สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2786

"เดี๋ยวนะ!"

ทันใดนั้น ตั้งเทียนหยาก็ตระหนักได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ

เขาสังเกตเข็มเงินที่อยู่บนหน้าอกของหลินหยางอย่างถี่ถ้วน และสีหน้าก็ดูย่ำแย่ขึ้นมาอย่างฉับพลัน

"เข็มนี้.....เข็มนี้.....ไม่เพียงแค่ทำลายทักษะเข็มนิลของฉัน! แต่ยังใช้ทักษะเข็มนิลของฉันให้เป็นประโยชน์ด้วยอย่างนั้นเหรอ??" ตั้งเทียนหยาร้องเสียงหลง ดวงตาสั่นไหวราวกับกระดิ่ง

"ไม่ใช่ใช้ให้เป็นประโยชน์ แต่เป็นการฟื้นคืนรูปร่างเดิมของมันต่างหาก" หลินหยางกล่าวด้วยเสียงแหบพร่า

"รูปร่างเดิมเหรอ?" ตั้งเทียนหยาตกตะลึง

"ทักษะที่คุณเรียกว่าเข็มนิลดูดเลือดนั้น น่าจะเป็นเพียงข้อบกพร่องของทักษะเข็มก็เท่านั้น! สิ่งที่ครบถ้วนของมัน ควรจะมีลักษณะเป็นเข็มสีเงินเหล่านี้ที่กระจายอยู่บนร่างกายของฉันในตอนนี้ แต่เพราะว่าขาดเข็มนี้ของฉันไป จึงทำให้มันมีคุณสมบัติที่ดูดเลือดอย่างรุนแรง อันที่จริงแล้วมันสามารถสร้างเลือดบำรุงกระดูกได้ เข็มมหัศจรรย์ที่ทำให้ต้นกำเนิดแข็งแกร่งขึ้นได้ เป็นไปได้ว่าสิ่งที่คุณเรียนรู้อาจจะไม่ใช่สิ่งที่ครบถ้วนสมบูรณ์ จึงทำให้มันมีลักษณะการโจมตีที่รุนแรงอย่างมาก" หลินหยางกล่าว

"ทำให้ต้นกำเนิดแข็งแกร่งขึ้น?"

ฉับพลันตั้งเทียนหยาก็ชัดเจนขึ้นมาในใจ ดูเหมือนว่าจะตระหนักได้ถึงอะไรบางอย่าง จึงรีบสะบัดฝ่ามือออกไป

ฟิ้วๆๆๆ ......

เข็มโลหิตเหล่านั้นบนร่างกายของหลินหยางลอยกลับไป พวกมันกลับไปรวมตัวกันอีกครั้ง มันกลายเป็นเข็มสีแดงเลือดเรียวยาวสองอัน และหมุนวนอยู่รอบๆ ตัวของตั้งเทียนหยา

สีหน้าของตั้งเทียนหยานั้นไม่น่าดูอย่างมาก ในขณะนี้ยิ่งเกิดความกลัวขึ้นมาในใจ ไม่กล้าที่จะลงมืออีก

เพราะเขาได้ยินคำว่าการทำให้ต้นกำเนิดแข็งแกร่งขึ้นคำนี้

หากว่าหลินหยางพูดจริง ต้นกำเนิดของเขาก็จะแข็งแกร่งยิ่งขึ้น

เช่นนั้น ศักยภาพของเขาในตอนนี้จะเพิ่มขึ้นอย่างน้อยเป็นร้อยเท่า

เพียงแต่ว่ามันอาจจะเป็นไปไม่ได้!

วิธีการเสริมความแข็งแกร่งของต้นกำเนิด มีอยู่แค่ในตำนานเท่านั้น จะเป็นความจริงได้อย่างไร?

ต้องทราบว่า ต้นกำเนิดจะเกี่ยวโยงกับอายุขัย และเกี่ยวโยงกับสารจิงไขกระดูกและเส้นชีวิตของคน

สิ่งนี้ถ้าหากเสริมให้แข็งแกร่งได้ มันจะไม่เป็นการยกระดับได้ตามอำเภอใจหรอกเหรอ? และทำให้คนไปสู่แดนสูงสุดได้อย่างสบายๆ เลยใช่ไหม?

นี่เป็นการฝ่าฝืนหลักของกฎแห่งธรรมชาติ!

มันไร้เหตุผลเกินไปแล้ว

ตั้งเทียนหยาส่ายหัวและหัวเราะเยาะตัวเอง

แต่ทว่าวินาทีต่อมา

ฟรึ่บ!

จู่ๆ หลินหยางทางด้านนั้นก็หายไป

"อะไรกัน?"

ตั้งเทียนหยาตกตะลึง ชั่วขณะก็ตระหนักได้ว่าเห็นท่าไม่ดีแล้ว จึงถอยหลังอย่างรวดเร็ว

แต่ในเวลานี้

ตึง!

หมัดเหล็กที่อยู่เหนือความเร็วแสง ก็โจมตีเข้ามาที่หน้าอกของเขาอย่างแรง

พรวด!

ตั้งเทียนหยาแทบกระอักออกมา รู้สึกราวกับหน้าอกถูกทะลุทะลวง คนทั้งคนลอยออกไปราวกับลูกธนูอันแหลมคม ข้ามเส้นทางเดินเล็กๆ ไป และชนเข้ากับดินแดนสุเมรุ และล้มลงไปอย่างแรงในสนามการแข่งขันอวี่เจวี๋ยที่แตกสลายกระจัดกระจาย

ทันใดนั้น ผู้คนโดยรอบต่างเงียบกริบ

ในหัวของทุกๆ คนล้วนว่างเปล่าขาวโพลน

เวลานี้ เสียงตะโกนอย่างเร่งรีบก็ดังขึ้นมา

"เกิดอะไรขึ้น?" เสินกงชางมองอย่างกังวลใจ

คนของตระกูลเสินกงวิ่งเข้ามารีบร้อน และรีบกล่าวว่า : "ฉันได้ยินคนเหล่านั้นพูดว่า หลินหยางท่านนั้นกำลังได้เปรียบ!! ตั้งเทียนหยาเทียบไม่ติดเลย!"

"อะไรนะ??"

ทุกคนในที่นั้นต่างตกตะลึง

"แน่ใจนะว่าคุณได้ยินไม่ผิด?" เสินกงชางเอ่ยถามด้วยดวงตาเบิกกว้าง

"มันเอะอะเกินไป ได้ยินไม่ค่อยชัดเจน แต่หลายๆ คนก็พูดเช่นนี้......"

"เร็ว เร็วเข้า! รีบให้คนไปสืบข่าวเดี๋ยวนี้เลย!" เสินกงชางกล่าวอย่างเร่งรีบ

ฉับพลันคนของตระกูลเสินกงก็รีบมุ่งไปยังถนนเล็กๆ ทันที

ในเวลานี้ ผู้คนบนถนนเล็กๆ นั้นต่างแห่กันไปทางดินแดนสุเมรุกันทั้งหมด

การต่อสู้อันน่าตกตะลึงนี้ ไม่มีใครอยากพลาด

ถึงแม้ว่าจะเป็นห่วงชีวิต แต่ตายไปก็ไม่มีอะไรต้องเสียใจ

"แค่กๆ แค่กๆๆ ....."

ในดินแดนสุเมรุ ตั้งเทียนหยาค่อยๆ คลานลุกขึ้นมา พ่นเลือดออกมาจากปาก ที่หน้าอกรู้สึกเจ็บปวดทรมาน

โชคดีที่ร่างอมตะนิรันดร์กาลยังมีประสิทธิผลอย่างเต็มที่ หน้าอกส่วนที่ยุบลงไปก็นูนขึ้นมาอย่างรวดเร็ว

เพียงแต่ว่าร่างอมตะนิรันดร์กาลก็มีขีดจำกัดเช่นกัน ถึงแม้ว่าพละกำลังที่ใช้ไปจะไม่มากเท่าไหร่ แต่เนื่องจากการบาดเจ็บสาหัส ก็ยังคงใช้ไปในปริมาณไม่น้อยเช่นกัน