สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 988

ฉางเฮิ่นเทียนกล่าวด้วยความเคารพ “ผู้อาวุโสหันโปรดวางใจ ข้าสัญญาว่าจะดูแลเด็กคนนี้อย่างดี”

ผู้อาวุโสหันพยักหน้า

“ตามคำอธิบายของฮั่วเทียนเฉิง อาจมีมิติอื่นอยู่ในตัวของอินชิงเสวียน ต้องเฝ้าไม่ห่างแม้แต่ก้าวเดียว หากมิตินั้นสามารถเอาคนเข้าไปอยู่ได้ เช่นนั้นคนที่ข้าจะสามารถข่มขู่นางได้คือสามีของนาง มีเพียงเย่จิ่งอวี้คนเดียวแล้ว”

ฉางเฮิ่นเทียนกอดเสี่ยวหนานเฟิงในอ้อมแขนแน่นกระชับ ถามหยั่งเชิงดูว่า “เช่นนี้แล้ว เหตุใดไม่จับตัวเย่จิ่งอวี้มาด้วยเลยล่ะขอรับ จะไม่เกลี้ยกล่อมง่ายกว่าหรอกหรือ”

ผู้อาวุโสหันแค่นเสียงหึพูดว่า “ในโลกนี้มีคำกล่าวที่ว่าปลาตายตาข่ายขาด ไม่ว่าเรื่องใดก็ไม่สามารถทำเกินไปได้ เบื้องหลังของเย่จิ่งอวี้ไม่ได้มีแค่ราชสำนักเท่านั้น แต่ยังมีหอแห่งเสียงศักดิ์สิทธิ์ด้วย ข้าแค่อยากได้สิทธิ์ถือครองวิถีแห่งสวรรค์ห้าสิบปีโดยเร็วที่สุด ไม่ต้องการทำให้เกิดปัญหาแทรกซ้อนที่ไม่จำเป็น”

เขาหันกลับมา จ้องมองไปที่ฉางเฮิ่นเทียนด้วยรอยยิ้มคล้ายไม่ยิ้ม

“ในเมื่อเจ้าเกิดที่เพียวเหมี่ยวอิ๋นเฉิง น่าจะไม่รู้จักฮ่องเต้น้อย ทำไมข้าถึงรู้สึกว่า เจ้าสนใจเขาขนาดนี้?”

ฉางเฮิ่นเทียนพูดโดยเร็ว “ผู้เยาว์ไม่รู้จักฮ่องเต้จริงๆ ยิ่งไม่มีความบาดหมางอะไรกับเขาได้ ผู้เยาว์แค่อยากออกความคิดให้ผู้อาวุโสหัน เพื่อที่ผู้อาวุโสหันจะได้ถือครองวิถีแห่งสวรรค์โดยเร็วที่สุด”

ผู้อาวุโสหันหัวเราะเบาๆ และกล่าวว่า “เจ้ามีความคิดเช่นนี้ได้ ก็ไม่เสียแรงความทุ่มเทของข้าที่มีต่อเจ้า ตราบใดที่เจ้าทำเพื่อตำหนักเทพ ข้าจะไม่ปฏิบัติต่อเจ้าอย่างเลวร้ายแน่นอน”

ฉางเฮิ่นเทียนรีบโค้งคำนับและพูดว่า “ขอบคุณผู้อาวุโสหันขอรับ ผู้เยาว์จะปฏิบัติตามคำสั่งของผู้อาวุโสหันทุกอย่าง”

“อืม เรื่องเด็ก ต้องยกให้เจ้าดูแลแล้ว”

หลังจากที่ผู้อาวุโสหันพูดจบก็เข้าไปในห้องด้านใน ฉางเฮิ่นเทียนค้อมกายลงต่ำ จนกระทั่งร่างของผู้อาวุโสหันหายไป จากนั้นเขาก็ค่อยๆ เงยหน้าขึ้น แววตามืดมน

ตาแก่นี่ ไม่ช้าก็เร็ว ข้าตู้เยี่ยนจะให้เจ้าลิ้มรสความรู้สึกที่ถูกคนเรียกใช้ไปทั่ว

เขาก้มศีรษะลงมองไปที่เสี่ยวหนานเฟิงที่ถูกจี้สกัดจุด ผลิยิ้มอย่างมุ่งร้าย

เจ้าเด็กเปรต เจ้าอดทนรออีกหน่อยเถอะ รอให้วรยุทธ์ของข้าฟื้นคืน จะให้เจ้าได้ลิ้มรสการถูกฝังโลหิตอย่างแน่นอน

เมื่อเห็นว่าตาเฒ่าหนังเหนียวคนนี้ดื้อรั้นเพียงใด อินชิงเสวียนก็โกรธขึ้นมา

“หากท่านไม่มีเหตุผลเช่นนี้ เช่นนั้นเราก็มีแต่ต้องคุยกันด้วยวรยุทธ์เท่านั้น”

ผู้อาวุโสหันพูดอย่างสบายอารมณ์ “พวกเรามีสี่คน เจ้ามีเพียงคนเดียว แน่ใจหรือว่าจะชนะจริงๆ? หากทำให้เด็กบาดเจ็บ แล้วจะทำอย่างไร”

เขาก้าวไปข้างหน้าสองก้าว แล้วพูดเนิบๆ “ถึงเจ้าจะแย่งเด็กกลับไปได้ แต่จะรับประกันได้อย่างไรว่าข้าจะไม่ทำอะไรฮ่องเต้ เจ้าคิดว่าเมื่อเทียบกันแล้ว ระหว่างข้ากับทหารองครักษ์ในวังใครจะเก่งกว่า”

“ท่านกำลังข่มขู่ข้า?”

ดวงตากลมโตของอินชิงเสวียนเย็นชา จ้องมองชายชราตรงหน้าอย่างไม่วางตา

ผู้อาวุโสหันพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “ข้าไม่มีทางเลือกนอกจากต้องทำเช่นนี้ หากเจ้าจะเข้าใจเช่นนั้น ข้าก็ไม่แก้ตัว”