สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2658

“จะลงมือแล้วเหรอ? ทันเวลาพอดี!”

หญิงสาวดึงดาบออกจากเอวพร้อมกับ 'หวด' มองไปรอบ ๆ และพบอ้ายหร่านอยู่ในฝูงชนทันที

อย่างไรเสียความงามของอ้ายหร่านนั้นโดดเด่นเกินไป แม้จะยืนอยู่ท่ามกลางฝูงชนเธอก็โดดเด่นมาก

หญิงสาวไม่กล้ารีรอรีบควบม้าออกไปทันที

เมื่อโจรเหล่านั้นเริ่มลงมือ อีกไม่นานคงเกิดความวุ่นวายขึ้น

เธอแค่เควบม้าตัวคนเดียว หากเกิดเรื่องวุ่นวายขึ้น การพาอ้ายหร่านออกไปคงไม่ง่ายนัก

ดังนั้นต้องรีบฉวยโอกาสนี้รีบพาคนหนีออกไป

แต่เมื่อเธอควบไปหาหลินหยางและคนอื่นๆ

ฟ้าว!

พลังที่หนาแย่งและทรงพลังกวาดไปทั่วทุกทิศทุกทาง

จู่ๆ ม้าขาวที่อยู่ใต้เป้ากางเกงของหญิงสาวก็หยุดร้องราวกับหวาดกลัวและไม่กล้าก้าวไปข้างหน้า

"ไอ้สัตว์พวกนี้! หยุดทำไม เร็วเข้า! รีบพาฉันไปที่นั่น! ไปที่นั่นสิ!"

หญิงสาวเริ่มหงุดหงิด หยิบแส้ขึ้นฟาดม้าใต้หว่างขาอย่างต่อเนื่อง

อย่างไรก็ตาม ไม่เพียงแต่ม้าขาวจะไม่ก้าวไปข้างหน้าเท่านั้น แต่ยังหมุนตัวอยู่กับที่อย่างกระวนกระวาย และจากนั้นมันก็กำลังจะล่าถอยและวิ่งหนีไป

"ไอ้สัตว์เลี้ยงไม่เชื่อง!"

หญิงสาวโกรธมากจึงชักดาบฟันหัวม้าขาด

ทันใดนั้น เลือดก็พุ่งทะลักจนพื้นแดงฉานไปด้วยเลือด

“ไอ้สัตว์สารเลวสมควรตาย!”

หญิงสาวก่นด่า

จากนั้นเดินเท้าต่อไป

แต่ในขณะนั้นเอง เธอหยุดและมองไปข้างหน้าด้วยความประหลาดใจ

ที่ด้านหน้าของกลุ่มศิษย์สำนักชิงเซวียนมีชายร่างสูงใหญ่ราวกับเทพเจ้ายกแขนขึ้น

แขนนั้นถูกแทงด้วยเข็มปรานสีทองสี่เล่ม และในขณะที่เขายกแขนขึ้น แสงสีทองก็พุ่งออกมาจากแขนของเขาเช่นกัน

เขาจ้องมองอย่างเฉยเมยไปที่โจรที่วิ่งเข้ามาหาเขา ด้วยสีหน้าสงบและเฉยเมยที่ฉายชัดออกมาทั่วใบหน้าของเขา

แต่พลังงานที่แขนของเขานั้นแข็งแกร่งมากจนดูเหมือนระเบิดปรมาณูที่กำลังจะระเบิด!

สัตว์ป่าที่ตายแล้วทั้งป่าสั่นสะท้าน

ดอกไม้ พืชพรรณและต้นไม้โดยรอบถูกพัดและแกว่งไกวด้วยพลังงานที่หลั่งออกมาจากแขนนี้ ช่างเต็มไปด้วยแสนยานุภาพ

ดวงอาทิตย์ที่แผดเผาบนท้องฟ้ากลายเป็นแสงสลัวๆ

คนของสำนักชิงเซวียนหยุดและยืนอยู่ข้างหลังหลินหยาง จ้องมองอย่างว่างเปล่า

อ้ายหร่านตกตะลึง ดวงตาในฤดูใบไม้ร่วงของเธอเกร็งแน่น

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน