สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2176

จอมมารสูงสุดก็คือจอมมารสูงสุด พลังและแรงกดทับที่เขาปล่อยออกมานั้นไม่มีใครสามารถเทียบได้เลย

เพียงคำพูดไม่กี่คำที่เขาพูดออกมาก็ทำให้ม่านซาหงรู้สึกได้ว่าตัวเองหายใจอย่างยากลำบากและมีแรงกดดันอะไรบางอย่างที่ทำให้เธอรู้สึกยืนไม่มั่นคง

ความหวาดกลัวที่ไม่สามารถอธิบายได้พุ่งออกมาจากในใจ

เธอรู้สึกว่าตัวเองแทบจะคลานลงไปกับพื้น

"คุณหนีไปก่อน"

หลินหยางกล่าวและจากนั้นก็โบกมือ

วูบ!

ลมอ่อนๆ พัดออกมาจากฝ่ามือของหลินยางและกระทบเข้ากับม่านซาหง

ทันใดนั้นเองแรงกดดันที่กดทับม่านซาหงก็มลายหายไปอย่างไร้ร่องรอย

เธอรีบวิ่งหนีออกไปจากที่นี่ล่วงหน้าโดยไม่คิดรีรอ

ทว่าเดินไปได้ไม่กี่ก้าวก็ต้องหยุดชะงักลงและสายตาของเธอก็จ้องมองไปเบื้องหน้าที่อยู่ไม่ไกลออกไป

หลินหยางหันไปมอง

จากนั้นก็พบว่าบรรดาคนของลัทธิปีศาจสวรรค์ได้พุ่งถาโถมกันเข้ามาทุกทิศทุกทาง

รวมๆ แล้วมีกันอยู่กว่าหมื่นคน

แววตาของพวกเขาทุกคนล้วนแดงก่ำ และพุ่งเข้ามาด้วยความอาฆาตแค้นอย่างมาก

ม่านซาหงกลืนน้ำลายและกล่าวกับหลินหยางอย่างตกตะลึง "หมอเทวดาหลิน เกรงว่าฉันต้องหนีไปพร้อมกับคุณแล้วล่ะ"

"อืม งั้นก็ไปพร้อมกับผมแล้วกัน คุณไปรอผมข้างๆ ก่อน คนของลัทธิปีศาจสวรรค์เหล่านั้นไม่มีทางเข้ามาใกล้อย่างง่ายดายหรอก" หลินหยางกล่าว

"ทำไมเหรอ?"

ม่านซาหงรู้สึกสงสัย

จากนั้นก็เห็นสื่อหลงเทียนชักดาบยาวออกมาและฟันไปที่หลินหยางอย่างแรง

แกร่ง!

"อ๊า?"

สีหน้าของม่านซาหงเปลี่ยนไป "หมอเทวดาหลินระวัง"

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน