ครั้งนี้ฉีสุ่ยเยว่เองก็ยากที่จะเข้าใจได้แล้ว
เห็นสายตาที่จริงจังมากของหลินหยาง เดิมทีก็ไม่เหมือนล้อเล่นเลยสักนิด
หลินหยางคิดจะทำอะไรกันแน่?
ฉีสุ่ยเยว่อ้าปาก เปิดปากพูดว่า “คุณหลิน ถ้าว่าฉันไม่ได้เป็นอัมพาต ก่อนที่จะถูกพิษ ประมือกับเหราอิง ก็อาจจะชนะ แต่ตอนนี้... แม้แต่ความสามารถโต้กลับไปฉันก็ยังไม่มี คุณว่าฉันจะชนะเขาได้ยังไง?”
ตอนนี้แม้แต่ฉีสุ่ยเยว่ก็ยังคิดว่าสมองของหลินหยางอาจจะเกิดปัญหาขึ้นมาแล้ว
คนพิการคนหนึ่งที่ไม่ต่างอะไรกับเนื้อบนเขียง
เนื้อชิ้นหนึ่งจะเอาชนะมีดหั่นผักได้ยังไง?
หลินหยางยิ้ม “แค่แบบนี้ก็พอแล้ว”
“ฮะ?”
ฉีสุ่ยเยว่งุนงง
หลินหยางหยิบยากลอนเม็ดหนึ่งออกมาจากบนร่างกาย ยัดเข้าไปในปากเล็กๆของฉีสุ่ยเยว่
“อึก... นี่คือ... อะไร?”
ฉีสุ่ยเยว่ไม่ทันได้ปัดป้อง กลืนลงไปโดยจิตใต้สำนึก
แต่เธอก็เข้าใจอะไรได้อย่างรวดเร็ว เบิกตาโตถามว่า “คุณหลิน หรือนี่คือยาที่จะช่วยรักษาอาการอัมพาตของฉัน?”
เธอเคยได้ยินมาว่า หลินหยางมีวิธีรักษาอาการอัมพาตของเธอให้หายดีได้ เพียงแต่เพราะความโลภของผู้เฒ่ารองฉีทำให้เรื่องราวไม่เป็นตามนั้น
ตอนนี้หลินหยางพลันป้อนยาให้เธอ และต้องการให้เธอสู้กับเหราอิง แน่นอนว่าเธอก็ต้องคิดไปในทางด้านนี้
แต่ทว่าหลินหยางกลับสายหัว “ไม่ใช่”
ฉีสุ่ยเยว่ตะลึง รีบร้อนปิดตา
พบว่าภายในร่างกายตนเองไม่มีการเปลี่ยนแปลงใดๆ ยาเม็ดนั้นที่หลินหยางให้ ราวกับเพียงกระตุ้นกระดูกและเลือดของเธอ เดิมทีก็ไม่ได้มีผลลัพธ์ดีๆที่เห็นได้ชัดเกิดขึ้นมา!
“คุณหลิน คุณต้องการให้ฉันทำอะไรกันแน่?” ฉีสุ่ยเยว่คิดไม่ออกจริงๆ ถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย เอ่ยปากถาม
“ผมแค่อยากให้คุณสู้กับเหราอิง!” หลินหยางตอบ
ฉีสุ่ยเยว่มองเขาเงียบๆ เนิ่นนาน บนใบหน้าก็ปรากฏรอยยิ้มไม่สะทกสะท้าน
“ได้! ถ้าแบบนั้น ฉันก็จะทำตามที่คุณหลินบอกดู!”
พูดจบ ฉีสุ่ยเยว่ก็มองไปยังเหราอิง “เหราอิง คุณกล้าสู้กับฉันสักตั้งไหม?”
“จะไม่กล้าได้ยังไง แต่ว่านะคุณหนูฉี คุณแน่ใจว่าจะทำแบบนี้ใช่ไหม?” เหราอิงยิ้มเย็น
“แน่นอน”
“งั้นก็ดี ในเมื่อนี่เป็นการตัดสินใจของคุณ งั้นผมเองก็จะไม่เกรงใจแล้ว คุณวางใจได้ ผมเพียงแค่ดึงความสามารถของคุณออกมาทิ้ง ทำให้คุณนอนเป็นผัก ไม่ทำร้ายถึงชีวิตคุณแน่นอน!” เหราอิงพูดราบเรียบ หลังจากนั้นมือไพล่หลังพุ่งไปข้างหน้า
คนรอบข้างเบิกตาอ้าปากค้าง มองการต่อสู้ที่พิกลนี้
สาวน้อยที่มีอาการอัมพาตคนหนึ่งไปท้าเจ็ดอัจฉริยะ?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา
ทำไมขาดๆหายๆ...
อยากอ่านต่อครับ...
ลงวันละ10ตอนไม่ได้เหรคับ 5ตอนมันน้อยไป กว่าจะอ่านจบลืมหมดพอดี...
อ่านสนุกนางเอกค่อนข้างโง่ซื่อบื้อ...
อยากอ่านต่อ...
เขียนดีอ่านสนุกครับ...
D...
ทำไมบางตอนเนื้อหาหายไปหมดเหลืออยู่แค่ไม่ถึง6บรรทัดเลย...
หลินหยาง...ผมอยากบอกว่า คุณมันกระจอก 5555...
บทหาย...