คนของสำนักเซียงหยุนใช้เวลาอยู่นานกว่าที่จางเจิ้งเฟิงฟื้นขึ้นมา
"เจ้าสำนัก คุณไม่เป็นไรใช่ไหม?"
ผู้คนกลุ่มหนึ่งยืนล้อมจางเจิ้งเฟิงเพื่อฝังเข็มและคอยถามไถ่ด้วยความเป็นห่วง
จางเจิ้งเฟิงค่อยๆ ลืมตาขึ้น
จางฉีได้นั่งคุกเข่าลงตรงหน้าเขาก่อนหน้านี้แล้ว
"ท่านพ่อ ขอโทษครับ..." จางฉีกล่าวออกมาอย่างขมขื่นใจ
จางเจิ้งเฟิงมองไปที่จางฉีเหมือนจะพูดอะไร เวลาผ่านไปก็ถอนหายใจ "ช่างเถอะ ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ลงทุนมากหน่อยก็ช่างเถอะ ลูกสามารถพัฒนาระดับความสามารถได้พ่อก็ดีใจมากแล้ว ลูกต้องอย่าปล่อยให้โอกาสดีๆ นี้หลุดมือไปได้ง่ายๆ"
"ท่านพ่อวางใจได้ ผมจะพยายามตั้งใจอย่างดีเพื่อให้ได้ชื่อเสียงและอันดับที่ดีกลับมาอย่างแน่นอน"
"ดี! ดีมาก!"
จางเจิ้งเฟิงยิ้มออกมาอย่างมีความสุข
แม้ข้างในจะรู้สึกเจ็บปวด แต่อย่างน้อยลูกชายของเราก็พยายามเข้าไปได้ถึงรอบถัดไป
หากเข้าสู่รอบหนึ่งร้อยคนสุดท้ายได้ก็ไม่ได้นับว่าเสียหายมากเกินไป และหากเข้าไปได้ถึงรอบห้าสิบคนสุดท้าย...ยาอายุวัฒนะล้ำค่าแปดพันเม็ดนี้ก็ถือว่าคุ้มค่ายอ่างมาก
ทว่าผู้ที่สามารถผ่านเข้าสู่รอบห้าสิบคนสุดท้ายได้นั้นล้วนเป็นคนที่มีพรสวรรค์อันน่าทึ่ง เพียงความสามารถเล็กน้อยของลูกชายเขานั้นแทบสู้ไม่ได้เลยสักนิดเดียว
"เจ้าสำนัก อย่างน้อยอาฉีก็ผ่านเข้ารอบแล้ว ยาอายุวัฒนะนี้เราสามารถตัดสินใจได้ว่าเราจะมอบหรือไม่มอบไม่ใช่เหรอ? ผมคิดว่าเราไม่ต้องมอบของเหล่านี้ให้หรอก กำจัดเขาซะ เขาเป็นเพียงตัวแทนของสำนักชิงเซวียนคนเดียว เขาจะทำอะไรเราได้?" ผู้อาวุโสคนหนึ่งเดินเข้ามากล่าวกระซิบ
"จริงด้วยเจ้าสำนัก เขาร้องขอจากเรามากขนาดนี้ เราไม่ต้องให้เขาหรอก!"
"อายุวัฒนะล้ำค่าจำนวนแปดพันเม็ดเชียวนะ หากเรามอบให้เขาไปสำนักของเราต้องแย่แน่ แบบนี้จะทำยังไงกันดี?"
คนอื่นต่างก็วิพากษ์วิจารณ์กันระงม
ทว่าสีหน้าของจางเจิ้งเฟิงกลับเคร่งขรึมและกล่าวเพียง "ได้ยังไงกัน? ในเมื่ออาฉีได้รับปากเขาไปแล้ว เราจะผิดคำพูดได้ยังไง! อีกอย่างพวกคุณไม่เห็นสถานการณ์ในเขาวงกตเมื่อสักครู่เหรอ? เขาอุตส่าห์ไว้ชีวิตอาฉี เดิมทีเขาสามารถฆ่าอาฉี แต่เขากลับปล่อยอาฉีและยังมอบไข่มุกผ่านด่านให้ เขามีบุญคุณกับเราขนาดนี้ เราจะตอบแทนเขาด้วยการผิดคำพูดอย่างนั้นเหรอ? หากเรื่องนี้ถูกเผยแพร่ออกไป ชื่อเสียงของสำนักเซียงหยุนของเราจะไม่ป่นปี้ย่อยยับหรอกเหรอ?"
"แต่..."
คนเหล่านั้นเหมือนจะพูดอะไรอีก ทว่าจางฉีก็พูดแทรกขึ้นมา "ท่านพ่อ ผู้อาวุโสทุกท่าน อันที่จริงยาอายุวัฒนะนี้ ยังไงเราก็ต้องมอบให้เขาไป"
"ทำไม?"
ทุกคนต่างมองไปที่จางฉี
"เพราะคุณหลินกลัวว่าผมจะเปลี่ยนใจกลับคำพูด เขาจึงให้พวกผมกินยาพิษเข้าไป! หากไม่ให้ก็จะไม่ได้ยาถอนพิษ" จางฉียิ้มอย่างขมขื่น
"อะไรนะ?"
ทุกคนต่างรู้สึกตกตะลึงอย่างมาก
สำนักเซียงหยุนก็ยังพอเข้าใจได้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา
ทำไมขาดๆหายๆ...
อยากอ่านต่อครับ...
ลงวันละ10ตอนไม่ได้เหรคับ 5ตอนมันน้อยไป กว่าจะอ่านจบลืมหมดพอดี...
อ่านสนุกนางเอกค่อนข้างโง่ซื่อบื้อ...
อยากอ่านต่อ...
เขียนดีอ่านสนุกครับ...
D...
ทำไมบางตอนเนื้อหาหายไปหมดเหลืออยู่แค่ไม่ถึง6บรรทัดเลย...
หลินหยาง...ผมอยากบอกว่า คุณมันกระจอก 5555...
บทหาย...