สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 333

หลิวจือห่าวอึ้ง ตกใจหน้าถอดสี รีบเข้าไปขวางรถลาก

"อยากตายหรอ ออกไป!"

คนขับรถลากรีบเรีบเหยียบเบรก จ้องไปที่หลิวจือห่าวและตะโกน

"พวกคุณเป็นใคร? ทำไมถึงมาลากรถผม? รีบปล่อย! เอารถของผมลงมา!" หลิวจือห่าวตะโกน

อย่างไรก็ตามคนนั้นไม่พูดอะไร หยิบวิทยุขึ้นมาและพูด

ไม่นาน กลุ่มชายชุดดำก็วิ่งออกมาจากที่จอดรถ พวกเขาลากหลิวจือห่าวออกจากด้านหน้ารถเทรลเลอร์โดยไม่พูดอะไรสักคำ

"เฮ้ย? พวกคุณทำอะไร? ออกไป ออกไปให้หมด! ผมจะแจ้งตำรวจ! ผมบอกพวกคุณว่าผมจะแจ้งตำรวจ!"

หลิวจือห่าวตื่นตระหนกอย่างมากและตะโกนออกมา

แต่ก็ไร้ประโยชน์

เขาที่อ่อนแอขนาดนี้จะไปขัดขืนคนเหล่านั้นได้ยังไง? ไม่นานก็ถูกลากไปข้างๆ มองดูรถคาเยนน์ที่ถูกลากออกไป

"ผมจะฟ้องพวกคุณ พวกคุณรอเถอะ พวกคุณเจอดีแน่!"

หลิวจือห่าวชี้ไปที่ชายในชุดสูทเหล่านั้น ตะโกนด้วยความโกรธ

แต่ชายในชุดสูทไม่ได้สนใจหลิวจือห่าว เมื่อรถลากลากรถคาเยนน์ออกไป ก็หันกลับมาที่ลานจอดรถอีกครั้ง

"พวกคุณหยุด!"

หลิวจือห่าวโกรธ ดังนั้นเขาจึงจะไปหาชายชุดดำเหล่านั้น

แต่ทันทีที่เขาเดินตามชายชุดดำไปที่ลานจอดรถ... หลิวจือห่าวก็ตกตะลึง...

"นี่...ไม่จริงใช่ไหม?"

หลิวจือห่าวจ้องไปที่ฉากตรงหน้าเขาอย่างว่างเปล่าด้วยดวงตาราวกับวัว และพึมพำ

เห็นว่าลานจอดรถด้านหน้าว่างเปล่า

รถทุกคันถูกลากไป

ในเวลาเดียวกัน เฮลิคอปเตอร์ เบลล์ 429 จำนวน 10 ลำบินลงมาจากท้องฟ้าและหยุดเรียงเป็ฯสองแถวอย่างเรียบร้อย

แถวละห้าลำ! ทั้งหมดสิบลำ!

ทุกคนที่ออกจากร้านอาหารต่างจ้องมองที่ฉากนี้อย่างว่างเปล่า และใบหน้าของทุกคนก็เต็มไปด้วยความน่าเหลือเชื่อ

"จริง...เรียกเฮลิคอปเตอร์มาสิบลำจริงๆ หรอ?" มีคนอ้าปาก สามารถยัดลูกแอปเปิ้ลเข้าไปได้

บางคนก้าวไปข้างหน้าอย่างตื่นเต้นเพื่อถ่ายรูป ยังไงของแบบนี้ก็หายากยิ่งกว่าแลมโบกินีเสียอีก

แน่นอนว่าคนที่ตกใจมากที่สุดคือหลิวจือห่าวและจูเฟยเฟย

พวกเขาจ้องมองเฮลิคอปเตอร์สิบลำด้วยความอึ้ง พูดไม่ออก

หลีเสี่ยวเหมยสูดหายใจเข้าลึก ๆ หันหัวของเธออย่างเฉียบแหลมและจ้องไปที่หลินหยาง

สามารถหาเฮลิคอปเตอร์ 429 สิบลำมาที่นี่ได้ภายในสิบนาที คนนี้คือใคร เขาทำอะไร? เขาเป็นใครกันแน่?

คำถามมากมายวนเวียนอยู่ในหัวของหลี่เสี่ยวเหมย แต่ก็ไร้คำตอบ

แต่สิ่งหนึ่งที่เธอชัดเจนมากเกี่ยวกับ

นั่นคือ ตัวเธอเองไปหาเรื่องบุคคลใหญ่โตเข้าแล้ว

"ผู้จัดการหลิว!"

ในเวลานี้จู่ๆ หลินหยางก็ตะโกนออกมา

ผู้จัดการแซ่หลิวในกลุ่มคนก่อนหน้านี้สั่นสะท้านทันที จากนั้นหันกลับมามองหลินหยางด้วยรอยยิ้ม: "คุณ...คุณหลิน มีอะไรหรอ?"

เขาเคยตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้เมื่อไหร่กัน เขาเคยได้รับความนับถือจากคนร่ำรวยและมีเกียรติมากมายขนาดนี้มากก่อนหรอ?

วันนี้นับว่าเป็นวันที่ภาคภูมิใจ!

ซูกวงยิ้มออกมา

"จูเฟยเฟย ตอนนี้เห็นแล้วหรือยัง? ลูกเขยของฉัน? ลูกชายของคุณหล่ะ? ลูกเขยของฉันแค่ไม่ทำตัวโดดเด่น คุณไม่มีสิทธิ์มาทำตัวเย่อหยิ่งใส่เราเพราะแค่พวกเราทำตัวไม่โดดเด่น!" จางชิงหยูพูดใส่จูเฟยเฟยด้วยความสะใจ

จูเฟยเฟยอับอาย

หลิวจือห่าวยิ้มออกมาและก้าวมาด้านหน้า: "ป้าจาง! ป้าจาง! คุณอย่าโกรธ ก่อนหน้านี้พวกเราผิด ผมขอโทษ ขอโทษขอโทษ...ให้โอกาสผมอีกสักครั้ง อย่าถือสาเลย ขอโทษ..."

"ไสหัวไป! !"

ไม่รอให้เขาพูดเสร็จ จางชิงหยูก็ตะโกนออกมา

เสียงนี้ทำให้หลิวจือห่าวตกใจ

รอยยิ้มของเขาแข็งทื่อ ยืนอย่างอับอาย จะอยู่ต่อก็ไม่ได้ จะเดินออกไปก็ไม่ได้

สำหรับจางชิงหยูแล้ว ตอนนี้ทั้งตัวก็โล่งใจถึงรูขุมขน...

"มันคุ้มค่ามากที่ชีวิตนี้ได้สัมผัสกับความรู้สึกนี้สักครั้งในชีวิต!" จางชิงหยูครุ่นคิด รอยยิ้มเบิกบาน

จูเฟยเฟยทนต่อไปไม่ไหว เดินออกจากร้านอาหารด้วยความโกรธ หลิงจือห่าวตามไปด่าและบ่น ต้องโทษจูเฟยเฟยที่ไปหาเรื่องจางชิงหยู และทำให้เขาเสียโอกาสที่จะไต่เต้าขึ้นไปจุดที่สูงขึ้น

สำหรับผู้จัดการหลิว เขาก็ทนต่อไปไม่ได้ เดินออกไป

เพื่อนเก่าคนอื่นๆ ก้มหน้าขอโทษ แต่หลี่เสี่ยวเหมยยังคงอยู่ที่เดิม

มุมปากจางชิงหยูยกขึ้นเดินไปทางหลีเสี่ยวเหมย

"เสี่ยวเหมย คุณมีอะไรจะพูดไหม?" จางชิงหยูจ้องหลี่เสี่ยวเหมยและถาม

"ผมไม่มีอะไรจะพูด จางชิงหยู ครั้งนี้คุณชนะ! แต่ไม่ได้หมายความว่าคุณมีเงิน คุณมีเงินแล้วจะยังไง? ผมก็ยังไม่ได้มองคุณสูงขึ้นอยู่ดี ในสายตาของฉัน มันก็แค่เศรษฐีขี้โม้

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา