สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 176

ซูเหยียนกัดริมฝีปากบางๆ ของเธออย่างแน่นและน้ำตาที่เศร้าโศกของเธอก็ไหลลงมาบนใบหน้าที่ขาวใสของเธอ

แต่เธอไม่พูดอะไร เพียงขึ้นรถอย่างเงียบๆ และมุ่งหน้าไปยังคลินิกของลั่วเฉียน

แม้ว่าเธอจะคอยถูแก้มของเธอระหว่างทางเพื่อไม่ให้รอยฝ่ามือบนใบหน้าของเธอชัดเจนนัก เมื่อเธอมาถึงคลินิก ลั่วเฉียนก็เห็นว่าบางอย่างผิดปกติ และก็หลินหยาง

"ใบหน้าของเธอเป็นอะไร?"

หลินหยางที่กำลังกินข้าวเช้าอยู่วางเส้นบะหมี่ในมือลงและขมวดคิ้วถาม

"ไม่เป็นอะไร ฉันแค่ทะเลาะกับพ่อ เขาโกรธมากเลยตบฉัน" ซูเหยียนพูดเสียงเบาๆ

"พ่อของคุณตอนนี้ยังใส่เฝือกอยู่นะ เขาทำแบบนี้หรอ?" หลินหยางไม่พอใจกับคำโกหกของซูเหยียน และเปิดเผยโดยตรง

ซูเหยียนกัดปากก่อนที่จะบอกเหตุผลตรงๆ

"อะไรนะ? โหดร้ายเกินไปแล้ว สมกับเป็นลูกแท้ๆ จริงๆ หัวหม่านเฉินนั่นมันเป็นสัตว์เดรัจฉาน แม่ของเขาก็ไม่ได้ต่างกัน!" ลั่วเฉียนกัดฟัน

"เฉียนๆ ช่างเถอะ ฉันไม่อยากไปคิดแค้นกับคนแบบนั้น!" ซูเหยียนส่ายหน้า

"เสี่ยวเหยียน เธอคิดว่าถ้าไม่คิดแค้นอะไรกับเธอแล้วคนแบบนี้จะไม่มาหาเธออีกหรอ? ผิดแล้ว นี่เป็นเพียงการเตือน คราวหน้ายังไงเธอคนนั้นก็จะทำอีก" ลั่วเฉียนพูดอย่างจริงจัง

"แต่..ฉันไม่รู้ว่าควรจะทำยังไง..." ซูเหยียนพูดเบาๆ

ลั่วเฉียนเป็นใบ้ทันที เธอมองไปที่หลินหยางข้างๆ และไม่ได้ส่งเสียง

ซูเหยียนเหมือนจะคิดอะไรออก จากนั้นก็หยิบการ์ดหนึ่งในออกมาจากกระเป๋าและส่งให้หลินหยาง

"นี่คืออะไร?" หลินหยางกำลังกินข้าวอยู่ ถามด้วยความงุนงง

"ในนี้มีอยู่สองล้าน ฉันเอาเงินออกทั้งหมดและเงินจากการขายบ้านใส่ไว้ในนี้แล้ว อีกสองล้านที่เหลือฉันจะรีบหามาคืนให้" ลั่วเฉียนตอบ

"อะไรนะ? เสี่ยวเหยียน เธอขายบ้านตัวเองหรอ? แล้วเธอจะไปอยู่ไหน?" ลั่วเฉียนผงะ

"ฉันจะย้านไปอยู่ที่บริษัทสักพักหนึ่ง ตอนนี้เยว่เหยียนกำลังเข้าที่เข้าทางแล้ว น่าจะทำกำไรได้ในไม่ช้า ไม่ต้องกังวล ทุกอย่างจะเรียบร้อย" ซูเหยียนยิ้มออกมา

สายตาของลั่วเฉียนเป็นกังวล ไม่พูดอะไร

ซูเหยียนพูดต่อ: "ฉันมีห้องเหลือไว้ให้คุณ คุณไปอยู่ที่บริษัทกับฉันก็ได้"

เมื่อพูดเสร็จ เธอก็หันหน้าไปมองหลินหยางอย่างระมัดระวัง

ลั่วเฉียนแปลกใจเช่นกัน

จากนั้น หลินหยางก็พยักหน้าเบาๆ: "เข้าใจแล้ว"

ลั่วเฉียนถอนหายใจทันที

"ฉันขอถามอะไรคุณหน่อยได้ไหม?" ซูเหยียนลังเลสักพัก จากนั้นก็เอ่ยปากออกมา

"อยากจะถามว่าทำไมผมถึงได้เชิญหมอเทวดาหลินได้ใช่ไหม ทำไมถึงมีเงินสี่ล้านใช่ไหม?" หลินหยางพูด

"ใช่" ซูเหยียนพยักหน้าอย่างจริงจัง

หลินหยางลังเลสักพัก

เขาเชื่อว่า ถ้าบอกตัวตนกับซูเหยียนไปตอนนี้ ซูเหยียนจะต้องเชื่ออย่างแน่นอน แต่ก็ยากที่เธอจะรับมันได้

นอกจากนี้ถ้าเกิดบอกเรื่องนี้ไปแล้ว ทางเยี้ยนจิงก็จะตรวจสอบถึงเขาได้ในทันทีอย่างแน่นอน ทั้งคนของตระกูลหัวและคนทางฝ่ายใต้นั้นก็อยู่ในเจียงเฉิน หลายคนกำลังจับตามองอยู่ การเปิดเผยเรื่องตัวเองในเวลานี้ไม่ใช่เรื่องที่ดี

หลังจากชั่งน้ำหนักครั้งแล้วครั้งเล่า หลินหยางก็ตัดสินใจจะปกปิดตัวเองเป็นเวลาชั่วคราว รอไปเยี้ยนจิงแล้วค่อยบอกทั้งหมดกับซูเหยียนละกัน

"เพราะประธานหลินชอบในพรสวรรค์ของผม!" หลินหยางพูดมั่วซั่วออกมา

"พรสวรรค์ของคุณหรอ?" ซูเหยียนผงะ

"ใช่ คุณน่าจะรู้ ผมก็เข้าใจทักษะทางการแพทย์อยญู่ ประธานหลินมองเห็นในความรู้ทางการแพทย์ของผม ดังนั้นเลยเป็นเพื่อนกับผม และให้ผมยืมเงินสี่ล้านอย่างไม่มีเงื่อนไข!"

"ง่ายขนาดนี้เลยหรอ?" ซูเหยียนยากที่จะเชื่อ

"ก็แท่านี้แหละ!" หลินหยางทำท่าทีเด็ดขาด

ซูเหยียนยังคงยอมรับไม่ได้เล็กน้อย

แต่ไม่นานเธอก็พูดออกมาด้วยสีหน้าจริงจัง: "ในเมื่อประธานหลินยอมเป็นเพื่อนกับคุณ งั้นคุณก็ต้องพยายามเข้า อย่าทำลายความไว้ใจของประธานหลิน! สี่ล้านนั่นคุณต้องคืนกับเขา คุณช่วยฉันบอกเขาด้วยว่าขอเวลาเราหนึ่งเดือน หลังจากหนึ่งเดือนฉันจะจัดการคืนเงินอีกสองล้านที่เหลือให้กับเขา"

"เสี่ยวเหยียน คุณไม่จำเป็นต้องรีบคืนหรอก ไม่เป็นไร" หลินหยางพูด

"นี่คือเงินของประธานหลิน ไม่ใช่เงินของคุณ เงินของคนอื่น ไม่ควรใช้เวลานานในการคืน...ฉันกลับก่อน"

ซูเหยียนพูดอย่างเคร่งครัด ลุกขึ้นและเดินออกไปด้านนอก

เมื่อถึงหน้าประตู จู่ๆ เธอก็หยุดอีกครั้ง

"หลินหยาง!"

"ทำไมหรอ?" หลินหยางถามด้วยความแปลกใจ

กลับได้ยินซูเหยียนสูดหายใจลึกๆ พูดเสียงต่ำ: "คุณสามารถได้รับคำชื่นชมจากประธานหลิน นี่คือโอกาสของคุณ หวังว่าครั้งนี้คุณจะพยายามอย่างมากและพยายามสร้างอาชีพ อย่าทำให้ทุกคนผิดหวัง โอเคไหม?"

แต่ในเวลานี้ซูเหยียนไอออกมาไม่หยุด ลือดไหลออกจากปากของเธออย่างต่อเนื่อง นอกจากนี้ยังไหลออกจากจมูกและหูของเธอด้วย

ลั่วเฉียนที่กำลังฆ่าเชื้อเข็มร้องไห้ออกมา

"แค่คนคนหนึ่ง ทำไมกลายเป็นอย่างนี้?" เธอพึมพำๆ

ก่อนหน้านี้ไม่นานก็ยังดีๆ อกอไปก็เกิดเรื่องแบบนี้...

หลินหยางไม่พูดอะไร รอจนฆ่าเชื้อเข็มเสร็จ เขาก็แทงลงไปบนหน้าอกของซูเหยียน จากนั้นก็จัดเข็มใหม่ จากนั้นก็ฝังเข็มลงไปเรื่อยๆ อย่างระมัดระวัง

ไม่นาน บนร่างของซูเหยียนก็มีเข็มนับร้อยฝังอยู่

เข็มเงินแต่ละอันสั่นเทาเบาๆ ราวกับว่าอากาศกำลังเคลื่อนตัว มันวิเศษมาก

เมื่อเห็นอารมณ์ของหลินหยางจริงจังขึ้นมา สองมือประสานกันขึ้นอยู่เหนือเข็ม จากนั้นแขนของเขาก็ขยับอย่างรวดเร็ว และนิ้วของเขาก็เคลื่อนไปบนเข็มเงินอย่างรวดเร็ว

เข็มเงินขึ้นๆ ลงๆ ขึ้นๆ ลงๆ เหมือนกับสายลมและไฟฟ้า ดูเหมือนมีมังกรไอระเหยหมุนอยู่บนร่างของซูเหยียน

ลั่วเฉียนข้างๆ มองอึ้ง

เธอจะเคยเห็นฉากที่มหัศจรรย์และแปลกประหลาดเช่นนี้หรอ?

นี่ยังเป็นการฝังเข็มอยู่รึเปล่า?

หลินหยางดำเนินการแบบนี้ต่อไปเป็นเวลาสิบนาที และสิบนาทีนี้ สีหน้าของซูเหยียนก็ดีขึ้นไม่น้อย ไม่มีเลือดออกมาจากปากของเธออีก แม้แต่ลมหายใจที่แทบจะหยุดหายใจก็ยังดำเนินต่อไป

เข็มวิเศษ!

เข็มวิเศษที่แท้จริง!

ลั่วเฉียนขนหัวลก

เธอเชื่อว่าแม้ว่าจะเป็นปู่ของเธอที่ฝึกฝนมาเป็นเวลาสิบปีก็ยังไม่สามารถใช้ทักษะการฝังเข็มแบบนี้ได้!

ไม่นานหลินหยางก็หยุด เมื่อนั่งลงเขาก็หอบหนัก

การฝังเข็มนี้ราวกับว่ากำลังทำให้เขากลวง

"นี่..นี่คืออะไร?" ลั่วเฉียนถามโดยไม่ตั้งใจ

"วิชาฝังเข็มมังกรแหวกว่าย..." หลินหยางพูดอย่างอ่อนแรง

วิชาฝังเข็มมังกรแหวกว่ายหรอ?