สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2510

เมื่อทุกคนได้ยินคำพูดของหลินหยางก็ต่างพากันตกตะลึง

คนนี้ต้องการศพเหล่านี้ไปทำไม?

"สหาย คุณบอกเหตุผลให้ผมฟังหน่อยได้ไหม?" รองแม่ทัพจางถามด้วยความสงสัย

"รองแม่ทัพจางพาศพเหล่านี้กลับไปทำอะไรเหรอ?" หลินหยางถามกลับ

"ก็เอาไปชันสูตรพลิกศพและหาข้อมูลระบุตัวตนน่ะสิ แม้ว่าศพเล่านี้จะแหลกละเอียดเป็นเสี่ยงๆ แต่คุณต้องเชื่อมั่นในวิทยาศาสตร์สมัยนี้ การจะตรวจสอบระบุตัวตนของพวกเขาไม่ใช่เรื่องยากอะไรเลย" รองแม่ทัพจางกล่าว

"แน่นอนว่าการตรวจสอบพิสูจน์ตัวตนนั้นไม่ยาก แต่ปัญหาคือ คุณสามารถระบุตัวตนของพวกเขาได้แล้วจะมีประโยชน์อะไร? ผมคิดว่าที่พวกเขาถูกจับตัวไปก็ต้องมีเหตุผลอะไรบางอย่างแน่นอน เพียงแค่ตรวจสอบพิสูจน์ตัวตนของพวกเขาอย่างเดียว เกรงว่าคงไม่สามารถรู้ตัวคนที่อยู่เบื้องหลังได้อย่างแน่นอน" หลินหยางกล่าว

สิ่งนี้เป็นเรื่องที่ทำให้รองแม่ทัพจางรู้สึกหนักใจอย่างมาก

แม้ว่าหลินหยางจะพูดอย่างมีชิ้นเชิง ทว่ารองแม่ทัพจางก็เข้าใจความหมายของเขา

คนเหล่านี้ล้วนเป็นแพะรับบาปของเทียนเจียวสูงสุด ในเมื่อพวกเขาถูกลากตัวออกมาเป็นแพะรับบาป ฉะนั้นพวกเขาคงไม่เกี่ยวข้องสัมพันธ์อะไรกับเทียนเจียวสูงสุดอย่างแน่นอน และอาจเป็นไปได้ว่าคนเหล่านี้อาจไม่ใช่คนของภูเขาศักดิ์สิทธิ์ ฉะนั้นต่อให้รู้ว่าพวกเขาเป็นใครก็ไม่มีประโยชน์อะไร เพราะพวกเขาพูดอะไรไม่ได้อีกต่อไปแล้ว

"สหาย แล้วคุณต้องการศพเหล่านี้ไปทำอะไรเหรอ?" รองแม่ทัพจางถามด้วยความประหลาดใจ

หลินหยางไม่ได้รีบตอบออกไป ทว่ากลับเดินไปที่ศพที่ค่อนข้างมีสภาพสมบูรณ์ที่สุดและจับต้องเล็กน้อยพร้อมกับกล่าวว่า "ผมสามารถทำให้เขาฟื้นขึ้นมาได้"

"อะไรนะ? ?"

ทุกคนต่างพากันตกตะลึง

แม้แต่เทียนเจียวสูงสุดเองก็รู้สึกตกใจเล็กน้อย

"นี่คุณ อย่าพูดจาเพ้อเจ้อไปหน่อยเลย คนเหล่านี้มีสภาพย่อยยับขนาดนี้แล้ว คุณจะรักษาพวกเขาให้ฟื้นขึ้นมาได้ยังไง? คุณยังคิดว่าเรายังยุ่งไม่พออย่างนั้นเหรอ? ผมไม่อยากเล่นตลกไปกับคุณหรอกนะ!" ชายที่ถูกไช่ผิงอันต่อยก่อนหน้ากล่าวอย่างเย้ยหยัน

หลินหยางกลับยิ้มเล็กน้อยและกล่าวออกมา "ผมไม่เคยพูดเพ้อเจ้อแม้แต่ครั้งเดียว"

"ฮึ ใครก็พูดได้ สามารถทำคนตายให้ฟื้นขึ้นมาได้? คุณเป็นใครกัน ร้ายกาจมากขนาดนั้นเลยเหรอ?" ชายคนนั้นกล่าวอย่างไม่สบอารมณ์

"หากมีหมอเทวดาหลินคอยช่วยเหลือ ผมว่าเรื่องนี้จะต้องง่ายขึ้นมาอย่างแน่นอน! ตกลงครับ หมอเทวดาหลิน ผมจะรีบส่งทหารที่ยอดเยี่ยมที่สุดติดตามและคุ้มกันคุณและศพเหล่านี้กลับไปที่เจียงเฉินอย่างปลอดภัยครับ!" รองแม่ทัพจางกล่าว

"ขอบคุณมาก" หลินหยางพยักหน้า

เมื่อคนของภูเขาศักดิ์สิทธิ์ได้ยินเข้าก็ต่างตกใจ

หากหลินหยางสามารถทำให้คนเหล่านี้ฟื้นขึ้นมาได้จริงและรู้อะไรจากปากของพวกเขา เช่นนั้นต้องแย่แน่ๆ

"หมอเทวดาหลิน คุณ...คุณสามารถทำให้ศพเหล่านี้ฟื้นขึ้นมาได้จริงเหรอ?" คนของภูเขาศักดิ์สิทธิ์ถามขึ้นด้วยอาการตัวสั่นสะท้าน

"ทำไม? คุณกำลังสงสัยทักษะการแพทย์ของผมอย่างนั้นเหรอ?"

หลินหยางหันไปมองและจ้องเขาอย่างไม่สบอารมณ์ "คุณ เคยได้ยินชื่อเสียงของผมไหม? คุณรู้จักผมไหม? เรื่องความเป็นความตายสำหรับผมแล้วนั้นเป็นเพียงความคิดของเราเท่านั้น! คุณรู้ทักษะการแพทย์ของผมไหม?"

ชายคนนั้นตกตะลึงและมองไปที่หลินหยางอย่างเหม่อลอยโดยไม่พูดอะไร