เมื่อเข็มแสงหล่นลงมา ร่างกายเลือดเนื้อของว่านจิ้นซงก็เริ่มเกิดการเปลี่ยนแปลง
อวัยวะภายในที่พุพองของเขาถูกล้อมรอบด้วยแสงแห่งปาฏิหาริย์ที่เปล่งประกาย หลากสีสันและไม่เหมือนใคร จากนั้นส่วนที่พุพองเหล่านี้ก็เริ่มรักษาซ่อมแซมทีละเล็กทีละน้อย กระดูกเลือด และผิวหนังของเขาราวกับว่าได้หลอมรวมขึ้นใหม่ ทั้งหมดฟื้นตัวเหมือนเมื่อก่อนแรกเริ่ม และเหมือนดีขึ้นกว่าเดิมด้วยซ้ำ
ความมหัศจรรย์แบบนี้ มันน่าทึ่งมาก
เหล่าทหารที่อยู่บริเวณโดยรอบพากันตื่นตะลึง
“ทักษะทางการแพทย์ของแม่ทัพหลิน! ทักษะทางการแพทย์ของแม่ทัพหลินมหัศจรรย์มาก!”
“เหลือเชื่อ! เหลือเชื่อจริงๆ!”
“แม่ทัพหลินโคตรเก่ง!”
เหล่าทหารพากันฮึกเหิม มองไปทางว่านจิ้นซงที่ค่อยๆลืมตา ทุกคนสายตาเปล่งประกายด้วยความดีใจอย่างมาก
“เป็นแบบนี้ไปได้ยังไง?”
ผู้หญิงชุดแดงเบิกตาโพลงกว้าง มองด้วยความมึนงง
แค่ไม่กี่เข็ม ก็ทำให้คนตายฟื้นได้…..
นี่คือฝีมือของเทพเซียนแล้วไหม?
“ที่แท้เข็มเงินไม่กี่เข็มนั้น ไม่ได้เอามาสู้กับผม แต่เอามาใช้กับว่านจิ้นซงโดยเฉพาะ!”นัยต์ตาของเทียนเจียวสูงสุดค่อยๆกลับคืนสู่ความสงบ และเข้าใจทุกอย่างชัดเจนแล้ว
“ไม่ผิด! เข็มแสงนั้นเอามาใช้กับว่านจิ้นซง คุณเป็นคนถือดี มองไม่เห็นหัวคนอื่น มองข้ามทุกอย่าง เวลาเดียวกันคุณก็ชอบโจมตีจิตใจคน กระหน่ำความรู้สึกคน คุณคิดว่าผมต้องการช่วยเขา ถ้าผมพลั้งมือฆ่าเขาแล้ว คุณอยากจะเห็นผมเสียใจที่ทำผิดไป แต่ความเป็นจริงแล้ว ผมแค่ใช้ไม่กี่เข็มช่วยเขาให้รอดพ้นจากมือคุณเท่านั้นเอง! เขาถูกผมฆ่าแล้ว คุณก็จะไม่มีทางสนใจคนตายไปแล้ว เพราะแบบนี้ ผมถึงจะได้ช่วยเขาง่ายๆยังไงล่ะ”หลินหยางพูดอย่างราบเรียบ
เทียนเจียวสูงสุดหลับตาลง เงียบอยู่สักพักหนึ่งถึงได้พูดขึ้นว่า“คุณบอกว่าผมชอบโจมตีจิตใจคน นี่ผมไม่รู้เลยนะว่าคุณถนัดดูคนและเข้าใจจิตใจคนได้ถ่องแท้แบบนี้ หมอเทวดาหลิน คุณเก่งเรื่องคูคนดูความคิดจิตใจคนมากกว่าที่ผมคิดซะอีก”
“ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาคุยเรื่องนี้ เทียนเจียวสูงสุด คุณจะต้องรับผิดชอบกับการตายของทหารเหล่านี้!”หลินหยางพูดอย่างราบเรียบ
“หมอเทวดาหลิน คุณคงไม่คิดว่าการที่เอาเปรียบผมเมื่อกี้นี้ได้ คุณก็จะสามารถต้านทานผมได้หรอกใช่ไหม? ในสายตาของผม คุณก็ไม่ต่างอะไรกับคนพวกนี้เลย! เป็นหมูหมาทั้งนั้น อยากจะฆ่าก็ฆ่าได้ รับผิดชอบเหรอ? อย่างคุณก็คู่ควรเหรอ?”
“เหรอ ? งั้นพวกเราก็มาลองดูกันหน่อยเถอะ”
หลินหยางพยักหน้า พร้อมกับหันไปพูดกับเหล่าทหารว่า”พวกคุณทั้งหมดออกไปจากภูเขานี้ซะ เอาศพของทหารที่ตายลงภูเขาไปด้วย จัดการให้เรียบร้อย รอผมจัดการทางนี้เสร็จค่อยว่ากัน”
“แม่ทัพหลิน แล้วคุณล่ะ?”
เหล่าทหารรีบถามขึ้น
“เดี๋ยวผมจัดการเอง”
“ไม่! แม่ทัพหลิน ผมจะอยู่ต่อสู้กับคุณที่นี่! ผมต้องการแก้แค้นให้พี่น้องที่ตายไป!”
“ใช่ แม่ทัพหลิน พวกเราต้องการแก้แค้นให้พี่น้องที่ตายไป! พวกเราไม่ไป!”
“คนผู้นี้ฆ่าพี่น้องพวกเราตายตั้งมากมาย แม้แต่แม่ทัพเฉินกับแม่ทัพจงก็ยังตายในมือเขา พวกเราจะยอมได้ยังไง?”
“แม่ทัพหลิน ให้พวกเรารบเถอะ!”
“แม่ทัพหลิน!”
เหล่าทหารดวงตาแดงก่ำ สายตาทุกคู่ที่มองมาเต็มไปด้วยความกระหาย
หลินหยางมองหน้าเหล่าทหารทุกคน สูดหายใจเข้าลึกๆพร้อมพูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้งว่า“ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากจะทำตามความประสงค์ของพวกคุณนะ แต่การต่อสู้ที่จะเกิดขึ้นนี้ ไม่ใช่ขอบเขตที่พวกคุณจะเข้ามาแทรกแซงได้ ตอนนี้ผมมีงานลำบากมอบหมายให้พวกคุณ ผมต้องการให้พวกคุณรีบออกไปจากที่นี่ และเอาคนที่อยู่บริเวณโดยรอบออกไปด้วย เพราะการต่อสู้ที่จะเกิดขึ้นนี้ มันจะทารุณอย่างมาก!”
ทุกคนที่ได้ฟังพากันหายใจถี่ยิบ
เมื่อมองสายตาแน่วแน่ของหลินหยาง ทุกคนก็รู้ความตั้งใจของเขา จึงทำได้เพียงพยักหน้าและออกไป
“หมอเทวดาหลิน ผมไม่ได้บอกให้พวกเขาออกไปได้นะ คุณกำลังมองข้ามผมเหรอ?”เทียนเจียวสูงสุดขมวดคิ้วเป็นปม พูดขึ้นอย่างราบเรียบ
หลินหยางได้ยิน แล้วเอียงคอมองเขา พูดว่า“ใช่ แล้วยังไง?”
เทียนเจียวสูงสุดมองหลินหยาง สายตาอึมครึม มองไม่ออกว่าในใจคิดอะไร
ไม่มีคนรู้ว่าตอนนี้เขาคิดอะไรรู้สึกยังไง
โกรธ? เกลียด? หรือว่าเหยียดหยาม?
หรือว่ามีครบทั้งสามความรู้สึก
ถึงยังไงก็ไม่เคยมีใครมายั่วยุและดูถูกเทียนเจียวสูงสุดอย่างนี้มาก่อน!
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเทียนเจียวสูงสุดหลังจากการเสด็จขึ้นสู่สวรรค์ เขาเป็นราวกับเทพผู้ยิ่งใหญ่เป็นอมตะ หมอเทวดาหลินกระจอกงอกง่อยแห่งเมืองเจียงเฉิน ในสายตาของเขาก็คือเป็นมนุษย์ จะยั่วเทพอย่างเขาได้อย่างไร?
“หมอเทวดาหลิน คุณมั่นใจในสายตาของคุณก็คือมั่นใจ แต่ในสายตาของผมคือโง่และถือดี ผมไม่อยากเสียเวลาพูดไร้สาระกับคุณแล้ว! รีบจัดการให้เห็นจุดจบของเรื่องนี้เถอะ”
เทียนเจียวสูงสุดพูดอย่างราบเรียบ เหมือนหมดความอดทนแล้ว เขายกมือขึ้นและกดลง
ตึง!
แรงพลังอันยิ่งใหญ่ตกลงมาจากท้องฟ้า ราวกับว่าภูเขาไท่กำลังกดลงมาจากด้านบน สั่นสะเทือนไปทางหลินหยาง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา
ทำไมขาดๆหายๆ...
อยากอ่านต่อครับ...
ลงวันละ10ตอนไม่ได้เหรคับ 5ตอนมันน้อยไป กว่าจะอ่านจบลืมหมดพอดี...
อ่านสนุกนางเอกค่อนข้างโง่ซื่อบื้อ...
อยากอ่านต่อ...
เขียนดีอ่านสนุกครับ...
D...
ทำไมบางตอนเนื้อหาหายไปหมดเหลืออยู่แค่ไม่ถึง6บรรทัดเลย...
หลินหยาง...ผมอยากบอกว่า คุณมันกระจอก 5555...
บทหาย...