สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2669

ไร้ยางอาย!”

“หุบเขาจ้งหลงกู่ !พวกคุณอยากจะฆ่าคุณหนูพวกเราก็พูดมาตรงๆ มาพูดจาอ้อมค้อม เสแสร้งอยู่ที่นี่เพื่อ?”

“คุณหนูของเรานั่งรถเข็นมานานหลายปี ไม่สามารถขยับเคลื่อนไหวได้ เธอจะรับแรงมือของคุณได้ยังไง? คุณอยากเอาชีวิตเธอชัดๆเลย!”

“หลาวหว่าน! คุณไม่รู้สึกว่าน่ารังเกียจเหรอ?”

คนของหมู่บ้านฉีเฟิงเดือดดาล ทยอยตำหนิด่าทอ

คนที่อยู่บริเวณโดยรอบก็ขมวดคิ้วเป็นปม สีหน้าแปลกใจและไม่พอใจ

ใช้อำนาจรังแกคนชัดๆ

แต่ฝ่ายตรงข้ามคือหมู่บ้านจ้งหลงกู่ เป็นอัจฉริยะ พวกเขาจะกล้ายั่วยุได้ยังไง?

“ทั้งสองท่าน สิ่งที่พวกคุณขอมันมากเกินไป ผมว่าหมู่บ้านฉีเฟิงของพวกเราไม่สามารถตกลงทำแบบนี้ได้หรอก!”

ฉีจ้งคุนเดินมาข้างหน้า พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“เพราะฉะนั้นจะบอกว่าเรื่องที่ฉีสุ่ยเยว่ดูถูกฉัน พวกคุณไม่คิดจะมีคำอธิบายให้เลย?”หลาวหว่านกัดฟันพูดขึ้น

“ไม่มีหลักฐาน โจมตีใส่ร้ายคนอื่นเหรอ? คุณบอกว่าลูกสาวผมดูถูกคุณ? เอาหลักฐานมาสิ ถ้าไม่มี ก็อย่ามาวุ่นวายที่นี่! หมู่บ้านฉีเฟิงของพวกเราไม่ใช่จะมากลั่นแกล้งได้ง่ายๆ!”ฉีจ้งคุนตะคอกขึ้น

คนตระกูลฉีทั้งสองฝั่งทยอยเดินมาข้างหน้าจ้องสองพี่น้องด้วยสายตาเย็นชา

แต่ชัดเจนว่าหลาวยิงมีการเตรียมตัวมาแล้ว

ตอนที่คนของหมู่บ้านฉีเฟิงจะกดดัน จู่ๆด้านหลังของเขาก็มีสี่เงาร่างมาปรากฏตัว

ทั้งสี่คนปล่อยลมหายใจออกมาพร้อมกัน และในทันใดนั้น พลังออร่าที่แข็งแกร่ง เอาแต่ใจและไม่มีใครเทียบได้ก็เข้ามาปราบปรามฝูงชนของหมู่บ้านฉีเฟิง

ชั่วพริบตาเดียว ยอดฝีมือของหมู่บ้านฉีเฟิงก็ล้มลง

เผชิญหน้ากับพลังที่น่ากลัวแบบนี้ พวกเขาพบว่าตัวเองเหมือนกับมดไร แวบเดียวก็ศิโรราบ ไร้ซึ่งเรี่ยวแรงจะต้านทาน

“อารักขามังกรทั้งสี่?”

ฉีจ้งคุนมองทั้งสี่คน สีหน้าเปลี่ยนทันที

“อะไรนะ? พวกเขาคือยอดฝีมือที่แกร่งมากในหมู่บ้านจ้งหลงกู่นอกเหนือจากเจ้าหุบเขาใช่ไหม?”

“การแข่งขันครั้งนี้ แม้แต่พวกเขาหมู่บ้านจ้งหลงกู่ก็ส่งมาเหรอ?”

คนบริเวณโดยรอบพูดด้วยความตื่นตะลึง

เมื่อเผชิญหน้ากับยอดฝีมือทั้งสี่ ยอดฝีมือของหมู่บ้านฉีเฟิงเอาเปรียบไม่ได้เลยแม้แต่น้อย

บวกกับหลาวยิงผู้เป็นอัจฉริยะ หมู่บ้านฉีเฟิงถูกโจมตีแล้ว

แต่ฉีจ้งคุนไม่ยอมละความพยายาม

ถึงยังไงนี่ก็เป็นลูกสาวของเขา! เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของเขา จะทนมองดูลูกสาวของตัวเองถูกคนอื่นทรมานต่อหน้าต่อตาได้ยังไง?

ตอนที่ฉีจ้งคุนจะแสดงท่าที จู่ๆฉีสุ่ยเยว่ก็พูดขึ้นว่า

“ได้ ฉันจะยอมรับฝ่ามือของเธอ!”

“ว้าว!”

ทั้งหมดพากันตื่นตะลึง

สายตาจำนวนมากจ้องมองไปทางหญิงสาวที่นั่งอยู่บนรถเข็น

อ้ายหร่านที่รีบร้อนมาได้ยินเข้า เดิมทีที่หน้าซีดเผือดอยู่แล้วยิ่งไร้เลือดฝาดมากขึ้น

“เด็กน้อย! บ้าไปแล้วเหรอ? รนหาที่ตายรึไง?”ผู้เฒ่ารองฉีเดินมาพูดขึ้น

“ยัยเด็กดื้อ รีบกลับไปซะ ที่นี่พ่อจะจัดการเอง! ลูกไม่ต้องห่วง! มาพาคุณหนูกลับไปพักผ่อนเดี๋ยวนี้!”ฉีจ้งคุนพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

แต่ฉีสุ่ยเยว่กลับส่ายหน้า พูดอย่างราบเรียบว่า“พ่อคะ อารองคะ เรื่องนี้ พวกท่านจัดการไม่ได้หรอกค่ะ เดี๋ยวหนูจัดการเองค่ะ หนูไม่อยากทำร้ายตระกูลฉี”

“เด็กน้อย อย่าเป็นกังวลใจเลย พ่อไม่มีทางให้พวกมันสมหวังหรอก พ่อไม่เชื่อว่าหมู่บ้านจ้งหลงกู่ที่บ้าคลั่งนี้จะกล้าทำลายหมู่บ้านฉีเฟิงหรอกนะ!”ฉีจ้งคุนพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

ผู้เฒ่ารองก็พยักหน้าน้อยๆ

แต่เวลานี้ ฉีสุ่ยเยว่พูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้งว่า“พ่อคะ อารองคะ พวกท่านยังสัมผัสไม่ได้ถึงความรุนแรงเรื่องนี้เหรอคะ? ถ้าหมู่บ้านของเราต่อกรกับพวกเขาจริงๆ พวกเขาจะต้องทำลายหมู่บ้านเราแน่นอนค่ะ!”

“อะไรนะ?”

ทั้งสองคนตื่นตะลึง

ยอดฝีมือของตระกูลฉีที่อยู่ด้านหลังก็ตื่นตะลึง

“สุ่ยเย่ว ทำไมหนูพูดแบบนี้?”ผู้เฒ่ารองฉีรู้สึกถึงความผิดปกติเลยรีบถาม

ฉีสุ่ยเยว่มองสี่คนที่อยู่ทางด้านนั้น พูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้งว่า“อารอง มองสี่คนนั้นดีๆสิคะ!”

ผู้เฒ่ารองฉีมองไป ตอนแรกยังสัมผัสไม่ได้ถึงความผิดปกติ แต่หลังจากนั้นชั่วขณะ สีหน้าเขาก็เปลี่ยน เข้าใจอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ทันที คนทั้งคนเหมือนฟ้าผ่ายืนนิ่งอึ้งอยู่กับที่

“ผู้เฒ่ารอง เป็นอะไร?”

เมื่อเห็นผู้เฒ่ารองมีท่าทางแบบนั้น ฉีจ้งคุนรู้สึกผิดปกติเลยรีบถามขึ้น

“พี่ใหญ่ ดูอย่างนี้แล้วสุ่ยเยว่รอบคอบมาก เธอดูออกถึงปัญหาหลัก แต่พวกเรากลับไร้เดียงสาคิดว่าหลาวยิงมาหาเรื่องสุ่ยเยว่เฉยๆ เห้อ ดูอย่างนี้หมู่บ้านฉีเฟิงของพวกเราลำบากละ”

ผู้เฒ่ารองทอดถอนใจออกมายาวเหยียด นัยน์ตาเต็มไปด้วยความจนปัญญา

“พูดไร้สาระอะไร? สรุปว่าเกิดอะไรขึ้น?”ฉีจ้งคุนรุดหน้าเดินมาถาม

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน