SO BAD เพื่อนสนิทร้ายซ่อนรัก นิยาย บท 10

“ไม่หรอกฉันยังไม่ได้เสี้ยวหนึ่งที่นายว่าเลย แต่นี่เพราะเควินเขาดีจริง ๆ ฉันก็เลยติดใจ” ฉันพูดประโยคสุดท้ายช้า ๆ แล้วก็ยิ้มเพื่อสื่อความหมายให้ออสตินเข้าใจว่าฉันติดใจคือเรื่องไหน แล้วก็ดูจะได้ผลเพราะคนอย่างออสตินไม่ชอบโดนหยามอยู่แล้ว หมอนั่นกำหมัดแน่นจนมือสั่น

“ดี! ร่านมากใช่ไหม กูจะเอาให้ไม่กล้าเดินไปร่านกับตัวผู้ที่ไหนเลย!”

ฟุบ!

ออสตินพูดจบก็จับฉันเหวี่ยงลงไปที่เตียงเต็มแรงจนจุกแล้วก็เจ็บร้าวไปทั้งหลัง นี่ฉันต้องโดนไอ้สารเลวนี่ข่มขืนเป็นครั้งที่สองใช่ไหม

“โอ้ย! ไอ้เชี่ยทำบ้าอะไรฮะ!” ฉันร้องออกมาสุดแรง เวลานี้ฉันไม่กลัวมันเลยสักนิด ครั้งนี้ขอสู้แบบยอมตาย ถ้าลองมาเป็นฉันเชื่อเถอะว่าการโดนข่มขืนไม่ใช่เรื่องน่ายินดีเลยสักนิดต่อให้เรารักคนตรงหน้ามากแค่ไหนก็ตาม!

“ทำหน้าที่ผัวไง มีเมียร่านไปนอนถ่างขาให้เพื่อนผัวเอาแบบนี้ต้องจัดหนัก ๆ ให้หายร่าน!” ออสตินตอบเสียงดุดันแล้วก็ก้มตัวลงมาฉีกกระชากเสื้อผ้าฉันจนขาดวิ่นไปทั้งชุด

ฉันใช้แรงทั้งหมดปัดป้องแต่มันไม่ได้ผลเลยสักนิด ฉันไม่สามารถสู้แรงเขาได้เลย

“กรี๊ด! ช่วยดะ...อ๊ะ!” ฉันกรี๊ดเสียงดังแล้วก็เปล่งเสียงออกมาได้เท่านี้ เพราะออสตินเอานิ้วของเขาที่ฉันมั่นใจว่ามันต้องมากกว่าหนึ่งนิ้วสอดเข้ามาในน้องสาวของฉันทั้งที่มันไม่มีความพร้อมแม้แต่นิดเดียว

“อ๊ะ! เจ็บ!” เสียงฉันขาดเป็นห้วง ๆ มันเจ็บมาก เจ็บเหมือนโดนครั้งแรกเลย เพราะมันไม่มีอารมณ์ร่วม ไม่มีน้ำหล่อลื่นมาช่วยเลยสักนิด ฉันร้องออกมาแค่นั้นก็ไม่มีแรงจะเปล่งเสียงออกมาเพราะมันเจ็บแล้วก็จุกจนน้ำตาอุ่น ๆ ไหลออกมาจากตา

ออสตินใช้มือกดไหล่ฉันให้จมลงไปที่เตียงเต็มแรง ส่วนอีกข้างก็อยู่ตรงน้องสาวฉันแล้วก็ขยับเข้าออกถี่รัว ทั้งที่มันฝืดไม่มีน้ำหล่อลื่นแม้แต่นิดเดียว ใครก็ได้ได้โปรดมาช่วยฉันที ฉันเจ็บแทบขาดใจตายอยู่แล้ว

“ร้องสิ กรี๊ดดัง ๆ กรี๊ดให้คนข้างนอกรู้ว่ากำลังโดนเอาอยู่ กรี๊ดสิ!” ออสตินตะคอกออกมาแล้วก็ขยับนิ้วของเขาไม่หยุด

“เจ็บ! หยุดเถอะขอร้อง ฮึก!” ฉันพยายามพูดออกมาเสียงอ่อนเพื่อขอร้องเขา เพราะคงเปล่าประโยชน์ที่จะด่าเขาแรง ๆ เพื่อให้เขาโมโหเพราะยังไงฉันก็สู้ไม่ไหวอยู่ดี

“หึ ๆ ไม่หยุด วันนี้กูจะเอาให้แหกไปเลย!” ออสตินพูดเสร็จก็ถอนนิ้วออกมาแล้วรูดซิปกางเกงของตัวเองด้วยความรวดเร็วแล้วก็จับมันจ่อที่ร่องของฉันที่เขาใช้สองมือกระชากขาฉันให้แยกออกจนกว้างก่อนจะกดเข้ามาเต็มแรง

สวบ!

“กรี๊ด!” ฉันกรี๊ดออกมาเสียงดังลั่นเพราะมันเจ็บ เจ็บกว่าโดนนิ้วเขาเมื่อกี้หลายเท่า ฉันไม่รู้ว่าเขาไปมีอารมณ์ตอนไหน เขามีแต่ความโกรธประดังเข้าใส่ฉัน แต่ท่อนเอ็นของเขากลับแข็งเป็นลำแล้วตอนนี้มันก็กำลังทำร้ายฉันอยู่

พั่บ พั่บ พั่บ!

“อ่าส์ ทำไมฝืดจังวะ” ออสตินสูดปากแล้วก็สบถออกมาแล้วสองมือของเขาก็บีบขย้ำหน้าอกฉัน จนยอดอกมันแข็งเป็นไต แต่ฉันก็ยังไม่มีอารมณ์ร่วมกับเขาหรอกมันมีแต่ความเจ็บเท่านั้นแหละ

“ฮื่อ ๆ พอได้แล้ว พอได้แล้ว” ฉันร้องไห้ออกมาอย่างสุดกลั้น พยายามเอ่ยขอร้องเขาเท่าที่จะทำได้

พั่บ พั่บ พั่บ!

“อ่าส์ ซี๊ด~ เสียวไปทั้งลำเลยว่ะมิน”

“มองหน้าฉัน” เขาออกเสียงสั่งด้วยเสียงเย็นยะเยือกแล้วขยับท่อนเอ็นช้า ๆ เข้าสุดออกสุดจนฉันเริ่มจะเจ็บน้อยลงแถมยังรู้สึกเสียวที่ร่องอีกต่างหาก ไม่นะมินตราเธอจะมามีอารมณ์ตอนนี้ไม่ได้

“อ่าส์~ มองหน้าผัวเธอเดี๋ยวนี้มิน!” เขาสั่งแล้วก็เริ่มขยับเร็วขึ้นด้วยความโมโหที่ไม่ได้อย่างใจ แต่ฉันเองก็ไม่คิดจะทำตามที่เขาต้องการแถมยังหลับตาลงเพื่อที่จะได้ไม่ต้องมองหน้าเขา

“ไม่มองใช่ไหม ฮะ! ดี! ถ้างั้นฉันจะทำให้คนทั้งหอรู้ว่าเธอกำลังโดนเอาอยู่ หึๆ” ออสตินตะคอกออกมาแล้วกระแทกใส่ร่างฉันไม่ยั้ง ฉันเจ็บอีกแล้ว ความรู้สึกเสียวซ่านที่เพิ่งเกิดเมื่อกี้นี้หายไปในพริบตา เหลือแต่ความเจ็บเหมือนกับมันจะฉีกขาด

“อ่าส์ ซี๊ด~ มองผัวสิที่รัก อ่าส์ โอ้ว~” เสียงออสตินครางแข่งกับเสียงเนื้อกระทบเนื้อของฉันกับเขาดังลั่นไปทั่วห้องสี่เหลี่ยมเล็ก ๆ ห้องนี้จนฉันกลัวว่าคนอื่นจะได้ยิน ฉันเลยลืมตามองหน้าเขาออสตินกำลังยิ้มออกมาด้วยความพอใจ

“ติน ฮึก! เราขอร้อง” ฉันยกมือที่อ่อนล้าขึ้นพนมมือไหว้เขา ไม้แข็งไม่ได้ผลฉันจะพยายามใช้ไม้อ่อนกับเขาอีกสักครั้งเพราะตอนนี้ฉันรู้สึกเหมือนกำลังจะขาดใจตายอยู่แล้ว

ออสตินขยับท่อนเอ็นให้ช้าลง แล้วโน้มกายลงมาให้หน้าของเราอยู่ชิดกัน มือใหญ่ของเขาลูบที่หน้าฉันแล้วมองมาอย่างเย้ยหยัน

“มองหน้าผัวได้แล้วเหรอที่รัก หืม~” ออสตินยิ้มแล้วกระซิบถาม ก่อนจะระดมจูบไปทั่วหน้าฉัน ไม่ใช่ด้วยความรักความพิศวาสหรอกนะ แต่แค่สะใจต่างหากล่ะที่ทำให้ฉันแพ้เขาได้

“หยุดเถอะนะติน นายต้องการอะไรกันแน่บอกฉันได้ไหมฉันยอมทุกอย่าง ขอแค่ตอนนี้นายหยุดเถอะนะ ฮึก! ฉันเจ็บฉันไม่ไหวแล้ว” ฉันเอ่ยถามเขาเสียงแหบพร่าเหมือนคนที่ไร้เรี่ยวแรง

“เหนื่อยเหรอ” ออสตินไม่ตอบคำถามแต่ถามฉันกลับ ฉันเลยพยักหน้าตอบเขาไป

“งั้นนอนซะ พรุ่งนี้ฉันจะบอกว่าต้องการอะไร” ออสตินตอบแบบนั้นแล้วจู่ ๆ เขาก็ถอดถอนท่อนเอ็นของเขาออกด้วยความเร็ว ถึงแม้จะงงไปหมดกับการกระทำและอารมณ์ที่อยู่ ๆ ก็สงบลงของเขา แต่ฉันไม่มีเวลามาถามหรือคิดทบทวนเพราะหลังจากนั้นสติของฉันก็ดับวูบไป