คำพูดของหลินหยางทำให้ฉางหู่และคนอื่น ๆ ดูเคร่งขรึมมาก
ไม่มีใครคาดคิดว่าหลินหยางจะเด็ดขาดขนาดนี้
“หมอเทวดาหลิน ผมแนะนำให้คุณใจเย็นๆก่อน ถ้าเราสู้กัน คุณอาจไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกเรา!”
ฉางหู่เหลือบมองหลินหยางเงียบๆ ใบหน้าของเขาสงบ"ผมรู้ว่าคุณโกรธมาก แต่ทุกอย่างต้องเป็นไปตามกฎ ไม่ต้องกังวล เราจะให้คำตอบที่น่าพอใจแก่คุณแน่นอน คุณโปรดถอยออกไปก่อน!"
“ฉันบอกแล้วไงว่า ให้ปล่อยทุกคนไป พวกคุณเองก็ออกไปด้วย มิฉะนั้น คุณจะกลายเป็นผู้สมรู้ร่วมคิด!”หลินหยางกล่าวอย่างไร้ความรู้สึก
“หมอเทวดาหลิน คุณยังจะสู้ต่ออีกเหรอ?”
ฉางหู่ดูเหมือนจะอารมณ์ไม่ดี ใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นเย็นชา และเขาถามด้วยเสียงแหบแห้ง
“เดิมทีทีมเทียนหู่ฉือเว่ยกำลังต่อสู้อยู่นอกอาณาเขต ทำไมจู่ ๆ ถึงปรากฏตัวขึ้นใน เมืองเจียงเฉงได้? เรื่องนี้ไม่น่าสงสัยงั้นเหรอ? นอกจากนี้ ถ้าคุณเอาบางอย่างมาเป็นหลักฐานพิสูจน์ตัวตนของคุณได้ไหมล่ะ? เกรงว่าคงจะไม่มีล่ะสิ! ถ้าอย่างนั้น ฉันก็มีเหตุผลที่จะสงสัยตัวตนของพวกคุณ ถ้าคุณเป็นตัวปลอมจริงๆ แล้วทำไมฉันต้องสุภาพกับคุณด้วย!" หลินหยางพูดเบาๆ
"บังอาจ!"
สมาชิกทีมเทียนหู่ฉือเว่ยโกรธมาก "หมอเทวดาหลิน! คุณก็ดูวิธีการของเราก็จะรู้ได้ว่าเราเป็นของจริงหรือไม่? ที่ผมสุภาพกับคุณก็เพราะว่าผมเป็นสมาชิกของที่ประชุมสมัชชาใหญ่ ไม่เช่นนั้น คุณมันก็ไม่เท่าไหร่? จะฆ่าคุณมันก็เป็นเรื่องง่ายๆ!”
“คุณโกรธเพราะความอับอายงั้นหรือ มาดูกันว่าคุณจะฆ่าฉันได้อย่างไร!”
หลินหยางส่ายหัว
"ไอ้เวร!"
วันนั้นสมาชิกทีมเทียนหู่ฉือเว่ยคำรามด้วยความโกรธ และยกดาบขึ้นเหมายจะสังหารพวกเขา
“โจวเหลียว หยุด!”
ฉางหู่ส่งเสียงร้องดังลั่น
“หัวหน้าทีม!” ดวงตาของโจวเหลียวเกร็งขึ้น
ฉางหู่มองดูเขาอย่างสงบแล้วมองไปที่หลินหยาง "เราได้รับคำสั่งเมื่อไม่นานมานี้และประจำการอยู่ที่สำนักงานสมัชชาใหญ่ใกล้เมืองเจียงเฉิง เราจึงรีบมาที่นี่เพื่อสนับสนุนหลังจากได้รับข่าว! หมอเทวดาหลิน ตอนแรกพวกเราไม่ได้มีหน้าที่ต้องมาอธิบายให้คุณฟังหลินหยาง ความซื่อตรงจริงใจเป็นลักษณะพื้นฐานของสมาชิกที่ประชุมสมัชชาใหญ่ แต่คุณต้องรู้ว่า เราไม่ได้อยู่ในแผนกใดๆของที่ประชุมสมัชชาใหญ่ เราขึ้นตรงกับผู้นำสูงสุด! สุดท้าย ผมจะเตือนคุณอีกสามครั้ง ถ้าคุณไม่ปล่อย เราทำได้แค่โจมตีคุณเท่านั้น!"
หลังจากพูดจบ ดวงตาของฉางหู่ก็เย็นชา
"คำเตือน ครั้งแรก! กรุณาออกไปโดยเร็ว!"
หลินหยางไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่ขยับนิ้วของเขาเบา ๆ และเข็มมังกรหงเหมิงก็พุ่งออกมาจากร่างกายของเขาทันที
เมื่อเห็นฉากนี้ ทุกคนเข้าใจความหมายของหลินหยางทันที
“เตือนเป็นครั้งที่สอง รีบออกไปโดยเร็ว!”
ฉางหู่พูดอีกครั้ง
เฉียนเซินและจ่านหงดีใจมาก เฝ้าดูสงครามที่ปะทุขึ้นด้วยความคาดหวังอย่างเต็มเปี่ยม
“เตือนครั้งที่สาม!!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา
ทำไมขาดๆหายๆ...
อยากอ่านต่อครับ...
ลงวันละ10ตอนไม่ได้เหรคับ 5ตอนมันน้อยไป กว่าจะอ่านจบลืมหมดพอดี...
อ่านสนุกนางเอกค่อนข้างโง่ซื่อบื้อ...
อยากอ่านต่อ...
เขียนดีอ่านสนุกครับ...
D...
ทำไมบางตอนเนื้อหาหายไปหมดเหลืออยู่แค่ไม่ถึง6บรรทัดเลย...
หลินหยาง...ผมอยากบอกว่า คุณมันกระจอก 5555...
บทหาย...