คำสองคำง่ายๆ นั้นเหมือนเข็มที่ทิ่มแทงหัวใจของหลาวยิงอย่างรุนแรง
ฉู่ชิวและคนอื่น ๆ ก็ตกตะลึงราวกับว่าพวกเขาถูกฟ้าผ่า
ผู้คนที่อยู่นอกเขาวงกต มองดูเหตุการณ์ข้างในอย่างอธิบายไม่ถูก โดยไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นข้างในนั้น
อย่างไรเสีย ในเขาวงกตจะเก็บเสียงทั้งภายในและภายนอก ทำให้พวกเขาไม่ได้ยินสิ่งที่คนด้านในพูด มีเพียงบางคนเท่านั้นที่เดาได้อย่างคลุมเครือผ่านการอ่านปากพวกเขา
สถานการณ์กลับตารปัตร ทุกคนจ้องมองที่เขาวงกตอย่างตั้งใจ ไม่กล้าแม้แต่จะหายใจ
กระทั่งมีคนมากระซิบว่า
“เหลือเวลาอีก 10 นาที เขาวงกตรอบแรกจะจบลงแล้ว”
เมื่อคำพูดเหล่านี้จบลง หลายคนก็ตกใจ
“จะครบ 10 นาทีแล้วเหรอ”
“มันจบแล้ว คนพวกนี้ไม่สามารถผ่านด่านไปได้”
"เขาวงกตมีการเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา และทางออกก็เปลี่ยนแปลงตลอดเวลา แค่เวลา 10 นาทีไม่เพียงพอหรอก แม้ว่าพวกเขาจะหาทางออกในตอนนี้ พวกเขาก็จะไม่สามารถผ่านด่านนี้ไปได้อย่างราบรื่น"
"คิดไม่ถึงว่าการแข่งขันในรอบแรกของการแข่งขันอวี่เจวี๋ยจะดุเดือดถึงขนาดที่อัจฉริยะหลาวยิง ยังต้องตกรอบ"
"การแข่งขันอวี่เจวี๋ยช่าง...ดุเดือดจริงๆ"
ผู้คนกำลังโต้เถียงกัน
สีหน้าของคนจากหุบเขาจ้งหลงกู่เคร่งเครียดจนดูไม่ได้
ถ้าหลาวยิงตกรอบแรก ศักดิ์ศรีของหุบเขาจ้งหลงกู่อาจจะหายไปก็ได้
จะต้องไม่เป็นเช่นนั้น
"ต้องใช้แล้วล่ะ"
ผู้นำหุบเขาจ้งหลงกู่หายใจเข้าลึก ๆ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น
ในตอนนี้ หลาวยิงก็ตัดสินใจเช่นกัน
เขาได้สติกลับคืนมาอีกครั้ง มองดูเวลา และมองออกไปข้างนอกเขาวงกต พอดีกับที่ได้สบสายตาเข้ากับ ผู้นำหุบเขาจ้งหลงกู่
ผู้นำหุบเขาจ้งหลงกู่พยักหน้าเบาๆ และการแสดงออกของหลาวยิงก็มุ่งมั่นขึ้นทันที
"ข้าไม่คิดว่าเจ้าซึ่งเป็นคนนอกดินแดนจะรู้จักวิชาเข็มเสินตงเทียนหลง! ข้ายอมรับ ทักษะทางการแพทย์ของเจ้ายอดเยี่ยมมากและพละกำลังของเจ้าก็แข็งแกร่งมาก เจ้ามีพลังของหยิงเจี๋ยแน่นอน! ไม่เลว! ไม่เลว.. "หลาวยิงพยักหน้าซ้ำๆ แต่ดวงตาของเขาค่อยๆ เปลี่ยนเป็นสีแดงเลือดอย่างช้าๆ
หลินหยางขมวดคิ้วและพูดด้วยน้ำเสียงที่มุ่งมั่น: "อัจฉริยะหลาวยิง ถ้าเจ้ายอมรับความพ่ายแพ้ตอนนี้ ข้ารับรองได้ว่าเจ้าจะปลอดภัย! ถ้าเจ้ายังคงต่อต้านต่อไป ไม่มีใครบอกได้แน่นอนว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป!"
"เฮ้ เจ้าพูดถูก ไม่มีใครบอกได้แน่นอนว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป แต่เธออาจไม่รู้ว่าฉันไม่แพ้ และฉันก็แพ้ไม่ได้!
หลังจากพูดจบหลาวยิงก็ดึงเข็มสีดำสนิทออกมาจากเอวของเขาและแทงอย่างรุนแรงที่กลางศรีษะของเขา
"อ๊าก!!"
เขาคำรามด้วยความเจ็บปวด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา
ทำไมขาดๆหายๆ...
อยากอ่านต่อครับ...
ลงวันละ10ตอนไม่ได้เหรคับ 5ตอนมันน้อยไป กว่าจะอ่านจบลืมหมดพอดี...
อ่านสนุกนางเอกค่อนข้างโง่ซื่อบื้อ...
อยากอ่านต่อ...
เขียนดีอ่านสนุกครับ...
D...
ทำไมบางตอนเนื้อหาหายไปหมดเหลืออยู่แค่ไม่ถึง6บรรทัดเลย...
หลินหยาง...ผมอยากบอกว่า คุณมันกระจอก 5555...
บทหาย...