สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 989

อินชิงเสวียนเงียบไปครู่หนึ่ง

นางรู้ดีว่าชายชราหน้าตาใจดีตรงหน้านางไม่ใช่คนดี ถ้าทำให้เขาโกรธ ไม่แน่ว่าจะกลายเป็นเหมือนสุนัขจนตรอกจริงๆ ก็ได้

ทหารองครักษ์ในวังไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกับโจรเฒ่าคนนี้ หากเขาฆ่าเสี่ยวหนานเฟิงและเย่จิ่งอวี้ การวางแผนของนาง จะไม่เสียเปล่าแย่หรอกหรือ

อินชิงเสวียนถอนหายใจเฮือก สะกดอารมณ์โกรธในใจอีกครั้ง

“เอาเถอะ ในเมื่อข้าเลือกที่จะเชื่อใจผู้อาวุโส ก็จะเชื่อใจจนถึงที่สุด ตอนนี้มืดแล้ว ถึงเวลาออกจากเมืองแล้วไม่ใช่หรือ”

ผู้อาวุโสหันลูบเคราแล้วยิ้ม “แบบนี้สิถึงจะถูกต้อง สักวันหนึ่ง เจ้าจะเข้าใจความทุ่มเทของข้า”

อินชิงเสวียนยิ้มเยาะ ไม่พูดอะไรอีก

ผู้อาวุโสหันพูดกับคนข้างหลัง “เฮิ่นเทียน ถึงเวลาไปแล้ว”

เฟิงเอ้อร์เหนียงก็เปิดประตู นางเม้มริมฝีปากแล้วพูดว่า “ผู้อาวุโสหัน พวกเราเช่ารถม้าคันหนึ่งได้หรือไม่ ศิษย์พี่ได้รับบาดเจ็บ ไม่เหมาะที่จะขี่ม้าจริงๆ”

ผู้อาวุโสหันพูดด้วยน้ำเสียงสงบ “เราต่างเป็นลูกหลานในยุทธภพ เหตุใดสนใจอาการบาดเจ็บเพียงเล็กน้อยด้วยเล่า หากเจ้าไม่สบายใจ ก็นั่งไปกับนาง”

เฟิงเอ้อร์เหนียงอ้าปาก แล้วเม้มปิด โค้งคำนับพูดว่า “ศิษย์น้อมรับคำสั่ง”

เมื่อได้ยินนางเรียกแทนตัวเองว่าศิษย์ ดวงตาของผู้อาวุโสหันก็ฉายแววประชดประชัน อย่างพวกนางสองคน คู่ควรเรียกว่าศิษย์ของเขาได้งั้นหรือ

ตอนนี้เขาไม่มีเวลาเหลือสำหรับการเดินทางแล้ว ต้องเร่งเดินทางกลับไปให้ถึงเทือกเขาเชื่อมเมฆาภายในสิบห้าวัน

ฉางเฮิ่นเทียนก็อุ้มเสี่ยวหนานเฟิงออกมา เมื่อมองเห็นทรวงอกเล็กๆ ที่กระเพื่อมขึ้นลง อินชิงเสวียนก็ขมวดคิ้ว

“เด็กยังเด็กเกินไป หากไม่คลายจุดนานๆ เป็นไปไม่ได้ที่ร่างกายจะไม่ได้รับผลกระทบ ขอผู้อาวุโสโปรดทำให้เด็กตื่นให้เร็วที่สุดด้วย”

อินชิงเสวียนยกมือขึ้น ขวดกระเบื้องลายครามขนาดเล็กที่สวยงามก็ปรากฏขึ้นบนฝ่ามือที่ว่างเปล่าของนางทันที

นางเปิดขวดที่ห่อด้วยผ้าไหมสีแดง แล้วยื่นขวดให้ผู้อาวุโสหัน

“นี่ถือเป็นความกตัญญูเล็กน้อยจากผู้เยาว์ หวังว่าผู้อาวุโสจะรับไว้ด้วย”

อินชิงเสวียนไม่ได้วางยาเขาจริงๆ ที่นางทำเช่นนี้ ก็เพื่อให้หัวขโมยเฒ่ารู้ว่าตัวเองมีสิ่งที่ซ่อนอยู่ อย่าได้คิดจะทำอะไรกับเด็ก

เมื่อคืนวานนางใช้ทักษะช่วงชิงโชคลาภกับโจรเฒ่า ไม่รู้ว่าน้ำพุวิญญาณนี้ จะเพิ่มพลังให้เขาหรือไม่

จู่ๆ อินชิงเสวียนก็นึกถึงวิทยายุทธ์ที่อยู่ในหัวพวกนั้น

อยู่ในวังดีๆ ไม่ได้ มีแต่เรื่องราวมาลากนางเข้าไปเกี่ยวข้องอยู่เรื่อง พอดีล่ะ การเดินทางไปเทือกเขาเชื่อมเมฆาคราวนี้อาจเป็นจุดหัวเลี้ยวหัวต่อ นางจะได้ใช้โอกาสนี้ค่อยๆ ทำความเข้าใจวรยุทธ์เหล่านั้น เปลี่ยนให้ตัวเองใช้ได้

ขณะที่กำลังเหม่อ ก็ได้ยินผู้อาวุโสหันหัวเราะเบาๆ

“เจ้าเป็นถึงฮองเฮาแห่งแว้น ย่อมไม่หลอกลวงข้าอยู่แล้ว”

เขาสะบัดแขนยาว เสี่ยวหนานเฟิงก็ลืมตาขึ้นทันที

เมื่อเห็นอินชิงเสวียน เสี่ยวหนานเฟิงก็กางแขนเล็กอย่างมีความสุขทันที ตะโกนเรียกด้วยเสียงนุ่มนิ่มของเด็ก “เสด็จแม่!”