สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2684

"อัจฉริยะ?"

หลินหยางยิ้มด้วยสีหน้าหยอกล้อและเข้าใจได้ยากว่ากำลังคิดอะไร

"ผมว่าอัจฉริยะที่พูดๆ กันก็เป็นเพียงชื่อที่พวกคุณตั้งขึ้นมาเท่านั้น บนโลกนี้มาหลายสิ่งที่ต้องออกค้นหา เพียงแค่ชื่อปลอมๆ ที่แต่งขึ้นมา ทำไมพวกคุณต้องให้ความสำคัญด้วย?"

"ทำไม? คุณกำลังสั่งสอนผมอย่างนั้นเหรอ?" หลาวยิงถาม

"ผมกำลังแนะนำสั่งสอนคุณอยู่"

"สั่งสอน? คุณมีสิทธิ์อะไร?"

หลาวยิงหัวเราะอย่างไม่แยแส "คุณดูฝ่ามือของตัวเองเสียก่อน คุณถูกพิษกว่าเจ็ดพันสี่ร้อยชนิดของผมเข้าแล้ว พิษร้ายแรงเหล่านี้ล้วนเป็นสิ่งที่บรรพบุรุษของหุบเขาจ้งหลงกู่ของเราคิดค้นขึ้นมา และแต่ละชนิดก็เป็นพิษที่แปลกประหลาดน่าทึ่งและกำจัดได้ยากมาก ตอนนี้คุณลองดูแขน หน้าท้อง หน้าอกและลำคอของคุณ...มันมีการเปลี่ยนแปลงไปใช่ไหม? แต่ไม่ต้องกังวลไป! ประเดี๋ยวพิษเหล่านี้จะปะทุขึ้นพร้อมกันและหลังจากที่มันปะทุขึ้นแล้ว คุณจะค่อยๆ ตายลงอย่างช้าๆ โดยไม่เจ็บปวดแต่อย่างใด! เดิมทีผมคิดจะทรมานคุณให้สาแก่ใจ แต่มดตัวเล็กๆ อย่างคุณ หากผมเสียเวลาด้วยมากไปจะไม่ได้ประโยชน์อะไร ฉะนั้นผมจึงเลือกที่จะกำจัดคุณซะตอนนี้เลย"

"แบบนี้ผมต้องขอบคุณอย่างนั้นเหรอ?"

"ฮ่าๆ ไม่จำเป็น คุณรีบมอบไข่มุกผ่านด่านให้ผมเร็วเข้าเถอะ ผมจะได้ไม่ต้องเหนื่อยไปหยิบมาเอง" หลาวยิงกล่าว

หลินหยางไม่พูดอะไรและมองไปที่แขนทั้งสองข้าง

เป็นไปอย่างที่คิดไว้ สารพิษได้กำลังคืบคลานใบตามแขนทั้งสองข้าง ตอนนี้ได้ปรากฏเส้นสีดำจำนวนมากขึ้นที่แขนของเขาและเส้นสีดำเหล่านี้กำลังแพร่กระจายไปยังไหล่ของ Lin Yang ด้วยความเร็วที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า

จากการเคลื่อนไหวแบบนี้ คาดว่าภายในยี่สิบวินาที ร่างกายทั้งหมดของหลินหยางจะถูกปกคลุมโดยสารพิษ

ในเวลานั้น แม้แต่เทวดาที่ไหนก็ไม่สามารถช่วยชีวิตได้

สีหน้าของจางฉีและฉู่ชิวที่อยู่ด้านหลังเปลี่ยนไปอย่างมาก

ทุกคนทั้งหมดก้าวไปข้างหน้าพร้อมที่จะโจมตีหลาวยิงอย่างไม่ลังเล

รอยยิ้มของหลาวยิงแข็งทื่อพร้อมกับขมวดคิ้วมองไปที่ฉู่ชิว "ฉู่ชิว คุณคิดจะทำอะไร?"

ฉู่ชิวมีตำแหน่งต่ำกว่าหลาวยิงและเขาเป็นถึงว่าที่อัจฉริยะ ทำให้หลาวยิงรู้จักเขาและรู้ดีว่าเขามีความสามารถที่ไม่ธรรมดา

รวมทั้งฉู่ชิวยังมีผู้ช่วยข้างกายอีกจำนวนมาก ทำให้เขารู้สึกกดดันอย่างมาก

"อัจฉริยะหลาว มอบยาถอนพิษออกมาเดี๋ยวนี้!" ฉู่ชิวกล่าวอย่างเคร่งขรึม

พวกเขาล้วนต่างกินยาพิษที่หลินหยางทำขึ้นมาเฉพาะและไม่อาจกำจัดได้ หากหลินหยางตายไป พวกเขาเองก็อาจไม่รอด

สีหน้าของหลาวยิงเคร่งขรึมพร้อมกับแสดงท่าทีประหลาดใจ

เขาไม่รู้ว่าพวกเขาเหล่านี้มีความสัมพันธ์เกี่ยวข้องอะไรกับหลินหยาง ทำไมพวกเขาต้องช่วยหลินหยางด้วย

"ฉู่ชิว ผมแนะนำให้พวกคุณรีบไสหัวไปซะ ที่นี่ไม่มีเรื่องของพวกคุณ หากพวกคุณคิดจะมีปัญหากับผม ระวังพวกคุณจะถูกกำจัดไปพร้อมกัน!" หลาวยิงกล่าวอย่างเยือกเย็น

ทว่าคำพูดนี้กลับไม่ได้ทำให้ฉู่ชิวและคนอื่นๆ รู้สึกหวาดกลัวแม้แต่นิดเดียว

ทุกคนไม่พูดอะไร ทว่าแววตาของพวกเขากลับเยือกเย็นและต่างเข้าไปล้อมหลาวยิงเอาไว้

"สารเลว! พวกคุณเป็นใครกัน! กล้าที่จะเป็นศัตรูกับผมอย่างนั้นเหรอ? คิดว่าผมฆ่าพวกคุณไม่ได้อย่างนั้นเหรอ?"

หลาวยิงโกรธมากและตะโกนออกไป ขณะเดียวกันก็กระตุ้นพลังปราณเพื่อเตรียมลงมือ

สีหน้าของเขาเคร่งเครียดและรู้สึกกดดันอย่างมาก

หากไม่มีฉู่ชิว มีเพียงแค่จางฉีและคนเหล่านี้ก็คงไม่ทำให้เขาต้องกังวลอะไร

แต่เมื่อมีว่าที่อัจฉริยะอย่างเขาเข้ามาร่วมการต่อสู้ ทำให้เขาไม่มีความมั่นใจว่าจะสามารถรับมือกับคนเหล่านี้ได้

และหากถูกคนเหล่านี้ตามไม่เลิกราก็อาจไม่มีเวลาไปหาทางออก เวลาของการแข่งขันรอบแรกก็เหลือไม่มากแล้ว หากต้องต่อสู้กันจริง เกรงว่าคงไม่เป็นการดีแน่....

หลาวยิงไม่อยากต่อสู้เลย

ทว่าตอนนี้ดูเหมือนจะไม่มีหนทางอื่น

ทั้งสองฝ่ายตั้งท่าโจมตี

การต่อสู้ครั้งใหญ่กำลังจะเริ่มขึ้น

แต่ขณะนี้เอง หลินหยางก็เอ่ยปากขึ้นมา "ฉู่ชิว จางฉี พวกคุณถอยไปซะ ผมจะจัดการเขาเอง"

"อะไรนะ?"

ฉู่ชิว จางฉีและคนอื่นๆ ต่างตกตะลึง

หลาวยิงเองก็ตกตะลึงและหัวเราะออกมา "โง่ชะมัด คุณยังไม่รู้สภาพของตัวเองอีกเหรอ? คุณคิดจะต่อสู้กับผม? คุณมีสิทธิ์อะไร? เอาชีวิตตัวเองให้รอดก่อนเถอะ!"

"ผมคิดว่าชีวิตของผมไม่มีทางได้รับอันตรายจากการข่มขู่ใดๆ!"

หลินหยางกล่าวพร้อมกับยกมือขึ้นกำหมัดแน่น

แกร่ก!

เหมือนเสียงเนื้อถูกเฉือน

จากนั้นสิ่งที่ทำให้ทุกคนตกตะลึงก็ปรากฏขึ้น

จากนั้นก็เห็นของเหลวสีดำไหลออกมาจากหมัดของหลินหยางจำนวนมาก

สิ่งเหล่านี้...ล้วนเป็นพิษที่หลาวยิงมอบให้กับหลินหยาง!

"อะไรกัน?"

หลาวยิงเบิกตากว้างและอ้าปากค้าง

ฉู่ชิว จางฉีและคนอื่นๆ ต่างสูดหายใจเข้าและเหมือนวิญญาณได้หลุดจากร่างไป

นี่คือการขับพิษ!

แต่พิษเหล่านี้ล้วนเป็นพิษที่หุบเขาจ้งหลงกู่คิดค้นขึ้นมา! ซึ่งมีกว่าเจ็ดพันชนิด หลินหยางขับพิษออกมาในระยะเวลาอันสั้นเช่นนี้ได้ยังไง?

"ไม่มีทาง! ไม่มีทางเป็นไปได้!"

หลาวยิงเบิกตากว้างและบ่นพึมพำ

จากนั้นก็เห็นพิษที่กำหมัดของหลินหยางไหลออกมามากขึ้นเรื่อยๆ

ไม่นานบริเวณพื้นที่เขายืนก็เปลี่ยนเป็นสีดำซึ่งคล้ายกับเลือด

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน