สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 161

"คุณจะไปไหน?" หลินหยางห้ามเธอ

"ทำไมคุณยังอยู่ในเจียงเฉินอีก? ฉันบอกให้คุณไปแล้วไม่ใช่เหรอ?" ซูเหยียนเบิกตากว้าง มองเขาอย่างไม่เชื่อสายตา

"ผมไม่เคยคิดจะไปไหน"

"คุณ…" ซูเหยียนโกรธจนหน้าคล่ำ ในแววตาของเธอเต็มไปด้วยความโกรธ "ในเมื่อคุณไม่อยากออกจากเจียงเฉิน งั้นก็อย่ามาปรากฏตัวต่อหน้าฉัน! ไป! รีบไสหัวไปเดี๋ยวนี้!"

ซูเหยียนพูดด้วยท่าทีที่รำคาญ

"เสี่ยวเหยียน ผมรู้ว่าคุณต้องเจอปัญหาอะไรแน่นอน ผมยังขอพูดคำเดิม คุณมีปัญหาอะไรบอกผมได้ตลอด ส่วนผ่าตัดสี่ล้านของแม่ผมจะเป็นคนออกเอง!" หลินหยางรีบหยุดซูเหยียนไว้แล้วพูด

"คุณออกเอง?"

ซูเหยียนรู้สึกอึ้งเล็กน้อย หลังจากนั้นโกรธจนหัวเราะ "คุณมีเหรอสี่ล้าน? คุณจะไปเอามาจากไหน ทั้งเนื้อทั้งตัวคุณในตอนนี้มีถึงสี่ร้อยหรือเปล่า? ลั่วเฉียนคงจะยังไม่ได้จ่ายเงินเดือนให้คุณด้วยซ้ำมั้ง? คุณจะไปเอามาจากไหนสี่ล้าน? หลินหยาง ตอนนี้ฉันไม่มีเวลามาพูดไร้สาระกับคุณ รีบไสหัวไปเดี๋ยวนี้!"

"เสี่ยวเหยียน ถ้าคุณไม่เชื่อผมสามารถเอาให้คุณดูตอนนี้!" หลินหยางพูด

"ไสหัวไป! ซูเหยียนพูดอย่างหัวเสีย ผลักหลินหยางออกโดยตรง"

หลินหยางขมวดคิ้วแน่น คิดไม่ถึงว่าอารมณ์ของซูเหยียนจะพลุ่งพล่านมากขนาดนี้

แต่เขาไม่อยากเสียเวลากับซูเหยียนอีกแล้ว ชีวิตคนสำคัญที่สุด เขาไม่อยากปิดบังตัวตนอีกแล้ว เอาลากซูเหยียนเพื่อที่จะไปจ่ายค่าพยาบาลให้เธอได้เห็นกับตา

แต่แล้วในตอนนั้นเอง มีเสียงตะโกนดังขึ้น

"คุณทำอะไร?"

หลังจากสิ้นเสียง มีชายหนุ่มสวมชุดสุทคนหนึ่งวิ่งเข้ามาปัดมือของหลินหยางออก

หลินหยางขมวดคิ้ว

ซูเหยียนพูดออกมาโดยไม่รู้ตัว "พี่หัว?"

"เสี่ยวเหยียน ไม่เป็นอะไรใช่ไหม?" ผู้มาถามซูเหยียนด้วยความเป็นห่วง

"ฉันไม่เป็นไร" ซูเหยียนส่ายหัว

สีหน้าของหลินหยางเย็นชาลง เขามองไปทางชายหนุ่มคนนั้นแวบหนึ่ง หลังจากนั้นถามซูเหยียน "เสี่ยวเหยียน เขาเป็นใคร?"

"มันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับคุณ ไสหัวไป!" ซูเหยียนตะคอกด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

"ผมเป็นสามีของคุณ!" หลินหยางตะคอกกลับ

"แต่พวกเรากำลังจะหย่ากันแล้ว" ซูเหยียนตอบกลับด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์

สีหน้าของหลินหยางมืดมนลงทันที

"เสี่ยวเหยียน หลังจากที่ผมได้รับข้อความก็รีบเดินทางมาเจียงเฉินทันที มีอะไรหรือเปล่า? เกิดอะไรขึ้นกับคุณป้าเหรอ? สถานการณ์ร้ายแรงหรือเปล่า?" ชายหนุ่มที่ชื่อพี่หัวยิ้มเล็กน้อยแล้วพูด ท่าทางของเขาเป็นมิตรมาก แต่ตอนที่มองมาทางหลินหยางกลับมีรอยยิ้มที่เย็นชาปรากฏให้เห็นแวบหนึ่ง

"ฉันต้องการเงินเพื่อจ่ายค่าผ่าตัดให้แม่ ฉัน…ฉันต้องการประมาณสองล้าน พี่หัว…คุณยืมให้ฉันก่อนได้หรือเปล่า?"

"แค่สองล้าน? มีมีมี! ผมจะโอนให้คุณเดี๋ยวนี้!" ผู้ชายคนนั้นยิ้มแล้วพูด ท่าทางของเขาดูใจกว้างมาก หลังจากนั้นเขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรแล้วกดวางสายไป "เงินสองล้านจะเข้าไปในบัตรของคุณภายในสิบนาที!"

"ขอบคุณมากพี่หัว! ฉันจะคืนคุณให้เร็วที่สุดแน่นอน!" ซูเหยียนดีใจอย่างบ้าคลั่ง

"ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร ความจริงมันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร พวกเราก็รู้จักกันมาตั้งนานแล้ว" พี่หัวยิ้มเล็กน้อยแล้วพูด

"ขอบคุณมาก…" ซูเหยียนรู้สึกซาบซึ้งใจมาก

ในเวลาที่เรากำลังเผชิญหน้ากับปัญหาแล้วมีคนยื่นมือเข้ามาช่วยนั่นคือช่วงที่ทำให้รู้สึกซาบซึ้งที่สุด

"เสี่ยวเหยียน เกรงใจเกินไปแล้ว รีบไปทำธุระเถอะ หลังเสร็จธุระแล้วถ้าหากมีเวลาพวกเราไปกินข้าวด้วยกันได้หรือเปล่า? คุณปฏิเสธผมมาหลายครั้งแล้วนะ" พี่หัวยิ้มแล้วพูด

ซูเหยียนได้ยินคำพูดประโยคนี้สิหน้าแข็งทื่อทันที แต่สุดท้ายเธอก็พยักหน้าตอบตกลง "ได้…"

หลังจากสิ้นเสียง ลมหายใจของหลินหยางหยุดชะงักทันที

"เสี่ยวเหยียน คุณเป็นภรรยาของผม จะไปกินข้าวกับผู้ชายคนอื่นได้ยังไง?"

หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

ซูเหยียนเดินจากไป รอยยิ้มบนใบหน้าของพี่หัวคนนั้นเริ่มหายไป

เขาหันสายตามองไปทางหลินหยาง

"คุณคงจะเป็นหลินหยางสินะ? ผมเคยได้ยินเรื่องของคุณ" พี่หัวยิ้มเล็กน้อยแล้วพูด

"คุณคือ?"

"หัวหม่านเฉิน! เมื่อก่อนเคยเป็นเพื่อนร่วมงานของภรรยาคุณ"

"เพื่อนร่วมงาน?"

"เมื่อก่อนผมเคยไปฝึกงานที่บริษัทของตระกูลซูสองเดือน ตอนนั้นผมก็อยู่ในฝ่ายแผนกการเงินเหมือนกัน คุณอาจจะไม่รู้ เพราะผมอยู่ในบริษัทเซิงหัวกรุ๊ปแค่แป๊บเดียว"

"เหรอ? คนที่สามารถเอาเงินสองล้านให้คนอื่นยืมได้อย่างง่ายดาย ทำไมถึงไปฝึกงานที่เซิงหัว?" หลินหยางขมวดคิ้วถาม

"ฮ่าฮ่าฮ่า ยังเพราะอะไรอีก? ทั้งหมดก็เพราะภรรยาคุณไง" หัวหม่านเฉินหรี่ตาลงเดินเข้าไปใกล้หลินหยาง ยิ้มแล้วพูด "เมื่อสองปีก่อนผมมาเที่ยวที่เมืองเจียงเฉิน และบังเอิญได้เจอกับภรรยาของคุณ ผมไม่เคยเจอผู้หญิงที่มีเสน่ห์ขนาดนี้มาก่อน ตอนนั้นผมคิดจะจีบภรรยาของคุณมาให้ได้ ถ้าหากไม่ได้เป็นเพราะทางบ้านมีเรื่องด่วนเรียกผมกลับไปก่อน เธอคงจะเป็นผู้หญิงของผมไปนานแล้ว! เหอะ ได้ยินมาว่าคุณยังไม่เคยแตะต้องภรรยาของคุณเลย เธอยังคงบริสุทธิ์ไร้มลทิน แหมแหมแหม แค่คิดก็รู้สึกตื่นเต้นแล้ว!" หัวหม่านเฉินยิ้มเล็กน้อยแล้วพูด ในแววตาของเขาเต็มไปด้วยความคลั่งไคล้

หลินหยางกำหมัดแน่น เขาอยากจะชกหน้าคนคนนี้โดยตรง

แต่ที่นี่คือโรงพยาบาล จางชิงหยู่และซูกวงก็อยู่ที่นี่ด้วย

ยิ่งไปกว่านั้นเขารู้ดี หัวหม่านเฉินตั้งใจใช้คำพูดกระตุ้นให้เขาโกรธ เป้าหมายก็เพื่อยั่วยุให้เขาเป็นคนลงมือก่อน

หัวหม่านเฉินเป็นคนฉลาดและมีเล่ห์เหลี่ยม เมื่อกี้ที่เขาบอกว่าไปกินข้าวเป็นเพียงกันหยั่งเชิงซูเหยียน ถ้าหากซูเหยียนเห็นด้วยมันก็ดีไป ถ้าหากฝืนตอบตกลง เขาก็จะต้องลองคิดวิธีให้ดี แต่ทันทีที่ซูเหยียนและหลินหยางเกิดการโต้เถียง เขารีบยกเลิกแผนไปกินข้าวทันที แบบนี้มันก็จะทำให้ซูเหยียนมองเขาเป็นคนใจกว้างมากขึ้น

ถ้าหากหลินหยางชกหน้าของหัวหม่านเฉินตอนนี้ ซูเหยียนจะต้องรู้แน่นอน ถึงเวลานั้นซูเหยียนมีแต่จะเกลียดหลินหยางมากขึ้น ในเวลาเดียวกันก็รู้สึกผิดต่อหัวหม่านเฉิน ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ หัวหม่านเฉินย่อมสามารถได้ใจของซูเหยียนไปอย่างง่ายดาย

หลินหยางสูดลมหายใจเข้าลึกๆ สงบสติอารมณ์ของตัวเองแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย "ตราบใดที่ยังไม่มีการเซ็นใบหย่า ซูเหยียนก็คือภรรยาของผม ผมขอแนะนำให้คุณให้มันน้อยลงหน่อย อย่ามาคิดอะไรกับซูเหยียนอีก ไม่อย่างนั้นผมก็ไม่กล้ารับประกันว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับคุณในเจียงเฉิน"

"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า เกิดอะไรขึ้น? คุณเนี่ยนะ? เลิกล้อเล่นสักทีเถอะ!" หัวหม่านเฉินหัวเราะฮ่าฮ่า หลังจากนั้นหรี่ตาลงยิ้มแล้วพูด "หลินหยาง คุณคิดว่าผมไม่รู้เหรอ? ผมรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับคุณ!"

"คุณรู้อะไร?"

"คุณรู้จักตระกูลชวี่ รู้จักตระกูลหนิง และถึงขั้นรู้จักหม่าไห่เจ้าหน้าที่ระดับสูงของหยางหัวกรุ๊ป ก็ถือว่าไม่เลว คนพวกนั้นหาว่าคุณเป็นคนไร้ประโยชน์ อันที่จริงพวกเขาคิดผิด อาศัยเฉพาะความสัมพันธ์พวกนี้ของคุณ คุณสามารถมีอนาคตที่สดใส เสี่ยวเหยียนก็น่าจะเข้าใจคุณผิด แต่น่าเสียดาย…ความสัมพันธ์แค่นี้ของคุณมันไม่ได้อยู่ในสายตาของผม คุณไม่รู้ว่าผมเป็นคนยังไง! และคุณยิ่งไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผมเป็นใคร! คุณเป็นเพียงแมงเม่าในสายตาของผมก็เท่านั้น!" หัวหม่านเฉินหัวเราะเสียงเบา ตบไหล่ของหลินหยาง หันหลังแล้วเดินออกจากโรงพยาบาล