ในขณะนี้ไม่ว่าจะอยู่ในหรือนอกเขาวงกต ทุกอย่างเงียบสนิท
ลูกตาของทุกคนเบิกกว้างราวกับจะหลุดออกมาจากเบ้าตา
ใครจะไปคิดว่าคนจากนอกดินแดนคนนี้สามารถรับหนามมังกรจ้งหลงไว้ได้!
"เป็นไปไม่ได้! เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน!!"
“นั่นคืออาวุธวิเศษของหุบเขาจ้งหลงกู่! เจ้าเด็กนี่จับมันไว้ได้ยังไง?”
อารักขามังกรทั้งสี่แห่งหุบเขาจ้งหลงกู่เแทบล้มทั้งยืน และสาวกคนอื่น ๆ ยังคงตกตะลึงและไม่สามารถหลุดพ้นได้
ผู้นำหุบเขาจ้งหลงกู่หลับตาและนิ่งเงียบเป็นเวลานาน
"คิดไม่ถึงว่าสมบัติของเจ้าแห่งสำนักในหุบเขาจ้งหลงกู่อันยิ่งใหญ่ ก็ไม่เท่าไหร่นี่ แต่นี่ทำให้เราประเมินมันสูงไปจริงๆ" สมาชิกคนหนึ่งของตระกูลเจ้าแห่งสำนักลดศีรษะลงและเยาะเย้ย
"หุบเขาจ้งหลงกู่ยังไม่ได้รับการเลื่อนตำแหน่งให้เป็นตระกูลเจ้าแห่งสำนัก เหตุผลก็คือหนามมังกรจ้งหลงไม่ใช่อาวุธศักดิ์สิทธิ์ที่แท้จริง ชาวหุบเขาจ้งหลงกู่ ของพวกเขาโอ้อวดเกินไป โอ้อวดว่าหนามมังกรจ้งหลงนั้นทรงพลังเพียงใด เมื่อมองดูตอนนี้สิ มันก็แค่นั้นแหละ!"
“ที่จริงมันก็ไม่ได้แข็วแกร่งเท่าไหร่นะ”
"ช่างน่าผิดหวังเสียนี่กระไร"
หลายคนก็เริ่มเยาะเย้ย
ในความเห็นของพวกเขา หลินหยางจับมันได้ ไม่ใช่เพราะหลินหยางแข็งแกร่งเกินไป แต่เพราหนามมังกรจ้งหลงมีพลังน้อยกว่าที่ผู้คนจินตนาการไว้มาก
ท้ายที่สุด ข้อมูลส่วนใหญ่เกี่ยวกับหนามมังกรจ้งหลง ก็มาจากข่าวลือ
ไม่เคยมีใครเห็นว่าสิ่งนี้ทรงพลังเพียงใด
อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่รู้ว่าพลังของหนามมังกรจ้งหลงเทียบได้กับระเบิดนิวเคลียร์ ถ้าหลินหยางไม่ใช้พลังงานชีวิตของเขาและต่อต้านด้วยพลังของพลังแห่งสวรรค์และเลือดของเขารวมกับพลัง เขาคงไม่สามารถรับมันไว้ได้
แน่นอน สิ่งที่สำคัญที่สุดคือหลาวยิงไม่ได้ปลดปล่อยพลังทั้งหมดของหนามมังกรจ้งหลง
ท้ายที่สุดหลาวยิงก็ได้รับบาดเจ็บเช่นกัน และด้วยเข็มเงินที่หลินหยางใช้ปิดช่องพลังงานของเขา เขาทำได้เพียงใช้วิธีสังเวยเลือดเพื่อเปิดใช้งานหนามมังกรจ้งหลง
และความแข็งแกร่งก็อยู่ที่พลังเพียงหนึ่งในสิบของหนามมังกรจ้งหลงเท่านั้น
แต่แม้แต่หนึ่งในสิบก็เพียงพอที่จะทำให้ผู้คนตกใจไดแล้ว
หลินหยางไม่รู้มีความรู้สึกที่แขนของเขาอีกต่อไป
ทันใดนั้นผิวหนังบนแขนทั้งสองข้างก็แตกเป็นเสี่ยงๆ แม้แต่กระดูกก็หักกรอบ ไม่เพียงแค่นั้น อวัยวะภายใน กระดูก หลอดเลือด และเส้นหลังปรานก็แตกเป็นเสี่ยง ๆ
หากไม่ใช่เพราะร่างกายของหลินหยางแข็งแกร่งพอที่จะได้รับการปกป้องจากพลังแห่งสวรรค์ ผลของแรงปะทะที่แข็งแกร่งเช่นนี้จะต้องถูกทุบเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย
แม้ว่าหลินหยางจะเป็นเพียงครึ่งสวรรค์ในขณะนี้ แต่เขายังไม่ประสบความสำเร็จในการขึ้นสู่สวรรค์เพื่อเป็นเทพเจา้ แต่ต้องรู้ก่อนว่าพลังในการการขึ้นสู่สวรรค์นี้เทียบเท่ากับพลังแห่งเทพเจ้า
แต่มันสามารถจับได้เพียงหนึ่งในสิบของพลังหนามมังกรจ้งหลงเท่านั้น...
น่ากลัวมาก!
หลินหยาง หอบหายใจ เนื้อบนใบหน้าของเขาถูกเปิดออก และเลือดไหลซึมออกมา ทำให้เขาดูน่าเกลียดมาก
แต่โชคดีที่สุดท้ายก็ยื้อไว้ได้
หลินหยางหายใจหอบด้วยความยากลำบาก จ้องมองไปยังคู่ต่อสู้ที่มีหนามมังกรจ้งหลงอยู่ข้างหน้าเขา ปล่อยเสียงคำรามต่ำ และเตะหลาวยิงอย่างแรงที่ท้อง
หลาวยิงซึ่งยังคงตกใจอยู่จึงไม่มีเวลาตอบสนอง
พลัก!
ท้องของเขาถูกกระแทก และเขาก็กระเด็นออกไปอย่างรุนแรง ตกลงบนพื้นอย่างแรงและกลิ้งไปมาสองสามครั้งก่อนที่จะหยุด
จางฉี ฉู่ชิวและคนอื่น ๆ รีบเข้ามาและจับหลาวยิงลง
ในความเป็นจริง หลาวยิงในขณะนี้ไม่มีความสามารถในการต้านทานไว้ได้
เมื่อเส้นลมปราณถูกปิดผนึก หลางยิงต้องทำการสังเวยเลือดด้วยพลังทั้งหมดที่มีก่อนที่จะใช้พลังจากหนามมังกรจ้งหลงออกไป
แต่ตอนนี้แม้แต่หนามมังกรจ้งหลงก็ไม่สามารถฆ่าหลินหยาง ได้ หัวใจของเขาเต็มไปด้วยความละอายใจ ดวงตาไร้ชีวิตชีวา เขานอนอยู่บนพื้นปล่อยให้ ฉู่ชิว และคนอื่น ๆ จัดการเขา
เมื่อเห็นฉากนี้ ทุกคนรู้ว่า หลาวยิงพ่ายแพ้แล้ว!
ความพ่ายแพ้เป็นไปอย่างเละเทะและเป็นเรื่องที่น่าสยดสยอง
และความพ่ายแพ้ครั้งนี้ก็หมายความว่าเขาไม่มีโอกาสในการเป็นอัจฉริยะอีก หลินหยางจะมาแทนที่เขาและกลายเป็นอัจฉริยะคนใหม่!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา
ทำไมขาดๆหายๆ...
อยากอ่านต่อครับ...
ลงวันละ10ตอนไม่ได้เหรคับ 5ตอนมันน้อยไป กว่าจะอ่านจบลืมหมดพอดี...
อ่านสนุกนางเอกค่อนข้างโง่ซื่อบื้อ...
อยากอ่านต่อ...
เขียนดีอ่านสนุกครับ...
D...
ทำไมบางตอนเนื้อหาหายไปหมดเหลืออยู่แค่ไม่ถึง6บรรทัดเลย...
หลินหยาง...ผมอยากบอกว่า คุณมันกระจอก 5555...
บทหาย...