เจ้าตำหนักมังกรม่วงพูดอย่างเย็นชาแล้วโบกมือ: "ที่เหลือตามข้าไปที่ สถาบันการแพทย์พรรคซวนอี! หมดเวลาสามวันแล้ว! ถึงเวลาที่หมอเทวดาหลินจะให้คำตอบกับข้าแล้ว!"
“รับคำสั่ง!”
ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา เจ้าตำหนักมังกรม่วงก็เป็นผู้นำมากกว่าสิบคนและมุ่งหน้าตรงไปยังสถาบันการแพทย์พรรคซวนอี
เจ้าตำหนักมังกรม่วงในฐานะหัวหน้าของตำหนักแรก ไม่สามารถอยู่ในเมืองเจียงเฉิงได้นานเกินไป ตราบใดที่นางจัดการเรื่องของหลินหยางเสร็จ นางก็ต้องรีบกลับไป ยังมีปัญหามากมายนอกอาณาเขตรอให่นางแก้ไขอยู่
ครั้งนี้ นางไม่สนใจว่าหลินหยางจะตกลงจะเข้าร่วมตำหนักมังกรม่วงหรือไม่ หากไม่เข้าร่วม นางก็จะบังคับให้หลินหยางยุบหยางหัว และนางจะต้องไม่ปล่อยให้คนของหมัวหลัวเทียนประสบความสำเร็จ
ครึ่งชั่วโมงต่อมา รถลินคอล์นลีมูซีนมาหยุดอยู่หน้าประตูสถาบันการแพทย์พรรคซวนอี
อี้ฉีหลินที่อยู่ใกล้ประตูสังเกตเห็นเข้า จึงรีบโบกมือทันที กวักมือเรียกคนข้างๆ ให้ปิดประตู
“ไอ้บ้าเอ้ย! เจ้าแห่งวังมังกรม่วงอยู่ที่นี่ เจ้าไม่เพียงแต่ไม่ต้อนรับเขา แต่ยังปิดประตูด้วย? เจ้าหาที่ตายหรือ?”
“พวกที่กล้าดูหมิ่นตำหนักมังกรม่วงของข้าน่ะเหรอ? เชื่อหรือไม่ วันนี้ข้าจะกวาดล้างสถาบันการแพทย์พรรคซวนอีของพวกเจ้า!”
ทุกคนในวังมังกรม่วงโกรธมาก รีบไปที่ประตูและพยายามใช้กำลังของพวกเขาทุบประตูออกเป็นชิ้นๆ
อี้ฉีหลินตะโกนอย่างกังวล: "ทุกท่าน อย่าทำอะไรเลย ข้าแนะนำให้พวกเจ้าอย่าหุนหันพลันแล่น ไม่เช่นนั้นจะทำให้เกิดหายนะ และเมื่อถึงเวลานั้นจะมาตำหนิข้าไม่ได้นะ!"
"เจ้าหมายความว่าอย่างไร?"
เจ้าตำหนักมังกรม่วงเดินตรงไปข้างหน้าและพูดอย่างเย็นชา "คิดว่าข้าเจ้าตำหนักมังกรม่วง ไม่สามารถทำลายประตูหยางหัวของเจ้าได้หรือ?"
อี้ฉีหลินไม่ได้อธิบายอะไรมาก เพียงแค่ยิ้มเล็กน้อย ชี้ไปที่สิ่งที่แขวนอยู่บนประตู และพูดด้วยรอยยิ้มว่า "ท่านเจ้าตำหนัก โปรดมองดูเถิด!"
เจ้าตำหนักมังกรม่วงและคนอื่น ๆ เงยหน้าขึ้นมองทันที
แต่มีป้ายหยกฝังทองแขวนอยู่ที่ประตู ป้ายนั้นประณีตมากและฝีมือก็ละเอียดอ่อนมาก ตรงกลางป้ายมีคำว่า 'ผู้บัญชาการ' โดดเด่นไปทั่ว
"นี่คืออะไร?"
เจ้าตำหนักมังกรม่วงรู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ดี นางขมวดคิ้วและถาม
“นี่คือตราผู้บัญชาการของหมอเทวดาหลินของพวกเรา!”
อี้ฉีหลินยิ้ม
“อะไรนะ? ผู้บัญชาการ?”
ปรมาจารย์แห่งวังมังกรม่วงหายใจเข้าอย่างสั่นคลอน
“ใช่ ถ้าท่านทุบประตู อาจถูกมองว่าเป็นการยั่วยุผู้บัญชาการคนที่สี่ของแดนมังกร เช่นนั้น ตำหนักพญามังกรของเจ้าอาจทำให้แดนมังกรต้องขุ่นเคือง โปรดคิดให้รอบคอบ”
อี้ฉีหลินกำหมัดของเขาแล้วพูด
สีหน้าของเจ้าตำหนักมังกรม่วงเปลี่ยนไป ชี้ไปที่สัญลักษณ์ และพูดไม่ออกอยู่พักหนึ่ง
เจ้าตำหนักมังกรม่วงไม่เคยพบกับความอัปยศอดสูเช่นนี้มาก่อนในชีวิต!
ในฐานะเจ้าตำหนักมังกรทั้งสี่แห่งในตำหนักพญามังกร นางไม่สามารถแม้แต่จะเข้าไปในสถาบันการแพทย์พรรคซวนอีเล็กๆนี้ ได้!
และ...นางก็ไม่กล้าที่จะบุกเข้าไปอย่างรุนแรงด้วย!
ท้ายที่สุดแล้วแดนนั้นก็แตกต่างจากประเทศอื่นๆในโลก แดนมังกรเป็นมหาอำนาจ หากนางรุกรานประเทศดังกล่าว นางก็ไม่สามารถอธิบายให้ราชามังกรฟังได้
แต่ถ้ายอมแพ้เรื่องนี้ ชื่อเสียงของจะไม่ถูกทำลายป่นปี้หรอกเหรอ? ถ้าข่าวแพร่ออกไปทุกคนในโลกจะหัวเราะเยาะนาง
จะทำอย่างไรดี?
เจ้าตำหนักมังกรม่วงสีหน้าซีดเซียว มือของนางกำแน่น และความขุ่นเคืองและความโกรธอันมหึมาสะสมอยู่ในอก แต่ไม่สามารถระบายออกมาได้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา
ทำไมขาดๆหายๆ...
อยากอ่านต่อครับ...
ลงวันละ10ตอนไม่ได้เหรคับ 5ตอนมันน้อยไป กว่าจะอ่านจบลืมหมดพอดี...
อ่านสนุกนางเอกค่อนข้างโง่ซื่อบื้อ...
อยากอ่านต่อ...
เขียนดีอ่านสนุกครับ...
D...
ทำไมบางตอนเนื้อหาหายไปหมดเหลืออยู่แค่ไม่ถึง6บรรทัดเลย...
หลินหยาง...ผมอยากบอกว่า คุณมันกระจอก 5555...
บทหาย...