล้ว ข้าไม่ได้เดาผิดเลย!”

“ฮั่วเทียนเฉิง?”

อินชิงเสวียนตกอยู่ในห้วงภวังค์

ที่แท้เขามาจากตำหนักเทพ!

มิน่าเล่าวันนั้นไม่ว่าอย่างไรเขาก็ต้องขอน้ำให้ได้ เดาว่าเขาคงค้นพบเบาะแสของน้ำพุวิญญาณแล้ว

ดูเหมือนว่าเจ้าสำนักเซี่ยวจะพูดถูก ราษฎรเดิมไม่มีความผิด แต่เพราะมีหยกกับตัวจึงมีความผิด!

เมื่อนึกถึงตรงนี้ ภาพพจน์ของตำหนักเทพในสายตานางก็ตกต่ำลงทันที

สำนักที่ใช้กลอุบายหลอกลวงเช่นนี้ จะเรียกว่าเป็นสำนักใหญ่ผู้ถือสันโดษได้อย่างไร

สถานการณ์ของชายชราผู้นี้และเจ้าสำนักเซี่ยวนั้นแตกต่างอย่างสิ้นเชิง

ในวันนั้นที่เจ้าสำนักเซี่ยวมาเมืองหลวงเพื่อพาตัวเย่จิ่งอวี้ไปแบบดื้อๆ นั่นเพราะนิสัยเปิดเผยตรงไปตรงมา และอารมณ์หุนหันพลันแล่นของเขาโดยแท้จริง เขาไม่ได้ฆ่าทหารองครักษ์หรือเย่จั้น แต่กลับรักษาอาการบาดเจ็บภายในของเย่จั้นด้วยซ้ำไป

ลิ่นเซียวอยู่ในตำหนักเทพหอทองคำจริงๆ งั้นหรือ

ก่อนหน้านี้นางนึกว่าสาเหตุที่จู่ๆ ลิ่นเซียวก็ออกจากเมืองหลวง ก็เพื่อไปต้านทัพศัตรูที่เป่ยไห่ คิดไม่ถึงว่าเขาจะไปที่นั่น

ผู้อาวุโสหันกวาดตามองไปทั่วใบหน้าของอินชิงเสวียน เขาพูดอย่างเมตตาปรานี “ในตำหนักเทพมีหนังสือสะสมจากสำนักต่างๆ กล่าวได้ว่าเป็นหนังสือสะสมหมื่นเล่มอย่างแท้จริง ไม่เพียงแต่เกี่ยวกับวรยุทธ์หรือวิชากระบี่เท่านั้น แต่ยังมีคู่มืออาวุธสำนักแปลกๆ รวมถึงศาสตร์การคำนวณและศาสตร์การแพทย์ ม้วนภาพวาดนับหมื่น ไม่ว่าเจ้าต้องการหาสิ่งใด ที่นั่นจะไม่มีวันทำให้เจ้าผิดหวังแน่นอน ถ้าเจ้าไปกับข้าตอนนี้ ข้ารับรองว่าในวังหลวงแห่งนี้จะไม่มีเลือดแม้แต่น้อย”

“ให้ข้าไปกับท่าน ก็ได้ แต่ต้องทิ้งเด็กไว้ แล้วข้าจะออกจากวังกับท่านตอนนี้เลย”

เสียงของอินชิงเสวียนสงบราบเรียบ ทว่าในใจกลับมีคลื่นลูกใหญ่กำลังซัดโหม

ตำหนักเทพหอทองคำดำรงอยู่อย่างไรกันแน่ เป็นอย่างที่ผู้อาวุโสหันพูดจริงๆ งั้นหรือ

ผู้อาวุโสหันส่ายหัว

“ข้าไม่รู้สึกถึงกลิ่นอายของพลังวิญญาณในตัวเจ้า ข้ายังมั่นใจด้วย ฮั่วเทียนเฉิงไม่มีทางกล้าโกหกข้าเด็ดขาด ซึ่งจุดนี้สามารถสรุปได้ว่า ในเจ้าต้องมีของวิเศษที่สามารถเก็บไว้กับตัวได้แน่ๆ ถ้าเจ้ากับลูกเข้าไปซ่อนตัว แล้วข้าจะตามหาได้จากที่ไหน”

ในประโยคสุดท้าย ผู้อาวุโสหันพูดเสียงเน้นหนัก ความกดดันที่ทำให้คนหายใจไม่ออกได้แผ่ออกมาจากตัวเขา บรรยากาศภายในห้องพลันนิ่งงันในทันที