สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 996

ค่ำคืนผ่านไปอย่างรวดเร็ว

ด้วยความพยายามอย่างไม่หยุดพักของอินชิงเสวียน กำลังภายในที่มีอยู่ในร่างกายถูกนางหลอมรวมกันเป็นส่วนๆ และถูกย่อยไปแล้วหนึ่งในสามส่วน

ใช้เวลาอย่างมากไม่เกินสามวัน ก็สามารถแปลงพลังเหล่านี้ให้สำเร็จ ถึงวาระนั้นก็สามารถจดจ่อศึกษาวิทยายุทธ์เหล่านั้นได้

เมื่อแสงแรกสาดส่องลงมา ผู้อาวุโสหันก็หยุดรถ

“ทุกคนลงมาขยับร่างกายกันหน่อย ถือโอกาสกินอาหารรองท้อง หากไม่มีการเปลี่ยนแปลงอะไร วันนี้จะไม่หยุดอีกแล้ว”

“ข้าจะไปปลดทุกข์หน่อย”

อินชิงเสวียนลงจากรถ แล้วเดินไปที่เนินใกล้เคียง

ผู้อาวุโสหันพูดทันที “อวิ๋นลี่ เจ้าไปเป็นเพื่อชิงเสวียน”

“เจ้าค่ะ”

เฟิงเอ้อร์เหนียงตามไปติดๆ

คราวนี้อินชิงเสวียนต้องการปลดทุกข์จริงๆ นางรีบทำธุระส่วนตัว แล้วเอาน้ำพุวิญญาณมาล้างมือ จากนั้นหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา แล้วถามคนด้านบน “เมื่อวานเจ้าหมายความว่าอย่างไร ตกลงว่าธิดาเทพของพวกเจ้าใช่แม่ของข้าหรือไม่”

คราวนี้เฟิงเอ้อร์เหนียงไม่ลังเล พยักหน้าทันที

อินชิงเสวียนคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วถามว่า “ข้าเข้าใจได้ไหมว่า ยกเว้นเรื่องนี้ เรื่องอื่นผู้อาวุโสหันเป็นคนสั่งให้เจ้าบอก”

เพราะเมื่อวานนี้เฟิงเอ้อร์เหนียงพยักหน้า แล้วก็ส่ายหัว

เฟิงเอ้อร์เหนียงพยักหน้าทันควัน นัยน์ตาฉายแววชื่นชม ชิงเสวียนเป็นคนฉลาดมากจริงๆ!

อินชิงเสวียนคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพิมพ์ว่า “งั้นก็หมายความว่า เจ้าเมืองอิ๋นเฉิงไม่ได้สังหารแม่ของข้า แม่ของข้ายังมีชีวิตอยู่?”

เฟิงเอ้อร์เหนียงจับชายเสื้ออย่างแรง ไม่สามารถปกปิดความตื่นเต้นในใจได้ แล้วพยักหน้าหนักๆ

อินชิงเสวียนค่อนข้างประหลาดใจ

โจรเฒ่าไร้ยางอายผู้นี้ พูดโกหกขนาดนี้เชียวหรือ

แล้วจุดประสงค์ของเขาคืออะไร

อินชิงเสวียนต้องการถามอีกครั้ง แต่เสียงพูดอย่างไม่ไม่พอใจของเสี่ยวหนานเฟิงก็ดังมามาแต่ไกล

“ไม่เอา ข้าไม่กิน”

ดังนั้น อินชิงเสวียนจึงยับยั้งแรงกระตุ้นไว้ก่อนชั่วคราว

ผู้อาวุโสหันมองนางง่วนไปมาโดยไม่พูดอะไรสักคำ ทว่าในใจคิดไปร้อยแปดพันเก้าแล้ว

ยัยเด็กบ้านี่ใช้น้ำที่มีพลังวิญญาณมาแช่ของ สิ้นเปลืองทรัพยากรจริงๆ แล้วเจ้าสิ่งสีขาวๆ พวกนี้คืออะไร เป็นของกินงั้นหรือ เหตุใดเขาถึงไม่เคยเห็นมาก่อน

ฉางเฮิ่นเทียนก็มีความคิดมากมายเช่นกัน

น่าสนใจ!

บางทีเขาอาจเปลี่ยนใจ ทำดีกับเจ้าเด็กเปรตนี่ก่อน จากนั้นจึงหาวิธีใช้ประโยชน์จากอินชิงเสวียน เมื่อสูบเลือดสูบเนื้อนางแล้ว ค่อยส่งนางไปพบยมบาล!

เมื่อนึกถึงตรงนี้ สายตาที่เขามองเสี่ยวหนานเฟิง ก็ดูใส่ใจมากขึ้นเล็กน้อย

“เด็กดี อาจะอุ้มเจ้าก่อน แล้วเราค่อยไปกินข้าวในรถกัน”

เขาต้องรักษาอาการบาดเจ็บภายใน ที่นังสารเลวอินชิงเสวียนเป็นคนทำโดยเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ จากนั้นหาโอกาสนี้เพื่อเข้าสู่วิถีแห่งสวรรค์สวรรค์...

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เขาก็ยิ้มเยาะเงียบๆ จากนั้นยกมือขึ้น กลืนหัวใจที่เปื้อนเลือดอย่างรวดเร็วทันที บางทีเขาอาจจะกลืนเร็วเกินไป ชิ้นเนื้อดิบๆ จึงติดอยู่ในลำคอ เขาเกือบจะทนไม่ไหว ตบหน้าท้องอย่างแรงก่อนที่จะคายชิ้นเนื้อออกมา