สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2947

"เร็วเข้า! รีบปูพรมแดงเร็วเข้า!"

"คุณชวี่เทียน! คุณยังมัวยืนนิ่งทำอะไรอยู่? รีบสั่งให้คนที่อยู่ตรงนี้ออกไปเร็วเข้าสิ! อีกไม่นานเจ้าตำหนักจะเดินทางมาถึงแล้วนะ!"

"หลงอี! เสี่ยวอ้าย พวกคุณรีบไปเตรียมดอกไม้ไว้คอยต้อนรับเร็วเข้า!"

โจวโม่เร่งทำงานอยู่บริเวณหน้าประตูอย่างตั้งใจ พร้อมกับคอยสั่งการคนของตำหนักพญามังกรทำนู่นนี่อยู่ตลอดเวลา อีกทั้งยังขอให้ชวี่เทียนคอยต้อนคนที่อยู่บริเวณประตูใหญ่ออกไปชั่วคราวและห้ามให้ใครเข้ามา

สีหน้าของชวี่เทียนเคร่งขรึมเล็กน้อยพร้อมกับขมวดคิ้วมองไปที่โจวโม่ "คุณโจวโม่ สถาบันการแพทย์พรรคซวนอีของเราเป็นสถานพยาบาล ผู้คนที่เดินทางมาที่นี่ล้วนมาเพื่อรักษาโรคและอาการเจ็บไข้ได้ป่วย คุณบอกให้ผมปิดทางเข้าออกแบบนี้ คนไข้ที่เดินทางมาจะเข้ามาได้ยังไง? หากเกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้นกับคนไข้ที่กำลังรอรับการรักษาอยู่ข้างนอกขึ้นมา หมอพยาบาลที่อยู่ข้างในจะออกไปได้ยังไง?"

"แต่หากจัดเตรียมได้ไม่เป็นไปตามเป้าละก็ ถ้าเจ้าตำหนักโมโหขึ้นมาจะทำยังไง?"

โจวโม่กล่าวอย่างลำบากใจ

เขาเองก็รู้ว่าทำแบบนี้ไม่ถูกต้อง

แต่เจ้าตำหนักมังกรม่วงดีทุกอย่าง เสียอย่างเดียวที่เขาเป็นคนรักเกียรติและศักดิ์ศรีของตัวเอง และวันนี้หลินหยางเองก็ไม่มาต้อนรับด้วยตัวเองเช่นนี้ หากการเตรียมไม่ดีพอ อาจทำให้เจ้าตำหนักรู้สึกหงุดหงิดใจได้

ถึงตอนนั้นหากเกิดอะไรขึ้น โจวโม่และคนอื่นเองก็คงแย่แน่

เพราะพวกเขาเองก็ยังอยากอยู่ที่สถาบันการแพทย์พรรคซวนอีต่อไป

ทว่าชวี่เทียนกลับไม่ทำตามความต้องการของโจวโม่และพวก เขาเชื่อว่าหากหลินหยางอยู่ก็คงคิดเหมือนเขา "ผมจะสั่งให้ผู้อาวุโสของหยางหัวจำนวนหนึ่งมาต้อนรับ ส่วนเรื่องอื่นคงไม่สามารถทำได้"

"เอ่อ..."

โจวโม่งุนงงเล็กน้อยและในที่สุดก็ถอนหายใจอย่างลำบากใจ

เวลานี้เอง รถสีดำคันหนึ่งก็ขับเข้ามาจอดบริเวณทางเข้าของสถาบันการแพทย์พรรคซวนอี

จากนั้นชายชุดดำร่างกำยำจำนวนหนึ่งก็วิ่งลงจากรถพร้อมกับเปิดประตูกลางรถ จากนั้นผู้หญิงสวมชุดสีม่วงก็เดินลงจากรถมาอย่างสง่าผ่าเผย

ผู้ที่เดินผ่านไปมาต่างหันไปมองผู้หญิงคนนั้นอย่างตกตะลึง

ไม่ว่าจะเป็นความงามของผู้หญิงคนนั้นหรือออร่าที่แผ่ซ่านออกมา ล้วนเป็นสิ่งที่ดึงดูดสายตาของผู้คนจำนวนมาก

"เดินทางมาร่วมงานเลี้ยงเหรอ?"

หยานเคอเอ๋อร์ที่ถูกเรียกมาต้อนรับพึมพำออกมา

"นี่ เคอเอ๋อร์ อย่าพูดดังไปเชียว ถ้าอีกฝ่ายได้ยินเข้าแย่แน่"

ฉินไป๋ซงที่อยู่ข้างๆ รีบหันไปตำหนิ

ตอนนี้หยานเคอเอ๋อร์กำลังเรียนรู้ทักษะศิลปะการแพทย์ทางการต่อสู้จากเขา ฉินไป๋ซงเองก็มีหน้าที่ในการส่งต่อความรู้ให้กับหยานเคอเอ๋อร์ และเดิมทีเขาก็ไม่ได้อยากจะมางานต้อนรับอะไรเช่นนี้ แต่บังเอิญว่างไม่มีอะไรทำก็เลยเดินทางมา

"ท่านแม่!"

โจวสืออวิ้นเดินเข้าไปพร้อมกับคุกเข่าลงต่อหน้าเจ้าตำหนักมังกรม่วงและทำความเคารพอย่างนอบน้อม

"ลุกขึ้นมาเถอะ"

เจ้าตำหนักมังกรม่วงกล่าวและจากนั้นก็ขมวดคิ้วกวาดสายตามองไปรอบๆ พร้อมกับกล่าวอย่างไม่พอใจ "เกิดอะไรขึ้น? ทำไมที่นี่ถึงดูวุ่นวายขนาดนี้?"

"เอ่อ...ท่านแม่ ที่นี่คือโรงพยาบาล ฉะนั้นจึงไม่สะดวกที่จะปิดสถานที่เพื่อคอยต้อนรับท่านแม่ได้ ท่านแม่อย่าโกรธไปเลย"

โจวสืออวิ้นกล่าวด้วยรอยยิ้ม

"ที่นี่ไม่ใช่สถานที่ของหมอเทวดาหลินอะไรนั่นเหรอ? ไม่สะดวก? แม่คิดว่าเขาไม่อยากทำมากกว่า? ดูถูกฉันเกินไปแล้ว! อยากตายหรือไงกัน!"

เจ้าตำหนักมังกรม่วงกล่าวอย่างเยือกเย็น

"ท่านแม่อย่าโกรธไปเลย!"

"หมอเทวดาหลินคือคนไหนเหรอ?"

เจ้าตำหนักมังกรม่วงถามขึ้นมาอีกครั้งอย่างเคร่งขรึม

"เอ่อ..."

โจวสืออวิ้นไม่รู้ว่าจะตอบยังไง

"ทำไม? หรือว่าหมอเทวดาหลินเขาไม่ได้มาต้อนรับที่แม่เดินทางมาที่นี่?"

เจ้าตำหนักมังกรม่วงโมโหและกล่าวออกมาด้วยสีหน้าเยือกเย็น

"ท่านแม่! อันที่จริงหมอเทวดาหลินเขาเคารพท่านแม่มาก แต่เขา...เขาได้รับบาดเจ็บสาหัสจากการต่อสู้กับหมัวหลัวเทียนก่อนหน้านี้ ทำให้เขาไม่สามารถเดินทางมาต้อนรับท่านแม่ได้...ท่านแม่อย่าโกรธไปเลย อย่าโมโหเลย..."

โจวสืออวิ้นรีบอธิบาย

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เจ้าตำหนักมังกรม่วงก็รู้สึกดีขึ้นมาเล็กน้อยพร้อมกับกล่าว "ถ้าไม่เห็นแก่ที่เขาเคยช่วยชีวิตลูกไว้ละก็ วันนี้แม่ไม่มีทางยอมแน่นอน!"

"ท่านแม่พูดเช่นนี้หมายความว่า..."

"แต่นี่ก็ไม่ใช่ข้ออ้าง ที่ฉันเดินทางมาครั้งนี้ก็เพราะมีธุระจะพูดคุยกับเขา รีบไปเรียกเขามาเดี๋ยวนี้! อย่าทำให้เสียเวลาล่ะ!"

"เอ่อ...ครับ ท่านแม่..."

ควับ ควับ ควับ ควับ...

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน