สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2784

"เป็นไปไม่ได้! ถึงแม้จะเป็นร่างโยวหมิงซาอันดุร้าย ก็ไม่สามารถต้านทานพิษของฉันได้!!" ตั้งเทียนหยาร้องคำราม

"เช่นนั้น ร่างอสูรสวรรค์ล่ะ?"

ฉับพลันหลินหยางก็ย้อนถาม

"ร่าง....ร่างอสูรสวรรค์?? หมื่นวิญญาณร้ายรวมหนึ่งรวมตัวกันกลายเป็นร่างอสูรสวรรค์เหรอ??" ตั้งเทียนหยาถอยหลังอย่างต่อเนื่อง สายตาดูเงียบงัน แทบไม่อยากจะเชื่อ เขาชี้ไปที่หลินหยางและกล่าวด้วยเสียงสั่นเทา : "คุณ......คุณเป็นจอมปีศาจเหรอ??"

"ไม่ใช่"

"เช่นนั้นคุณจะเป็นร่างอสูรสวรรค์ได้ยังไง?"

"ใครบอกล่ะว่าจะต้องเป็นจอมปีศาจเท่านั้นที่จะมีร่างอสูรสวรรค์ในครอบครองได้? ยิ่งไปกว่านั้น สิ่งที่ฉันมี ไม่ใช่แค่ร่างอสูรสวรรค์เท่านั้น! อ้อใช่สิ สิ่งที่คุณแสดงให้เห็นเมื่อกี้นี้คือร่างอมตะนิรันดร์กาลใช่ไหม? สิ่งสิ่งนี้ เหมือนว่าฉันก็มีเช่นกัน!"

หลินหยางกล่าวอย่างสงบ จากนั้นก็รวบรวมพลังอย่างแผ่วเบา

คว้าง!

แสงสว่างสีเขียวมรกต ห่อหุ้มร่างกายของเขาเอาไว้

ตั้งเทียนหยาตกตะลึง

"ต่อไป ก็เป็นร่างทมิฬลึกลับ!"

"ยังมีร่างดอกไม้นับหมื่น!"

"ร่างสามชีวาไร้พ่าย!"

"ร่างหนานหลี่ล้ำเลิศ!"

.....

หลินหยางนำร่างที่ตนเองเคยเรียนรู้เปิดเผยออกมาทั้งหมด

ชั่วขณะ ร่างกายของเขาก็เปล่งประกาย และคนทั้งคนดูเหมือนกับเทพเจ้า

ตั้งเทียนหยาราวกับถูกฟ้าผ่า เขาตกตะลึงอยู่กับที่

หลินหยางชื่นชอบในการอาบน้ำยา และการอาบน้ำยาเป็นวิธีการพื้นฐานที่สุดในการหล่อหลอมร่างกาย

ด้วยเหตุนี้ตอนที่ศึกษาค้นคว้าวิชาการแพทย์โบราณ หลินหยางจะจดบันทึกการค้นคว้าวิธีการหล่อหลอมร่างกายข้างต้นเอาไว้ และคิดไตร่ตรองด้วยตนเอง

ถึงแม้ว่าจะไม่เข้าใจเหตุผลในการฝึกฝน ก็ถือว่าเป็นการวางรากฐานที่ดีเอาไว้เสมอ เมื่อในอนาคตได้สัมผัสกับการฝึกพลังหล่อหลอมร่างกายประเภทนี้ ก็จะเป็นการลงทุนน้อยแต่ได้ผลตอบแทนคุ้มค่า และเรียนรู้ได้ง่าย

เมื่อเวลาผ่านไป เนื้อหนังมังสาของหลินหยางก็ได้สะสมร่างกายเอาไว้ไม่น้อย

แต่เขาไม่รู้เลยว่า ในสายตาของคนดินแดนแห่งความเป็นและความตาย สิ่งเหล่านี้ที่เป็นปกติธรรมดาสำหรับเขา ร่างกายที่ไม่ได้เรื่องอะไร กลับน่าสะพรึงกลัวเหลือเกิน

ถ้าคนธรรมดาคนหนึ่งได้รับ ก็จะยอดเยี่ยมเป็นพิเศษ แต่หลินหยางที่ฝึกฝนมานานขนาดนี้......

ตั้งเทียนหยาอ้าปากค้าง

ถึงแม้ว่าเขาไม่เต็มใจที่จะยอมรับอย่างมาก แต่เขาจำเป็นจะต้องเผชิญหน้ากับความเป็นจริง

"เช่นนี้ ฉันจะจริงจังแล้วนะ!"

ตั้งเทียนหยากล่าวอย่างเย็นชา

การโจมตีครั้งนี้ถือว่าเสมอกัน

แต่ในฐานะอัจฉริยะที่สี่ ปราบปรามคนมาทั้งสนาม แน่นอนว่ากลอุบายของตั้งเทียนหยาคงไม่หมดแค่นี้

เขายกมือขึ้น กัดนิ้วมือของเขา หยดเลือดสดๆ ลงบนเข็มมังกร

ในชั่วพริบตา เดิมทีเข็มเงินมังกรที่เปล่งแสงสีเงินก็เปลี่ยนเป็นสีแดงเลือดทันที และตัวเข็มเองก็เดี๋ยวสว่างเดี๋ยวมืด กะพริบแสงสีแดง ราวกับมีชีวิต

ผู้คนโดยรอบร้องตกใจไม่หยุด

หลินหยางขมวดคิ้ว

เขาสามารถรู้สึกได้ถึงชี่และเลือกอันเชี่ยวกรากถูกปล่อยออกมาจากเข็มนี้

"นานมากแล้วที่ฉันไม่ได้จริงจังขนาดนี้! คาดไม่ถึงว่าการเผชิญหน้ากับคนนอกดินแดนอย่างคุณ ฉันจะต้องนำศักยภาพทั้งหมดออกมา! หึ ช่างน่าเย้ยหยันจริงๆ!" ตั้งเทียนหยากล่าวอย่างเย็นชา

ตั้งเทียนหยาร้องคำราม และตะโกนด้วยความโมโหอีกครั้ง ฉับพลันแขนทั้งสองข้างก็กางออกมา

"ไปตายซะ!"

ปัง!!!

เข็มโลหิตมังกรสองเล่มที่เจาะเข้าไปในตาข่ายเข็มอย่างบ้าคลั่งระเบิดพร้อมๆ กัน กลายเป็นฝนเข็มสีแดงเต็มท้องฟ้า และแทงเข้าไปที่หลินหยางทันที

ทุกสิ่งทุกอย่างนี้เกิดขึ้นในชั่วพริบตา

ผู้คนที่รายล้อมไม่สามารถมองด้วยตาเปล่าได้ เข็มสีแดงเลือดที่ตกลงมาบนร่างกายของหลินหยาง ทั้งหมดแทงเข้าไปในร่างกายของเขา

"อะไรกัน?"

ใบหน้าสวยๆ ของอ้ายหร่านซีดเผือด

"คุณหลิน คุณจะแพ้ไม่ได้นะ!"

ผู้เฒ่ารองอวี่แทบจะคุกเข่าลงบนพื้น ดวงตาเบิกโพลง เฝ้ามองด้วยความร้อนรนใจ

แต่ความเป็นจริงจะง่ายดายอย่างที่คนปรารถนาได้อย่างไร?

เมื่อเห็นตาข่ายเข็มมังกรหงเหมิงตรงหน้าหลินหยางได้ถูกทำลายลง ร่วงหล่นลงบนพื้น

คนคนนั้นถอยหลังอย่างต่อเนื่อง และแทบจะล้มลงไปกับพื้น

สิ่งที่เห็น

เข็มสีเลือดนับพันแทงอยู่บนร่างกายของเขาอย่างหนาแน่น

ในเวลาเดียวกัน เข็มเหล่านี้เริ่มประกายแสงสีแดง และเข็มบนร่างกายมีเลือดไหลเวียนอยู่

พวกมันกำลังดูดเลือดสดๆ จากร่างกายของหลินหยาง!

"ไม่ถึงสิบวินาที เลือดในร่างกายของคุณก็จะถูกพวกมันดูดกินจนหมดเกลี้ยง คุณแก้แล้ว คนนอกดินแดน!" ตั้งเทียนหยาหรี่ตาและกล่าวด้วยรอยยิ้ม