สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 165

"ถึงแม้ปัจจุบันคุณจะยังไม่ได้หย่ากับเขา แต่ผมรู้ อีกไม่นานคุณก็ต้องหย่ากับเขา เสี่ยวเหยียน ไม่ว่าจะนานแค่ไหน ผมก็จะรอคุณ!"

หัวหม่านเฉินพูดด้วยอารมณ์ที่ลึกซึ้ง เขายื่นมือออกไปคิดจะจับมือของซูเหยียน

แต่ซูเหยียนกลับรีบดึงมือกลับทันที

"โปรดเคารพตัวเองด้วย พี่หัว" ซูเหยียนพูดด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง

"อ๋อ อาจจะเป็นเพราะผมใจร้อนเกินไป ขออภัย ขออภัย…" หัวหม่านเฉินแสดงความขอโทษ

"คุณรีบไปทำงานของคุณเถอะ ครั้งนี้ต้องขอบคุณคุณมาก"

ซูเหยียนพูด หลังจากนั้นหันหลังกลับเข้าห้องผู้ป่วย

หัวหม่านเฉินหรี่ตาลงมองแผ่นหลังของซูเหยียนแล้วเลียริมฝีปากของตัวเอง แววตาของเขาเปลี่ยนเป็นเย็นชา

"นางแพสยา ทำเป็นใสซื่อบริสุทธิ์เหรอ? หลังจากที่ผมได้คุณมาครอบครองก่อน ดูซิว่าถึงตอนนั้นคุณยังจะเสแสร้งอีกหรือเปล่า!"

หัวหม่านเฉินพูดพร้อมกับหันหลังแล้วเดินตรงไปที่ห้องของโจวป๋ออี้

.....

.....

บ้านพักคนชรา

"พอประมาณแล้ว"

หลินหยางเก็บเข็มเงินเล่มสุดท้ายแล้วพูดกับเจิ้งหนานเฉิน "ร่างกายของนายพลเจิ้งแข็งแรงกว่าที่ผมคิดเอาไว้เยอะ อาการบาดเจ็บฟื้นฟูเร็วกว่าที่ผมคาดการณ์เอาไว้มาก เดิมทีผมคิดว่าต้องใช้เวลาหนึ่งเดือน แต่ดูเหมือนตอนนี้ เพียงแค่สองอาทิตย์ก็เกือบจะสามารถฟื้นฟูกลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้ว ฝังเข็มอีกไม่กี่ครั้งก็น่าจะไม่มีปัญหาอะไรแล้ว"

"หัวหน้า เยี่ยมไปเลย!" เสี่ยวจ้าวพูดด้วยความดีใจ

"ใช่ เยี่ยมไปเลย! เยี่ยมไปเลย!" เจิ้งหนานเทียนพูดด้วยอารมณ์ที่ซาบซึ้ง แววตาที่ชราภาพของเขาเป็นประกาย

เห็นได้ชัด เขาคนเดิมกลับมาแล้ว!

"กินยาตรงเวลาด้วย" หลินหยางวางยาที่ซื้อมาลงด้านข้างแล้วจะเดินจากไปทันที

"เสี่ยวหลิน อย่าเพิ่งรีบไป อยู่กินข้าวก่อนสิ" เจิ้งหนานเทียนพูด

"ไม่ดีกว่าท่านนายพล ทางบ้านยังมีธุระต้องจัดการนิดหน่อย" หลินหยางยิ้มแล้วยิ้มอีก

"มีเรื่องอะไรให้ผมช่วยหรือเปล่า?" เจิ้งหนานเทียนพูดขึ้นอย่างกะทันหัน

หลินหยางรู้สึกอึ้ง หลังจากนั้นส่ายหัวแล้วเดินออกไปข้างนอกทันที

"เสี่ยวหลิน…มีปัญหาที่ไม่อยากพูด" เจิ้งหนานเทียนถอนหายใจแล้วพูด

"ถึงแม้คุณหลินอายุจะยังน้อย แต่ความสามารถของเขาไม่น้อย หัวหน้าไม่จำเป็นต้องห่วงหรอก" เสี่ยวจ้าวพูด

"ได้รับผลประโยชน์จากคนอื่นแล้วจะให้ไม่ใส่ใจได้ยังไง? เสี่ยวจ้าว ไปตรวจสอบดู ตกลงเสี่ยวหลินมีปัญหาอะไรกันแน่ ถ้าหากเป็นปัญหาแบบนั้นก็ต้องยื่นมือเข้าไปช่วยสักครั้ง ต่อไปหมอนี่จะเป็นแบบอย่างที่ดีของประเทศชาติ ต้องดูแลให้ดี!" เจิ้งหนานเทียนพูด

"ได้ครับหัวหน้า!"

.....

หลังออกจากบ้านพักคนชรา หลินหยางกลับบริษัททันที

บริษัทไม่มีห้องนอน สุดท้ายหลินหยางจึงไปนอนค้างคืนที่คลีนิคของลั่วเฉียน ส่วนบ้านที่โครงการซื่อจี้ห๋าวชิงปล่อยให้ทางบริษัทเป็นผู้รับผิดชอบในการตกแต่ง หลินหยางตั้งใจจะหาเวลาไปซื้อเฟอร์นิเจอร์สักชุด หลังจากที่ตกแต่งเสร็จแล้ว เขาจะรับซูเหยียนเข้าไปอยู่

หลังจากที่เคยเห็นบ้านหลังนั้น เธอคงจะไม่สงสัยคำพูดของหลินหยางอีกแล้วมั้ง?

วันที่สอง หลินหยางแวะไปที่ตลาดเฟอร์นิเจอร์ หลังจากนั้นสั่งทำเฟอร์นิเจอร์คุณภาพสูงหนึ่งชุด

แต่แล้วหลังจากที่เพิ่งเดินออกจากตลาดเฟอร์นิเจอร์ หม่าไห่โทรศัพท์มาพอดี

"มีอะไร?" หลินหยางถาม

"คุณหลิน มีปัญหาแล้ว การผ่าตัดของจางชิงหยู่เกิดข้อผิดพลาด อาการของจางชิงหยู่ในตอนนี้แย่มาก! ชีวิตของเธอตกอยู่ในอันตราย" หม่าไห่พูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม

"อะไรนะ?"

หลินหยางอึ้งไปแล้ว

"ประธานหลิน ทางโรงพยาบาลออกใบประกาศอาการเจ็บป่วยขั้นรุนแรงแล้ว ตอนนี้มีแต่คุณเท่านั้นที่สามารถช่วยจางชิงหยู่ คุณ…" หม่าไห่ลังเลอยู่สักพักแล้วพูด

"รีบไปจัดการทุกอย่างเดี๋ยวนี้ ผมจะเป็นคนรักษาจางชิงหยู่เอง เร็วเข้า!"

หลินหยางพูด หลังจากนั้นรีบเดินทางตรงไปที่โรงพยาบาลทันที

หม่าไห่รีบสั่งให้คนไปเตรียมพร้อมทันที

โรงพยาบาลประชาชน

"ทำไมถึงเป็นแบบนี้? การผ่าตัดล้มเหลวได้ยังไง?"

ซูเหยียนเหมือนจะเคยได้ยินชื่อนี้ที่ไหนมาก่อน แต่เธอจำไม่ได้

อารมณ์ของซูกวงดูมีความหวังขึ้นมาทันที "ผมเคยได้ยินชื่อของคนคนนี้ ผมรู้จักคนคนนี้ เขาเป็นถึงหมอเทวดา! เขาเป็นหมอเทวดาของมณฑลเจียงเฉิน!"

แต่ไม่นานเหมือนเขาจะนึกอะไรบางอย่างขึ้น อารมณ์ที่ดูมีความหวังของเขาเริ่มหายไปเกือบครึ่ง "ถึงจะเป็นแบบนั้นแล้วมันยังไง? หมอเทวดาแบบนั้นใช่คนที่พวกเราจะสามารถเชิญมาได้เหรอ?"

"พวกเราสามารถเขียนจดหมายหาคุณฉินในนามของโรงพยาบาล แต่เท่าที่ผมทราบมาคุณฉินเกษียณอายุแล้ว ปัจจุบันเขาไม่ค่อยลงมือรักษาคนอื่น คิดจะเชิญเขามารักษาอาการของคุณจางเกรงว่าคงจะยาก" หมอคนนั้นถอนหายใจแล้วพูด

แม้แต่แพทย์แผนตะวันตกยังรู้จักฉินไป่ซง สามารถรู้ได้เลยว่าฉินไป่ซงคนนี้มีชื่อเสียงมากแค่ไหน

"แบบนั้นต้องรอนานมากเลยไม่ใช่เหรอ?" ซูเหยียนถาม

"เรื่องนี้มันก็ช่วยไม่ได้ มันขึ้นอยู่กับว่าคุณจางจะสามารถทนได้ถึงตอนที่คุณหมอฉินมาถึงหรือเปล่า" หมอส่ายหัวแล้วพูด

ซูเหยียนกัดริมฝีปาก ใบหน้าเต็มไปด้วยความผิดหวัง

หัวหม่านเฉินกลับยิ้มเล็กน้อย "เสี่ยวเหยียน ตระกูลหัวของผมสามารถช่วยคุณติดต่อหมอเทวดาฉิน!"

"จริง…จริงเหรอ?" ซูเหยียนเงยหน้าขึ้นมองหัวหม่านเฉินด้วยความตกใจ

"แน่นอนอยู่แล้ว อาวุโสฉินก็พอมีความสัมพันธ์กับตระกูลหัวของเราอยู่บ้าง ผมจะโทรศัพท์หาเขาเดี๋ยวนี้!"

พูดจบ หัวหม่านเฉินทำท่าจะหยิบโทรศัพท์ออกมา

ซูเหยียนและซูกวงรู้สึกดีใจมาก

แม้แต่หมอคนนั้นก็ไม่อยากเชื่อสายตาของตัวเอง

แต่ในตอนนั้นเอง หัวหม่านเฉินเหมือนนึกอะไรขึ้นได้อย่างกะทันหัน นิ้วมือที่กำลังจะกดหมายเลขโทรศัพท์ค้างอยู่กลางอากาศ

"พี่หัว มีอะไรเหรอ?" ซูเหยียนถามด้วยความประหลาดใจ

"คือว่า…ต้องขอโทษด้วยเสี่ยวเหยียน คุณก็รู้ อันที่จริงผมเคยพบกับคุณหมอฉินไม่กี่ครั้ง ที่สามารถเรียกเขาได้ล้วนแต่เพราะเห็นแก่หน้าพ่อของผม ผมใช้เส้นสายภายในครอบครัว แต่ถ้าหากผมบอกเรื่องนี้กับพ่อ พ่อของผมต้องไม่เห็นด้วยอย่างแน่นอน"

"เพราะอะไร?" ซูเหยียนเริ่มร้อนร้นแล้ว

"นี่เป็นถึงเรื่องของหนี้บุญคุณ ถึงแม้ผมจะยอมช่วยคุณอย่างเต็มใจ แต่พ่อของผมต้องไม่ยอมแน่ ถึงเวลาถ้าเขาถามผมว่าทำไมต้องเชิญคุณหมอฉิน ผม…ผมไม่รู้ควรจะพูดยังไง! เพราะยังไงพวกเราก็เป็นแค่เพื่อนกัน ยิ่งไปกว่านั้นคุณก็มีสามีแล้วด้วย ถ้าพ่อของผมรู้ว่าผมทำเพื่อผู้หญิงคนหนึ่งที่มีสามีแล้ว เกรงว่าเขาคงจะต้องโกรธมากแน่นอน…." หัวหม่านเฉินทำหน้าช่วยไม่ได้

ซูเหยียนที่ได้ยินเข้าใจความหมายของหัวหม่านเฉินทันที

ถูกต้อง เธอเป็นผู้หญิงที่มีสามีแล้ว และเธอก็ไม่ได้เป็นอะไรกับหัวหม่านเฉิน ถ้าหากบอกว่าเธอเป็นแฟนของเธอหัวหม่านเฉิน ทันทีที่พ่อของเขารู้เรื่อง ไม่ว่ายังไงก็จะต้องยื่นมือเข้ามาช่วยแม่ของลูกสะใภ้ในอนาคตอย่างแน่นอน