SO BAD เพื่อนสนิทร้ายซ่อนรัก นิยาย บท 12

ฉันก็แค่คน ๆ หนึ่ง ที่ไม่ทำตามความต้องการของเขา ไม่ยอมเป็นแค่คู่นอนของเขาเหมือนผู้หญิงทั่วไป แต่ถามว่าฉันไประรานหรือรังควานอะไรเขาไหมก็ไม่เลย แล้วทำไมกัน ทำไมเขาต้องทำกับฉันขนาดนี้!

ติ๊ง ต่อง !

ติ๊ง ต่อง !

ติ๊ง ต่อง !

ฉันยืนกดกริ่งหน้าห้องไอ้ชั่วนรกส่งมาเกิดคนนั้นรัว ๆ มาจะสิบนาทีแล้ว แต่ก็ไร้การตอบรับจากคนในห้อง ออสตินอยู่ในนั้นแน่นอนฉันมั่นใจเพราะคอนโดของเขาหรูมาก คนข้างนอกจะขึ้นมาได้ต้องเป็นเจ้าของห้องลงไปรับหรือมีพนักงานโทรขึ้นมาแจ้งให้เจ้าของห้องรู้ถึงจะอนุญาตให้ขึ้นมาแล้วก็มันนั่นแหละที่บอกนิติบุคคลให้ฉันขึ้นมาได้แต่ไอ้เวรนี่มันดันไม่ยอมเปิดประตูให้ฉัน!

“เปิดประตูเดี๋ยวนี้นะออสติน! ฉันรู้ว่านายอยู่ในห้อง เปิดสิ!” ฉันตะโกนพร้อมกับกดกริ่งรัว ๆ แม่งเอ้ย! พอเริ่มเหนื่อยฉันถึงได้นึกได้ว่าหน้าห้องมันมีตาแมวดิจิตอล ป่านนี้เขาคงยืนมองท่าทีร้อนรนของฉันด้วยความสะใจแล้วมั้ง

ฉันเหลือบไปมองกล้องที่ติดตรงประตูแล้วก็ชูนิ้วกลางใส่กล้อง ค้างมันไว้แบบนี้แหละ

กริ๊ก!

ได้ผลแฮะประตูเปิดรวดเร็วทันใจดี รู้งี้ชูมันทั้งสองมือตั้งแต่แรกแล้ว

“กวนตีน” ออสตินเปิดประตูมาแล้วก็ทำหน้านิ่งด่าฉัน หึ! ไอ้สาระเลวฉันรักมันเข้าไปได้ไงกันนะ

ฉันไม่ตอบแค่ใช้มือทั้งสองข้างผลักอกเขาเข้าไปในห้องจนออสตินที่ไม่ทันได้ตั้งตัวแทบจะหงายหลัง พอเขาอ้าปากจะด่าฉันมั้งนะฉันก็พูดสวนก่อนทันที

“ทำบ้าอะไรของนายฮะ! ทำแบบนี้ต้องการอะไร!” ฉันตะโกนสุดเสียง รู้สึกว่าหน้าฉันตอนนี้มันสั่นไปหมด ถ้ามีปืนอยู่ในมือฉันจะยิงสมองเขาให้กระจายไม่ให้ใครจำหน้าได้เลย

“ทำไรล่ะ ทำตั้งหลายอย่าง?” พอเขาตอบกลับมาด้วยเสียงไม่สะทกสะท้านแกล้งทำเหมือนไม่รู้ว่าฉันพูดเรื่องอะไรมันยิ่งทำให้ฉันโกรธมาก โกรธจนควบคุมตัวเองไม่อยู่

เพี้ยะ!

“เลว! เลิกเล่นสงครามประสาทสักที!”

“แล้วไงวะ เธออยากร่านไปเอากับไอ้เควินเองโดนแค่นี้ยังน้อยไป” ออสตินมองฉันด้วยตาที่แข็งกร้าวตอนที่พูดเรื่องนี้แล้วเขายังกำหมัดจนมือสั่นทั้งสองข้าง นี่อย่าบอกนะว่าเขาเชื่อที่ฉันประชดเมื่อคืน

ไอ้เลว แค่เลวไม่พอยังเสือกสมองโง่อีก!

“นายคิดว่าฉันทำแบบนั้นจริง ๆ รึไงฮะ!” ฉันตะคอกถามไป เราเป็นเพื่อนกันมาตั้ง 3 ปีเขาควรจะรู้ดีว่าฉันเป็นคนยังไงไม่ใช่รึไง

“เธอหายไปกับมันตั้งหลายชั่วโมง ถ้าเป็นผู้ชายคนอื่นคงเชื่ออยู่หรอกมินตราว่าไม่ได้ไปเอากันแต่เป็นไอ้เควินคงเชื่อยากว่ะว่าแค่ไปกินข้าว” ออสตินพูดน้ำเสียงเยาะเย้ยแล้วก็ส่งสายตาดูถูกมาให้ฉัน สายตาเขามันเป็นสายตาดูถูกดูแคลนที่ทำให้คนที่ได้รับรู้สึกสะท้านสะเทือนไปทั้งใจได้เลยนะ

“แล้วไง ต่อให้ฉันไปมีอะไรกับเควินจริงๆ มันก็สิทธิ์ของฉัน นายไม่เกี่ยว!”

“เกี่ยวสิ เพราะฉันเป็นผัวเธอไง!” ออสตินตะคอกใส่ฉันเสียงดังพร้อมกับใช้มือของเขาจับไหล่ฉันเขย่าเต็มแรง

“ไม่! นายไม่ใช่ผัวฉัน เราไม่ได้เป็นอะไรกัน!” ฉันตะโกนตอบโต้กลับในทันที

“แล้วที่ฉันเอาเธอตั้งหลายรอบไม่ได้เรียกว่าเป็นผัวเธอรึไงฮะ” ออสตินหยุดเขย่าไหล่ฉันแต่ใช้มือจับตัวฉันให้หันไปเผชิญหน้ากับเขา

“ไม่! นายกับฉันเราไม่ได้เป็นอะไรกัน” ฉันตอบเขาช้า ๆ ชัดถ้อยชัดคำ ไม่รู้ว่าเขาต้องการอะไรแต่ฉันไม่ขอเรียกคนที่ข่มขืนฉันครั้งแล้วครั้งเล่าว่าผัวแน่นอนมันเลยทำให้ออสตินบีบไหล่ฉันแรงขึ้นเรื่อย ๆ

“เออ!” ออสตินผลักฉันออกจากตัวจนฉันล้มลงไปที่โซฟาเต็มแรง ถ้าไม่มีโซฟารองรับฉันว่าฉันคงได้ก้นกระแทกจนกระดูกหักแน่

“...” นี่ฉันเป็นบ้าอะไรฉันควรจะโกรธเขาสิไม่ใช่เขิน ลืมสิ่งเลวร้ายที่เขาเพิ่งทำไปแล้วรึไง

“แต่เสียใจว่ะ ฉันไม่เคยโดนปฏิเสธ ให้เป็นเมียดี ๆ แต่แรกดันไม่ชอบก็เรื่องของเธอ ถ้าไม่อยากให้คลิปหลุดต่อไปนี้มาเป็นนางบำเรอฉันแทนละกัน” ออสตินพูดเรียบ ๆ แถมยังยิ้มละมุม แต่มันกลับเหยียบใจฉันกลางอากาศให้แหลกละเอียด

“...ว่าไงนะ” ฉันถามเขาด้วยเสียงที่แม้แต่ตัวฉันเองก็แทบไม่ได้ยิน

“อย่าให้พูดซ้ำ”

“นานแค่ไหน” ฉันกลั้นใจถามเขาออกไป น้ำตาไหลออกมายิ่งกว่าตอนที่เขาขู่จะเอาคลิปไปประจานซะอีก

“จนกว่าฉันจะเบื่อ แต่ไม่นานหรอก ฉันเบื่อง่าย...แป๊ปเดียวเดี๋ยวก็ได้ของเล่นใหม่แล้วล่ะ” ออสตินตอบด้วยรอยยิ้มสะใจแล้วหยิบบุหรี่มาสูบก่อนจะพ่นควันบุหรี่ใส่หน้าฉัน

“ฉันไปทำอะไรให้นายโกรธเหรอออสติน” ฉันถามเขาออกไปด้วยเสียงที่อ่อนล้า อยากจะรู้เหลือเกินว่าฉันไปทำอะไรให้เขานักหนาถึงได้ทำกับฉันถึงขนาดนี้

“เธออยู่ในสถานะที่มีสิทธิ์ถามฉันเหรอมินตรา?”

“งั้นก็เริ่มหน้าที่เลยก็ได้นะ ยังไงก็ต้องทำอยู่แล้ว ก็รีบ ๆ ทำจะได้รีบเบื่อ” ฉันบอกเขาออกไป สุดจะทนแล้วจริง ๆ ในเมื่อมันไม่มีอะไรจะเสียไม่มีทางเลือกก็รีบทำให้มันจบเร็ว ๆ ไปซะ

“ใจเย็นมินตรา เธอได้เอากับฉันแน่ไม่ต้องห่วงหรอกแต่หลังจากที่ฉันไปหามิกกิกลับมานะ เธอรอเอาทีหลังคนอื่นแล้วกัน” ออสตินขยับตัวลุกขึ้นแล้วพูดประโยคที่โคตรจะดูถูกฉันออกมา

“ทุเรศ” ฉันพูดออกมาเสียงเรียบ พยายามข่มน้ำตาไม่ให้มันไหล ต่อจากนี้ฉันจะต้องเข้มแข็งขึ้น ฉันจะไม่ให้เขามาทำร้ายฉันได้อีกต่อไป

“หึ ๆ รอหน่อยน่า ฉันไม่อยากให้มิกกิทับรอยเธอ ฉันจะออกไปแล้วส่วนเธอก็เหมือนกันจะไปไหนก็ไป อ้อ! แต่คืนนี้กลับมาฉันต้องเห็นเธอรออยู่หน้าห้องนะ ไม่งั้นเธอคงรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น”