สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2729

"อาชวน!"

ป๋ายซานจงร้องโหยหวน

แต่เจิ้งชวนไม่ได้ยินเสียงของพวกเขาแล้ว

"จบการแข่งขัน ผู้ชนะรอบนี้คือตู๋กูหวย ตู๋กูหวยเข้ารอบต่อไปเพื่อฟื้นฟูพลังครั้งใหญ่ แล้วรอการท้าทายของผู้เล่นคนต่อไป!" ชายชราตะโกน

คนตระกูลตู๋กูไชโยโห่ร้อง

ตู๋กูยิ่งกระโดดโลดเต้นอย่างตื่นเต้น

ตู๋กูแย้มแจ่มใส มองพี่ชายตัวเอง

ตู๋กูพยักหน้าเล็กน้อยเพื่อเป็นการยืนยัน

"พี่ ดูสิ น้องชายของพี่ไม่เคยเป็นคนไร้ความสามารถ"

ตู๋กูหวยเดินเข้าไปด้วยรอยยิ้ม หลังจากนั้นไม่นานก็เดินออกมา

"ขอถามหน่อยว่า ยังมีผู้เข้าแข่งขันคนไหนอยากขึ้นเวทีท้าทายผู้เข้าแข่งขันตู๋กูหวยอีก" ชายชราตะโกน

ครั้งนี้ไม่มีใครตอบโต้

บางคนรู้สึกว่าการขึ้นเวทีเพื่อต่อสู้กับตู๋กูหวยในตอนนี้ไม่มีความหมายเลย อาจถึงขั้นเปิดเผยไพ่ล่างของตัวเอง ในขณะที่บางคนกลัวการถามตู๋กูหวยที่อยู่เบื้องหลัง กลัวว่าจะชนะตู๋กูหวย ตู๋กูจะขึ้นเวทีเพื่อแก้แค้น

ผู้คนในมีความคิดแตกต่างกัน

"ไม่มีใครสู้หรือ ถ้าเป็นเช่นนั้น ข้าก็จะนับถอยหลังสิบวินาทีแล้ว สิบวินาทีต่อมาไม่มีใครสู้ งั้นตู๋กูหวยจะเป็นผู้นําของการแข่งขันอวี่เจวี๋ยนี้" ชายชราพูดเบา ๆ

เมื่อพูดคำๆนี้ ผู้คนก็ระงับอารมณ์ไม่อยู่แล้ว

อย่างไรก็ตามในเวลานี้ ตู๋กูหวยก็มองมาที่หลินหยางทางด้านนี้

"เฮ้ย เจ้าหนู เจ้ายังตะลึงอะไรอยู่ ทําไมไม่ขึ้นมาสู้กับข้าล่ะ"

เมื่อพูดคำนี้จบ สายตาของผู้คนทั้งหมดก็มองมาที่หลินหยาง

หลินหยางตกตะลึง มองซ้ายมองขวา มองตาตู๋กูหวยอีกครั้ง ค่อนข้างประหลาดใจ "ท่านกําลังพูดกับข้าเหรอ"

"ไม่อย่างนั้นจะพูดกับใคร ระหว่างเรายังมีบัญชีที่ยังไม่ได้สะสาง ทำให้มันรู้แล้วรู้รอดไปที่นี่ พี่ชายของข้าบอกว่าเจ้ารับมือยาก ตอนนี้ข้าจะจัดการเจ้าต่อหน้าพี่ชายของข้าอย่างรุนแรง!" ตู๋กูพูดอย่างเย็นชา

"อาหวย อย่าพึ่งหุนหันพลันแล่น!"

ตู๋กูเวิ่นหน้าสีหน้ารีบร้อน ตะโกนเสียงต่ำทันที

"วางใจเถอะพี่ คนนอกพื้นที่เพียงคนเดียว ข้าจัดการได้ ให้เขาได้เห็นวิธีของตระกูลตู๋กู ไม่งั้นคนนอกพื้นที่นี้กลัวจะดูถูกข้า!" ตู๋กูเต็มไปด้วยความมั่นใจ

"งั้นมาตัดปัญหากันเถอะ"

หลินหยางคิดและตัดสินใจลงมือล่วงหน้า

ในเมื่อหลบไม่ได้ ก็ขึ้นเวทีล่วงหน้าไปก่อน

หลินหยางก็สนใจในวิธีการของคนตระกูลตู๋กูเหล่านี้มาก ปรึกษาหารือมากขึ้น ก็ถือว่าเป็นการเก็บเกี่ยวสําหรับเขา

ดังนั้น ภายใต้สายตาของทุกคน หลินหยางจึงเดินออกจากแสงและเหยียบเข้าไปในเขตการแข่งขันทีละขั้นตอน

คนของชิงเซวียนต่างก็ลุกขึ้นมอง

"ขึ้นเวทีแล้วหรือ" อ้ายหร่านกังวลมาก

"อย่างไรก็ตาม คุณหลินได้บรรลุผลลัพธ์ที่เราคาดไว้แล้ว แค่นี้ก็เพียงพอแล้วชิงเซวียนกล่าว

"เพียงหวังว่าถ้าคุณหลินพ่ายแพ้ คุณจะสละสิทธิ์ได้สําเร็จ" ฉีสุ่ยเยว่นั่งอยู่บนรถเข็น มองไปที่เขตการแข่งขันและพึมพํา

"พ่อ คุณหลินคนนั้นลงสนามหรือยัง ท่านช่วยประคองข้าออกมาหน่อย ข้าต้องดู!"

"ซิ่งเอ๋อร์ เจ้าจะมาร่วมอะไร ตอนนี้กระดูกของเจ้ายังอ่อนแอมาก รีบเข้าไปพักฟื้นก่อน"

"ไม่! ข้าต้องดู คนนี้จะเป็นลูกเขยในอนาคตของท่าน ข้าต้องดูว่าลูกเขยในอนาคตจะต่อสู้ได้กี่ครั้ง"

หนานซิ่งเอ๋อร์กัดฟันดื้อต้องการลุกจากเตียง

เจ้าเมืองหนานหลีเฉิงไม่มีทางเลือก ได้แต่บอกให้คนอุ้มเธอออกจากที่พัก

หุบเขายวินเสี้ยว ตระกูลกู่ สำนักเซียงหยุนและคนอื่น ๆ ของตระกูลอื่น ๆ ก็มีสมาธิและตั้งตารอการแสดงของหลินหยาง

"สนุก สนุก!"

เจี่ยนเทาเหล่จ้องมองหลินหยาง ใบหน้าเต็มไปด้วยความสนุก

"ถ้าตู๋กูหวยทําลายเจ้า ข้าจะไม่ต้องลงมือ ถ้าตู๋กูหวยไม่สามารถทําลายเจ้าได้ ก็ให้ข้าเก็บกวาดเจ้าเองเถอะ"

ที่เกิดเหตุค่อย ๆ เงียบลง

หลินหยางตั้งอยู่ในเขตการแข่งขันแล้ว

ตู๋กูมองด้วยความหนาวเย็น ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความหนาวเย็น

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน