“เด็กน้อย วิ่งไปทำอะไรที่นั่น? เห็นหุบเขาฉีเฟิงของพวกเรายังขายหน้าไม่พอเหรอ?”
เห็นเสี่ยวชิงจะเข็นรถของฉีสุ่ยเยว่กลับไปที่พัก ฉีจ้งคุนก็ตะคอกขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชาสีหน้าอึมครึม
“พ่อคะ หนูรู้สึกว่าเรื่องนี้ พ่อควรจะฟังอารองนะคะ! ถึงยังไงอารองก็เคยใกล้ชิดกับคุณหลิน คุณหลินเป็นคนยังไง อารองรู้ดีกว่าพ่อแน่นอน”ฉีสุ่ยเยว่ยิ้มพูดขึ้น
“ยังไง? แม้แต่ลูกก็มาถามหาความยุติธรรมให้คนนอกคนนั้นเหรอ? ไอ้คนนั้นมันใช้วิธีไหน? แม้แต่ความคิดของลูกยังได้รับผลกระทบ?”ฉีจ้งคุนเป่าหนวดเบิกตาโพลงกว้างพูดขึ้น
เขารู้จักลูกสาวตัวเองดี ถึงแม้ลูกสาวจะร่างกายอ่อนแรงไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ แต่ความคิดสมองของเธอปราดเปรื่อง คนธรรมดาทั่วไปทำให้เธอสับสนไม่ได้หรอก
“พ่อคะ หนูไม่ได้หาความยุติธรรมหรือพูดแทนคุณหลินทั้งนั้นแหละ คือคุณหลินมีความสามารถจริงๆ หนูแนะนำให้หมู่บ้านฉีเฟิงทำดีกับเขาหน่อยนะคะ บางทีอาจจะเป็นผลดีกับหมู่บ้านก็ได้!”ฉีสุ่ยเยว่พูดขึ้น
“สุ่ยเยว่….เหอะ! พ่อขี้เกียจจะพูดด้วยละ!”
ฉีจ้งคุนสะบัดแขนเสื้อ หมุนตัวออกไปโดยไม่สนใจลูกสาวของตัวเอง
ฉีสุ่ยเยว่ทอดถอนหายใจ พูดว่า“ดูเหมือนว่าความหยิ่งในศักดิ์ศรีของคนดินแดนแห่งความเงียบและความตายจะแข็งแกร่งมาก และพวกเขาไม่สามารถลดความหยิ่งของพวกเขาลงได้เลย แล้วแบบนี้จะเห็นการเติบโตอย่างรวดเร็วของผู้อื่นได้ยังไง?"
เรื่องของผู้เฒ่ารองฉีทำให้สำนักชิงเซวียนผ่อนคลายลงบ้าง
อย่างน้อยตอนนี้ก็ไม่มีคนเอาคนของดินแดนแห่งความเงียบและความตายมาหาเรื่องวุ่นวายกับพวกเขา
แต่มีบางครั้งเรื่องวุ่นวายก็มาหาเอง
ตอนที่คนสำนักชิงเซวียนกำลังเข้าฌานสงบจิตสงบใจ ก็มีเสียงแสบแก้วหูดังมา
“คุณอ้ายหร่าน คิดไม่ถึงว่าคุณอยู่ที่นี่!”
พอได้ยินเสียงนี้ อ้ายหร่านตัวสั่นเทา หันหน้ามองไปทันที
เมื่อเห็นคนตระกูลอวี่จำนวนมากเดินมา และคนที่เป็นหัวหน้าเดินนำขบวนมาก็คือมือเทพเจี่ยนเทาท่านนั้นที่มาตระกูลอวี่ก่อนหน้านี้!
“อ้ายหร่าน! เธอกล้ามากนะ! คิดไม่ถึงว่าจะกล้าหนี! เธอรู้ไหมว่าเธอเจอหายนะใหญ่แล้ว!”
“ตระกูลอวี่ของพวกเราได้รับหมั้นเธอให้กับมือเทพเจี่ยนแล้ว! แต่เธอกลับหนีออกจากบ้าน! ถ้าอาจารย์เซียนเก้าชีวิตของมือเทพเจี่ยนรู้เรื่องนี้เข้า ตระกูลอวี่ของพวกเราจบเห่แน่!”
“เธอใช่คนตระกูลอวี่ไหม? เคยนึกถึงตระกูลอวี่ไหม?”
คนตระกูลอวี่พากันตำหนิอ้ายหร่าน
เวลานี้ ผู้เฒ่าห้าตระกูลอวี่เลยเดินมา สายตาเย็นชาจ้องอ้ายหร่าน พูดว่า“เด็กน้อย! รีบกลับกับฉัน! วันนี้เธอต้องแต่งงานกับมือเทพเจี่ยน!”
พูดจบ เขาก็เดินมาคว้ามืออ้ายหร่าน
“ช้าก่อน!”
ผู้นำสำนักชิงเซวียนลุกขึ้นทันที
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา
ทำไมขาดๆหายๆ...
อยากอ่านต่อครับ...
ลงวันละ10ตอนไม่ได้เหรคับ 5ตอนมันน้อยไป กว่าจะอ่านจบลืมหมดพอดี...
อ่านสนุกนางเอกค่อนข้างโง่ซื่อบื้อ...
อยากอ่านต่อ...
เขียนดีอ่านสนุกครับ...
D...
ทำไมบางตอนเนื้อหาหายไปหมดเหลืออยู่แค่ไม่ถึง6บรรทัดเลย...
หลินหยาง...ผมอยากบอกว่า คุณมันกระจอก 5555...
บทหาย...