สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 39

"เฉียนเฉียน!"

สีหน้าของลั่วเป่ยหมิงเปลี่ยนไปทันที

"คุณหนู!"

คนที่เหลืออุทานออกมาด้วยความตกใจเหมือนกัน

"คุณปู่ ปล่อยหลินหยางไป!" ลั่วเฉียนกัดฟันพูด

ลั่วหมิงเป่ยรู้สึกโกรธจนมือสั่นไปหมด แต่เขาก็ไม่ได้ยืนกรานต่อ

"ปล่อยให้เขาไปเถอะ!" ลั่วเป่ยหมิงพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม

สำหรับลั่วเป่ยหมิง ชีวิตหลานสาวของตัวเองสำคัญกว่าหลินหยางไปเยอะมาก เขารู้จักนิสัยของลั่วเฉียนเป็นอย่างดี ไม่แน่เธออาจจะทำเรื่องโง่อะไรออกมาก็ได้

หลังจากสิ้นเสียงของหลัวเป่ยหมิง คนของลั่วเป่ยหมิงที่อยู่โดยรอบเริ่มพากันทยอยถอยหลัง

"หลินหยาง คุณกลับไปเถอะ"

"ลั่วเฉียน ความจริงไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้…" หลินหยางพูดห้ามเธออีกคน

"คุณรีบไปเถอะ!" ลั่วเฉียนพูดด้วยความลนลาน น้ำตาของเธอทะลักออกมาอย่างต่อเนื่อง

หลินหยางถอนหายใจแล้วพูด "งั้นก็ได้ ผมกลับไปก่อน คุณดูแลตัวเองด้วย"

"หลินหยาง!"

ในตอนนั้นเอง ลั่วเฉียนตะโกนขึ้นอีกครั้ง

หลินหยางหันไปมองเธอ

กลับเห็นเธอก้มหน้าลง กัดริมฝีปากของตัวเองแน่น ผ่านไปสักพักถึงพูดด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง "ขอบคุณ แล้วก็…ขอโทษ…"

คำพูดพวกนี้ สำหรับเธอมันสำคัญมาก

หลินหยางรู้สึกอึ้ง เขาส่ายหัวแล้วพูด "นี่ไม่ใช่ความผิดของคุณ อย่าโทษตัวเองเลย"

พูดจบ หลินหยางหายเข้าไปในความมืด

แววตาทั้งคู่ของลั่วเฉียนดูเหม่อลอย เธอลดมือลงอย่างไร้เรี่ยวแรง

เศษแก้วที่มีคราบเลือดติดอยู่ตกลงสู่พื้นจนเกิดเสียง ‘ติง’

"เร็วเข้า รีบไปทำแผลให้คุณหนู!" ลุงจงตะโกน

คนรับใช้ที่เป็นผู้หญิงของตระกูลลั่วหลายคนวิ่งเข้ามาแล้วเริ่มทำแผลให้กับลั่วเฉียนทันที

ลั่วเฉียนยืนเหม่อลอยอยู่ตรงนั้นราวกับสูญเสียจิตวิญญาณ

แววตาทั้งคู่ของเธอว่างเปล่า…

"เฉียนเฉียน เธอทำให้ฉันรู้สึกผิดหวังมาก!" ลั่วเป่บหมิงยืนขึ้นแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

ลั่วเฉียนไม่ได้พูดอะไร

ไม่รู้ทำไมเธอถึงรู้สึกว่าคุณปู่ของเธอดูเหมือนเป็นคนแปลกหน้าไปอย่างกะทันหัน…

ในตอนนั้นเอง คนของตระกูลลั่วคนหนึ่งวิ่งเข้ามา

"ท่านผู้เฒ่า ผู้อำนวยการเฮ่าจากสำนักงานสาธารณสุขมา!"

ลั่วเป่ยหมิงขมวดคิ้วเล็กน้อย แล้วโบกมือ

"คุณหนู พวกเราเข้าไปข้างในเถอะ"

คนรับใช้กลุ่มนั้นพูดพร้อมกับพาตัวลั่วเฉียนออกจากห้องรับแขก

ผ่านไปสักพัก มีชายวัยกลางคนสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวและสวมแว่นขอบทองเดินตรงเข้ามา

สีหน้าของผู้ชายคนนี้สุขุม ฝีเท้าเร่งรีบ ท่าทางเหมือนมีเรื่องเร่งด่วนอะไร

"ผู้อำนวยการเฮ่า เกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ ผมจะบอกความจริงทุกอย่างในงานแถลงข่าวของวันพรุ่งนี้ ไม่จำเป็นต้องห่วง" ลั่วเป่ยหมิงพูด

"ผู้เฒ่าลั่วกล่าวหนักเกินไปแล้ว เจิ้งซงมาดึกดื่นแบบนี้ไม่ใช่เพราะมาคุยเรื่องนี้" เฮ่าเจิ้งซงพูดด้วยสีหน้าที่เคร่งเครียด

"ฮืม?" ลั่วเป่ยหมิงรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย "แล้วมาเพราะเรื่องอะไร?"

กลับเห็นเฮ่าเจิ้งซงหยิบโทรศัพท์ออกจากกระเป๋าแล้วจิ้มสองสามครั้ง หลังจากนั้นวางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะน้ำชาที่อยู่ด้านข้างของลั่วเป่ยหมิง

บนหน้าจอโทรศัพท์กำลังแสดงข่าว

"มีคนกลุ่มหนึ่งที่เป็นตัวแทนของการแพทย์เกาหลีเดินทางมาถึงประเทศจีนเมื่อหนึ่งเดือนก่อน พวกเขาท้าประลองวิชาการแพทย์ไปทั่วทุกที่ ก่อนหน้านี้พวกเขาเอาชนะตัวแทนการแพทย์แผนจีนของมณฑลหูตง มณฑลไท่หลิน มณฑลซ่านตงและอีกหลายมณฑล พวกเขาได้โพสต์แผนการเดินทางบนอินเทอร์เน็ตแล้ว หลังจากนี้อีกไม่กี่วัน พวกเขาจะเดินทางมาถึงเมืองเจียงเฉินของมณฑลเจียงหนานเราเพื่อท้าประลองกับคุณอย่างเป็นทางการ โดยใช้การแพทย์เกาหลี…ท้าการแพทย์จีน!"

"อะไรนะ?"

ลั่วเป่ยหมิงลุกขึ้นอย่างกะทันหัน

ลงุจงและคนอื่นที่อยู่ด้านข้างก็ทำหน้าตกใจด้วยเหมือนกัน

กลับเห็นเฮ่าเจิ้งซงโค้งคำนับให้กับลั่วเป่ยหมิง

"ท่านผู้เฒ่า การแพทย์แผนจีนของประเทศเราแพ้ติดต่อกันห้าครั้งแล้ว ตอนนี้กลายเป็นตัวตลกระดับประเทศ ถ้าหากการแพทย์เกาหลีชนะอีกแค่ครั้งเดียว พวกเขาก็จะเดินทางกลับประเทศเกาหลี ถึงเวลานั้นการแพทย์แผนจีนของเราก็จะอยู่ใต้อิทธิพลของการแพทย์เกาหลี ท่านผู้เฒ่า วงการการแพทย์จีนของเรามาถึงจุดที่วิกฤตแล้ว จะปล่อยให้คนพวกนี้ทำตัวอวดดีต่อไปไม่ได้เด็ดขาด ไม่ว่ายังไงก็ต้องรบกวนท่านผู้เฒ่าเอาชนะพวกมัน ช่วยกู้ชื่อเสียงของวงการการแพทย์จีนกลับมาด้วย! ขอร้อง! ขอร้อง!"

เฮ่าเจิ้งซงกัดฟันแน่น โค้งคำนับ 90 องศา พูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น

สีหน้าของลั่วเป่ยหมิงดูจริงจังมาก ดวงตาทั้งคู่เบิกกว้าง

สิ่งที่ทำให้เขารู้สึกแปลกใจคือจางชิงหยู่ก็ตามไปที่บริษัทตระกูลซูด้วย

น่าจะเป็นเพราะรู้เรื่องที่เกิดขึ้นในโรงแรมวันนั้นแล้ว กิริยาของจางชิงหยู่ไม่ได้รุนแรงกับหลินหยางเหมือนก่อนหน้านี้

หลังจากกินอาหารเช้าเรียบร้อย ในขณะที่หลินหยางกำลังคิดว่าจะทำอะไรต่อดี ลั่วเฉียนโทรศัพท์เข้ามาพอดี

"คุณสบายดีหรือเปล่า?" หลินหยางถาม

"ฉันไม่เป็นไร" ลั่วเฉียนตอบกลับด้วยเสียงที่แหบแห้ง "หลินหยาง…ฉันขอโทษ"

"ผมบอกไปแล้ว ไม่ใช่ความผิดของคุณ…ใช่แล้ว วันนี้ผมไม่ต้องไปทำงานใช่หรือเปล่า?" หลินหยางยิ้มแล้วพูด

"ไม่ต้อง คลินิกหน้าจะโดนปิดแล้ว"

"ปิด? อยู่ดีๆจะปิดทำไม?" หลินหยางรู้สึกแปลกใจ

ลั่วเฉียนลังเลสักพักแล้วพูด "คลินิกแห่งนี้คุณปู่เป็นคนลงทุน ฉันไม่อยากพึ่งพาเขาอีกแล้ว หลินหยาง เอาแบบนี้ก็แล้วกัน พวกเราสองคนลงทุนร่วมกันเปิดคลีนิคเป็นยังไง?"

คำพูดประโยคนี้ทำให้หลินหยางรู้สึกอึ้ง

ผ่านไปสักพักเขาส่ายหัวแล้วพูด "ขอโทษ ผมไม่สนใจ"

"งั้นฉันเปิดคลินิกเอง หลังจากนั้นเชิญคุณมาทำงานเป็นยังไง?"

"อันนี้ผมจะลองพิจารณาดู แต่ว่าผมทำเฉพาะงานภารโรง พวกตรวจโรคอะไรพวกนี้ไม่ต้องหาผม ผมไม่มีใบรับรอง ผมจะทำผิดกฎหมายไม่ได้!"

"ได้ ได้ ได้! งั้นก็ตกลงตามนี้!" ลั่วเฉียนอารมณ์ดีขึ้นอย่างกะทันหัน "รอฉันไปยืมเงินกับเพื่อนก่อน หลังจากนั้นจะรีบดำเนินการทันที!"

"ตระกุลลั่วของคุณไม่เหมือนคนขัดสนเรื่องเงินทอง คุณเปิดคลินิกต้องไปยืมเงินด้วยเหรอ?"

"ฉันจะไม่ใช้เงินของตระกูลลั่วอีกแม้แต่แดงเดียว!"

"เหอ…ก็ได้…งั้นวันเปิดกิจการเรียกผมก็แล้วกัน!"

"ได้!"

ลั่วเฉียนยิ้มแล้วพูด

ทันใดนั้น เธอนึกอะไรขึ้นอย่างกะทันหัน รีบลองถามดู "หลินหยาง คุณรู้เรื่องการแข่งของประเทศจีนและเกาหลีในสามวันหลังจากนี้หรือเปล่า?"

"การแข่งของประเทศจีนและเกาหลี?"

หลินหยางรู้สึกอึ้งเล็กน้อย เขาจับปลายคางของตัวเองแล้วพูด "เหมือนจะเคยปัดเจอเขา แต่ไม่ได้เปิดดูอย่างละเอียด มีอะไรเหรอ?"

"เมื่อหนึ่งเดือนก่อน มีสมาชิกหลายคนของสมาคมการแพทย์ฮั่นเฉินก่อตั้งกลุ่มแลกเปลี่ยนความรู้ขึ้น บอกว่าเป็นการเน้นการแลกเปลี่ยนความรู้ทางการแพทย์เป็นหลัก พวกเขาเข้ามาในประเทศจีนและท้าประลองไปทั่ว พวกเขาไปมาหลายมณฑลแล้ว เปิดการท้าทายการแพทย์แผนจีนบนอินเทอร์เน็ตอย่างเปิดเผย และเป็นการท้าหมอที่มีชื่อเสียงในพื้นที่ ส่วนอาวุโสพวกนั้นก็ทนไม่ไหวออกมารับคำท้า แต่ปรากฏว่าแพ้ทุกคน ตอนนี้ กลุ่มแพทย์เกาหลีพวกนี้จะมาถึงเมืองเจียงเฉินหลังจากนี้สามวัน เพื่อทำการแข่งทักษะการแพทย์จีนเกาหลีกับคุณปู่ นี่เป็นการแข่งครั้งสุดท้ายแล้ว เพราะแพทย์เกาหลีชนะติดต่อกันห้าครั้งแล้ว ถ้าหากครั้งนี้แพ้อีก พวกเขาก็จะกลับไปยื่นเรื่องต่อประชาคมระหว่างประเทศเพื่อยืนยันว่าการแพทย์จีนมีต้นกำเนิดมาจากการแพทย์เกาหลี และจะประกาศให้โลกรู้ว่า การแพทย์จีนของพวกเราเป็นการขโมยวิชามาจากการแพทย์เกาหลีของพวกเขา…"

"หน้าด้านชะมัด" หลินหยางพูด "ทุกคนบนโลกต่างก็รู้ว่าการแพทย์เกาหลีมีต้นกำเนิดมาจากการแพทย์จีน แต่พอไปถึงปากของพวกเขา กลับกลายเป็นว่าพวกเราขโมยวิชาของพวกเขา? นี่มันถือว่าเป็นการดูหมิ่นบรรพบุรุษตัวเองหรือเปล่า?"

"ศึกนี้สำคัญมาก ได้ยินว่าสมาคมการแพทย์จีนและสมาคมการแพทย์ระหว่างประเทศจะส่งคนมาด้วย และแพทย์ที่มีชื่อเสียง รวมไปถึงหน่วยงานการแพทย์จีนและการแพทย์ตะวันตกก็จะมาร่วมงานด้วย หรือแม้กระทั่งทางฝั่งเยี้ยนจิน…ก็ให้ความสนใจกับเรื่องนี้